Hansa-Brandenburg W.11
 Hansa-Brandenburg W.11 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga | 1 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1916 |
| Liczba egz. | 3 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 10 m |
| Długość | 8,2 m |
| Wysokość | 3,32 m |
| Powierzchnia nośna | 31,42 m² |
| Masa | |
| Własna | 935 kg |
| Użyteczna | 1233 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 176 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 4 min na 1000 m |
| Zasięg | 350 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 stałe km | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie | |
Hansa-Brandenburg W.11 – niemiecki jednomiejscowy pływakowy wodnosamolot myśliwski w układzie dwupłatu z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany pod koniec 1916 roku w wytwórni Hansa-Brandenburg w Brandenburg an der Havel. Ze względu na niewielką tylko poprawę osiągów w stosunku do poprzednika, Hansa-Brandenburg KDW, W.11 pozostał na etapie prototypów.
Historia i użycie[edytuj | edytuj kod]
Podczas I wojny światowej w wytwórni Hansa-Brandenburg w Brandenburg an der Havel powstały cztery projekty jednomiejscowych wodnosamolotów[1]. Zbudowany w końcu 1916 roku model W.11 był ulepszonym następcą wodnosamolotu myśliwskiego Hansa-Brandenburg KDW[2][3]. Powiększono rozmiary płatowca, a do napędu zastosowano mocniejszy silnik Benz Bz.IVa o mocy 162 kW (220 KM); zachowano natomiast „gwiazdowy” układ usztywnień międzypłatowych poprzednika[4][5]. Podobnie jak ostatnia seria produkcyjna KDW, W.11 uzbrojony był w dwa stałe, zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15[1][4].
Zbudowano trzy prototypy samolotu Hansa-Brandenburg W.11, które otrzymały numery 988–990, nadane przez Kaiserliche Marine[1][3][a]. Prototyp o numerze 988 posłużył do prób statycznych i został podczas nich zniszczony[3]. Jak wynika z raportu z 15 maja 1917 roku, obydwa pozostałe prototypy W.11 trafiły do bazy lotniczej w Zeebrugge[3]. Maszyna o numerze 989 w listopadzie 1918 roku znajdowała się w zakładzie naprawczym w Hage[3]. W zachowanych dziennikach wojennych nie znaleziono dotychczas żadnych zapisów dotyczących lotów tych samolotów[3].
Ostatecznie nie podjęto produkcji seryjnej tego modelu, ze względu na niewielką poprawę osiągów w stosunku do KDW oraz skonstruowanie udanego dwumiejscowego myśliwca Hansa-Brandenburg W.12[1].
Opis konstrukcji i dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Hansa-Brandenburg W.11 był jednomiejscowym, jednosilnikowym wodnosamolotem pływakowym w układzie dwupłatu[4]. Długość samolotu wynosiła 8,2 metra, a jego wysokość 3,32 metra[2][5]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 10 metrów, zaś ich cięciwy 1,65 metra[5]. Powierzchnia nośna wynosiła 31,42 m²[2][5]. Powierzchnia lotek wynosiła 2 m², sterów wysokości 1,2 m² i steru kierunku 0,64 m²[5]. Masa własna wynosiła 935 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1233 kg[4][5][b].
Napęd stanowił chłodzony cieczą 6-cylindrowy silnik rzędowy Benz Bz.IVa o mocy 162 kW (220 KM)[4][5][c]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 176 km/h[2][5]. Maszyna osiągała wysokość 1000 metrów w czasie 4 minut, 1500 metrów w 6,5 minuty, 2000 metrów w 9 minut, zaś na osiągnięcie 3000 metrów samolot potrzebował 16,5 minuty[5]. Zasięg samolotu wynosił 350 km[4].
Myśliwiec uzbrojony był w dwa stałe zsynchronizowane karabiny maszynowe LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[3][4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 290 i Gray i Thetford 1970 ↓, s. 290 podają, że zbudowano dwa prototypy W.11 o numerach marynarki 988–989.
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 290 podają, że masa całkowita wynosiła 1215 kg.
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 290 i Herris 2012 ↓, s. 31 podają, że samolot napędzany był silnikiem Benz Bz.IV o mocy 200 KM.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. Wyd. 2. London: Putnam, 1970. ISBN 0-85177-809-7. (ang.).
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
- Jack Herris: German Seaplane Fighters of WWI. T. 2. Aeronaut Books, 2012, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-51-3. (ang.).
- Colin A. Owers: Hansa-Brandenburg Aircrait of WWI. Volume 2 – Biplane Seaplanes. T. 18. Aeronaut Books, 2015, seria: Great War Aviation Centennial Series. ISBN 978-1-935881-32-2. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Sylwetka samolotu Hansa-Brandenburg W.11 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2024-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-03)]. (ros.).
