Pałac w Żurawnie
 Front | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | rezydencja francuska |
| Architekt | |
| Inwestor | Antoni Skrzyński |
| Rozpoczęcie budowy | XVIII-XIX w., |
| Ukończenie budowy | 1908 |
| Zniszczono | 1904 |
| Pierwszy właściciel | Antoni Skrzyński |
| Kolejni właściciele | Helena Skrzyńska (1894–1988), Kazimierz Jerzy Czartoryski |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°15′N 24°14′E/49,250000 24,233333 | |
Pałac w Żurawnie – pałac wybudowany na przełomie XVIII-XIX w. w Żurawnie, spłonął w 1904 r. Istniejący obecnie budynek w stylu neorenesansowych rezydencji francuskich, został wzniesiony w latach 1904–1908 według projektu Władysława Sadłowskiego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy, piętrowy pałac w Żurawnie[1] wybudował na planie szerokiego prostokąta w stylu klasycystycznym, na początku XIX w. Tomasz Żebrowski. Obiekt posiadający dwa skrzydła od ogrodu, które z korpusem tworzyły literę U, powstał obok miejsca, w którym stał obronny zamek. Od frontu miał dwukondygnacyjny portyk z czterema wysuniętymi kolumnami podzielonymi na piętrze balkonem. W części górnej portyku zwieńczonej tympanonem znajdowały się smukłe kolumny toskańskie. Pałac nakryty dachem czterospadowym spalił się w 1904 r.
Pałac Skrzyńskich-Czartoryskich[edytuj | edytuj kod]
Po pożarze, sto metrów za pałacem przy Dniestrze zbudowano w latach 1904-1908 dla Antoniego Skrzyńskiego nową rezydencję w formie mniejszego pałacu w neorenesansowym stylu francuskim[2], według projektu Władysława Sadłowskiego. Wystrój rzeźbiarski wnętrz był autorstwa Piotra Harasimowicza. W pałacu znajdowała się cenna biblioteka, zniszczona w roku 1939. W okresie przedwojennym pałac był własnością rodziny Czartoryskich[3]. Od frontu balkon wsparty na czterech kolumnach. Nad balkonowym oknem kartusz herbowy budowniczych, po lewej herb Zaremba Antoniego Skrzyńskiego[4], syna Władysława; po prawej herb Jelita Eugenii Dembowskiej[5], żony Antoniego[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. XIV. Warszawa: 1880-1902, s. 864.
- ↑ Żurawno. Cracovia Leopolis. [dostęp 2016-10-07].
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 627-634, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Antoni Skrzyński
- ↑ Eugenia Dembowska
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Żurawno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 864.