Zamek w Mikulińcach

Zamek w Mikulińcach
	; Fragment ruin zamku w Mikulińcach
Państwo	Austro-Węgry
Miejscowość	Mikulińce
Typ budynku	zamek
Ukończenie budowy	1550
Zniszczono	XIX w.
Pierwszy właściciel	Anna Jordanowa
Kolejni właściciele	Zborowscy, Stanisław Koniecpolski, Sieniawscy, Lubomirscy, Mniszchowie, Konopkowie
	Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego Zamek w Mikulińcach
	Położenie na mapie Ukrainy Zamek w Mikulińcach
	49°23′N 25°36′E/49,383333 25,600000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Zamek w Mikulińcach (ukr. Микулинецький замок) – zamek wybudowany w 1550 r. w Mikulińcach przez Annę Jordanową^[1] z rodu Sieniawskich, małżonkę Wawrzyńca Spytka Jordana^[2] z Zakliczyna, kasztelana krakowskiego^[3].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Warownia położona na górze, na prawym brzegu Seretu, była często napadana i najeżdżana, ponieważ stała na tak zwanym szlaku tatarskim. W 1675 roku podczas najazdu Ibrahima Szyszmana zamek został oblężony przez Turków, po 15-dniowej obronie poddał się pod warunkiem, że załoga i mieszkańcy zostaną puszczeni wolno. Najeźdźcy nie dotrzymali umowy. Dowództwo (m.in. komendant zamku niejaki Orchyjowski z trzema synami) zostali zamordowani poprzez nabicie na pale, resztę obrońców uprowadzono w niewolę.^[3]^[4] Przez pewien okres warownia była siedzibą rodu Zborowskich, przekazana jako wiano przez Zofię, córkę Wawrzyńca Spytka Jordana^[5], która poślubiła Samuela Zborowskiego^[6]^[7]. W 1637 r. warownię zakupił Stanisław Koniecpolski, kasztelan krakowski, hetman wielki koronny^[3]. Kolejnymi posiadaczami zamku byli Sieniawscy, Lubomirscy i Mniszchowie^[3]. Pod koniec XIX w. zamek został przebudowany na stajnie.

Pałac w Mikulińcach[edytuj | edytuj kod]

Od połowy XVIII w. właścicielką zamku była Ludwika Potocka z rodu Mniszchów, kasztelanka krakowska, która dobra te odkupiła od Lubomirskich i zbudowała obecny pałac^[3]. W 1792 r. posiadaczem pałacu była rodzina bar. Konopków^[3]. Na początku XIX w. Jan Konopka urządził w części sal zamkowych fabrykę sukna, która nie mogła wytrzymać konkurencji z fabrykami istniejącymi w zachodnich prowincjach austriackich^[3]. W pałacu obecnie funkcjonuje sanatorium fizykoterapeutyczne. Dawne wnętrza zaadaptowano na działalność medyczną i nie posiadają już stylowych cech^[7].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Zamek w XVI wieku był budynkiem mieszkalnym posiadającym cztery skrzydła o długości 75 m i duże piwnice. Jego zewnętrzne mury były grube na 2 m. Wewnątrz warowni był dziedziniec, do którego prowadziły bramy wjazdowe, znajdujące się od wschodniej i zachodniej strony. Baszty wysokie na trzy kondygnacje ze strzelnicami na działa stały w trzech narożach^[7].