LWS-2
 LWS-2 w maju 1938 r. | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | górnopłat, podwozie – stałe |
| Załoga | 2 (pilot, lekarz) |
| Historia | |
| Data oblotu | 1937 |
| Wycofanie ze służby | 1939 |
| Liczba egz. | 2 prototypy |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik gwiazdowy 9-cylindrowy Avia-Wright Whirlwind J5 |
| Moc | 220 KM (162 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 13 m |
| Długość | 9,05 m |
| Wysokość | 2,84 m |
| Powierzchnia nośna | 32 m² |
| Masa | |
| Własna | 1 185 kg |
| Startowa | 1 680 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 206 km/h |
| Prędkość przelotowa | 185 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 3,8 m/s |
| Pułap | 4 000 m |
| Zasięg | 500 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 4 (pilot, lekarz, 2 miejsca dla chorych na noszach) | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
LWS-2 – polski samolot sanitarny. Zaprojektowany i zbudowany w 1937 roku w Lubelskiej Wytwórni Samolotów w Lublinie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1936 roku Dowództwo Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych i Polski Czerwony Krzyż (PCK) zamówiły w Lubelskiej Wytwórni Samolotów (LWS) nowoczesny i funkcjonalny samolot sanitarny. Samolot ten powinien być przystosowany do lądowania i startu z prowizorycznych lądowiskach trawiastych o niewielkich rozmiarach.
Wstępny projekt samolotu opracował inż. Zbysław Ciołkosz na początku 1936 roku. Samolot otrzymał oznaczenie LWS-2. Miał on układ górnopłata zastrzałowego, silnik gwiazdowy i kabinę zakrytą dla czterech osób. Po zatwierdzeniu tego projektu konstrukcję samolotu LWS-2 wykonali w 1937 roku inż. Jerzy Teisseyre i inż. Janusz Lang.
Zarząd Główny Polskiego Czerwonego Krzyża zamówił w LWS budowę dwóch prototypów – jednego do prób statycznych, drugiego do prób w locie. Już jesienią 1937 roku prototypy były gotowe, jeden z nich opatrzony znakami rejestracyjnymi SP-ATP został oblatany na lotnisku fabrycznym przez pilota – oblatywacza Władysława Szulczewskiego[1]. Podczas prób w locie prototyp samolotu LWS-2 okazał się udaną konstrukcją, miał dobre właściwości pilotażowe i osiągi oraz, co było bardzo ważne w tym samolocie, krótki start i lądowanie uzyskane dzięki dużej mechanizacji skrzydeł wzorowanej na konstrukcji płata samolotu RWD-9. Następnie samolot przeszedł kolejne próby w Instytucie Technicznym Lotnictwa w Warszawie, gdzie potwierdziły się jego zalety i został on dopuszczony do eksploatacji jako samolot sanitarny[2].
Pomimo dobrych osiągów, a także sukcesów międzynarodowych – w dniach 1–4 lipca 1938 roku samolot pilotowany przez por. Mieczysława Jakrzewicza wziął udział w Międzynarodowym Konkursie Lotnictwa Sanitarnego w Esch-sur-Alzette w Luksemburgu, gdzie zajął pierwsze miejsce za najlepsze urządzenie kabiny dla rannych[3].
Produkcja seryjna nie została uruchomiona, pomimo tego że PCK zamówił 6 egzemplarzy tego samolotu. Zbudowano tylko zamówione przez PCK dwa prototypy, z tym że tylko jeden był przystosowany do lotu[4] .
Użycie samolotu w lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]
W dniu 19 maja 1938 roku jedyny latający samolot LWS-2 został przekazany polskiemu lotnictwu wojskowemu, gdzie służył do przewozu rannych i chorych jeszcze na początku wojny we wrześniu 1939 roku[5]. Uszkodzony samolot został zdobyty przez Niemców na lotnisku w Krośnie, jego dalsze losy nie są znane.
Opis techniczny samolotu LWS-2[edytuj | edytuj kod]
Samolot LWS-2 był czteromiejscowym samolotem sanitarnym, górnopłat zastrzałowym o konstrukcji mieszanej. Kadłub był kratownicowy, spawany z rur stalowych. Z przodu na łożu mieścił silnik gwiazdowy, za silnikiem umieszczony był zbiornik paliwa o pojemności 130 litrów. Śmigło dwułopatowe, metalowe, nastawne. Dalej usytuowana była kabina zakryta, w której z przodu z lewej strony był fotel pilota, za pilotem apteczka i miejsce dla lekarza z rozkładanym stolikiem, a dalej miejsce dla 2 chorych na noszach. Drzwi na nosze znajdowały się w dolnej lewej części kadłuba. Na końcu kadłuba umocowane było usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej, przy czym pokrycie stateczników stanowiła sklejka, sterów – płótno. Kadłub był pokryty płótnem, tylko z przodu przy silniku kryty był blachą duralową. Samolot posiadał stałe podwozie z amortyzatorami olejowo-powietrznymi. Płat był prostokątny, zaokrąglony na końcach i zwężający się przy kadłubie, konstrukcji dwudźwigarowej, dwudzielnej, drewnianej. Kryty był do pierwszego dźwigara sklejką, a dalej płótnem. Płaty wyposażone były w skrzela wysuwane na całej krawędzi natarcia oraz w tzw. klapolotki, działające jako lotki w czasie lotu, natomiast przy lądowaniu zaś wychylone do dołu tworzące klapy szczelinowe[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 169.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 331.
- ↑ Sukcesy polskiego lotnictwa sanitarnego w Luksemburgu. „Skrzydlata Polska”. 6-7/1938, s. 174-175, czerwiec-lipiec 1938. Warszawa: Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Samolot sanitarny LWS-2. „Skrzydlata Polska”. 31/1962, s. 18, 5 sierpnia 1962. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Zasieczny 2014 ↓, s. 23.
- ↑ Glass 1976 ↓, s. 170.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company, 1971. ISBN 0-370-00085-4. OCLC 831346721.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1976. OCLC 830596725.
- Andrzej Zasieczny: Broń Wojska Polskiego 1939-1945. Lotnictwo. Marynarka Wojenna. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press, 2014. ISBN 978-83-7020-538-6. OCLC 879537985.
.svg)
.svg)
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie