Hołoby

Hołoby
Ilustracja
Budynek bramny zespołu pałacowego Ronikierów
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Ukraina

Obwód

 wołyński

Powierzchnia

0,57 km²

Wysokość

185 m n.p.m.

Populacja (2001)
• liczba ludności


4240

Kod pocztowy

45070

Położenie na mapie obwodu wołyńskiego
Mapa konturowa obwodu wołyńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hołoby”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Hołoby”
Ziemia51°04′57″N 25°00′39″E/51,082500 25,010833

Hołoby (ukr. Голоби) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie w rejonie kowelskim obwodu wołyńskiego, na historycznym Wołyniu. Osiedle liczy 4240 mieszkańców (2001)[1].

Znajduje tu się stacja kolejowa Hołoby, położona na linii ZdołbunówKowel.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Hołoby w XIX w. Po prawej budynek bramny

Miejscowość została założona w XVI w. Administracyjnie przynależała do województwa wołyńskiego Korony Królestwa Polskiego. Po III rozbiorze Polski w zaborze rosyjskim. W 1873 otwarto stację kolejową na trasie łączącej Kowel i Zdołbunów.

W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Hołoby w powiecie kowelskim województwa wołyńskiego.

W czasie kampanii wrześniowej stacjonowała tu 13 Eskadra Towarzysząca[2].

Podczas okupacji niemieckiej Żydów mieszkających w osadzie (kilkadziesiąt rodzin[3]) przesiedlono do Mielnicy, gdzie w 1942 roku zostali rozstrzelani[4]. W marcu 1943 Niemcy przy udziale ukraińskiej policji rozstrzelali około 20 Polaków[3].

Utracone wraz z Wołyniem przez Polskę w 1945.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • kościół pw. św. Michała Archanioła z lat 1711-1728 ufundowany przez Józefa Jaruzelskiego[5]
  • pałac Ronikierów - nieistniejący. Obok znajdowały się cztery figury z 1711 r., do dziś zachowały się trzy z nich[6][5]. Istnieje także dawna oficyna, rozbudowana w dwudziestoleciu międzywojennym oraz budynek bramny[5].
  • plebania - wybudowana w XVIII w. na wzór dawnego polskiego dworu[6]
  • cerkiew pw. św. Jerzego w stylu barokowo-klasycystycznym z 1783 r. fundacji Jerzego Wilgi[5]
  • dzwonnica z XVIII w. przy cerkwi
  • budynek dworca kolejowego z 1903

Urodzeni w Hołobach[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu wołyńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 5 grudnia 2001 roku. (ukr.).
  2. Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991, s. 349. ISBN 83-206-0795-7.
  3. a b Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia 1939-1945, t. 1, Warszawa: „von borowiecky”, 2000, s. 333, ISBN 83-87689-34-3, OCLC 749680885.
  4. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Moskwa 2009, ISBN 978-5-8243-1296-6 s.223-224
  5. a b c d Grzegorz Rąkowski, Wołyń. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część I, Pruszków: Rewasz, 2005, s. 96-98, ISBN 83-89188-32-5, OCLC 69330692.
  6. a b Mieczysław Orłowicz, Ilustrowany przewodnik po Wołyniu, Łuck 1929 (4). wolyn.ovh.org. [dostęp 2013-12-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]