Gotha Go 150
 | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | Gothaer Waggonfabrik |
| Załoga | 1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 silniki Zündapp 9-092 |
| Moc | 50 KM (37 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 11,8 m |
| Długość | 7,15 m |
| Wysokość | 2,03 m |
| Powierzchnia nośna | 17,5 m² |
| Masa | |
| Własna | 535 kg |
| Startowa | 1036 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 200 km/h |
| Prędkość przelotowa | 185 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 2,74 m/s |
| Pułap | 4200 m |
| Zasięg | 900 km |
| Dane operacyjne | |
Gotha Go 150 – niemiecki samolot turystyczny zaprojektowany w Gothaer Waggonfabrik pod koniec lat 30. XX wieku, w późniejszym czasie samolot ten używany był także przez Luftwaffe jako samolot szkolny. Zbudowano dwa prototypy samolotu i dziesięć maszyn seryjnych. W 1939 specjalnie przygotowany Go 150 zdobył rekord wysokości w klasie C3 wznosząc się na wysokość 8048 metrów.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot został zaprojektowany pod koniec lat 30. XX wieku jako lekki samolot turystyczny[1][2]. Głównym projektantem samolotu był Albert Kalkert, w zależności od źródeł został on oblatany w 1936[3], 1937[2] lub 1938[1]. Maszyna miała układ dolnopłatu, z chowanym w locie podwoziem o układzie klasycznym, dwumiejscowa kabina pilotów była zamknięta, siedzenia w kabinie ustawione były obok siebie[1][2].
Samolot mierzył 7,15 metrów długości i 2,03 metra wysokości, rozpiętość skrzydeł wynosiła 11,8 metrów[1][2]. Masa własna samolotu wynosiła 535 kilogramów[1][2], a masa startowa do 1036 kilogramów[2]. Napęd zapewniały dwa silniki Zündapp Z 9-092 o mocy 50 KM każdy[2].
Prędkość maksymalna maszyny wynosiła 200 km/h[1][2], a prędkość przelotowa 185 km/h[2]. Zasięg wynosił 900 kilometrów, w standardowej wersji produkcyjnej samolot mógł się wzbić na wysokość 4200 metrów[2].
Go 150 został zaprojektowany w tym samym czasie co bardzo udany dwupłat szkoleniowy Gotha Go 145, ale w odróżnieniu od tego samolotu łącznie zbudowano tylko dwanaście egzemplarzy Go 150 (dwa prototypy i dziesięć modeli produkcyjnych)[2][3][4]. Wszystkie samoloty miały cywilne rejestracje[3] i były używane do szkolenia pilotów cywilnych i wojskowych[1][2]. Samoloty tego typu zostały wycofane z użycia na początku lat 40[3].
W 1939 specjalnie zmodyfikowany egzemplarz Go 150 został użyty do ustanowienia rekordu wysokości Międzynarodowej Federacji Lotniczej w klasie C3 (samolot, pojemność silnika pomiędzy dwa a cztery litry)[4]. W pierwszych trzech próbnych lotach samolot wzbił się kolejno na 7100, 7500 i 7700 metrów, rekord został pobity w oficjalnej próbie która odbyła się 5 lipca 1939 kiedy to samolot wzbił się na wysokość 8048 metrów[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945. s. 362.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Antony L. Kay: German Aircraft of the Second World War. s. 276.
- ↑ a b c d Go.150. airwar.ru. [dostęp 2013-01-11]. (ros.).
- ↑ a b c Mein Höhenrekord mit der Go-150. histaviation.com. [dostęp 2013-01-11]. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Antony L. Kay, J. Richard Smith: German Aircraft of the Second World War : Including Helicopters And Missiles. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 2002. ISBN 978-1-55750-010-6.
- Jean-Denis Lepage: Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945 : An Illustrated Guide. Jefferson, N.C.: McFarland Co., 2009. ISBN 978-0-7864-3937-9.
| Samoloty myśliwskie | |||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Samoloty bombowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Wodnosamoloty i łodzie latające | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty rozpoznawcze | |||||||||||||||||||||||||||
| Szybowce i samoloty transportowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szkolne, łącznikowe i kurierskie | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty szturmowe | |||||||||||||||||||||||||||
| Śmigłowce i wiatrakowce | |||||||||||||||||||||||||||
| Samoloty doświadczalne i inne | |||||||||||||||||||||||||||
| Prototypy i projekty |
|
