Wjaczesław Hrozny
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Wjaczesław Wiktorowycz Hrozny | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wjaczesław Wiktorowycz Hrozny, ukr. В'ячеслав Вікторович Грозний, ros. Вячеслав Викторович Грозный, Wiaczesław Wiktorowicz Grozny (ur. 12 lipca 1956 we wsi Ołeniwka w obwodzie chmielnickim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Karierę piłkarską rozpoczął w miejscowym klubie Podillia Kamieniec Podolski. Jako piłkarz występował potem w zespołach Kombajnobudiwnyk Tarnopol i Nywa Brzeżany oraz amatorskich drużynach w Chmielnickim i Równem.
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu Instytutu Pedagogicznego w Łucku rozpoczął pracę szkoleniową. Był asystentem pierwszego trenera w klubach z Zaporoża: Torpedzie i Metałurhu.
W czerwcu 1988 razem z głównym trenerem Ołeksandrem Tomachem przeszedł do Nywy Winnica. Kiedy w sierpniu 1990 Tomach powrócił do Zaporoża, samodzielnie przez następne lata prowadził Nywę Winnica. Wywalczył z nią największy sukces w historii klubu, czyli awans do ekstraklasy w 1991 roku. Jednak podczas kolejnych rozgrywek został zwolniony już po pięciu meczach, a Nywa ostatecznie pożegnała się z ligą.
Od połowy lat 90. do 2002 roku - z krótkimi przerwami - związany był z Olegiem Romancewem, któremu jako asystent pomagał w Spartaku Moskwa. Wspólnie wywalczyli pięć tytułów mistrza Rosji.
W międzyczasie Hrozny dwukrotnie podejmował się prowadzenie zespołów w charakterze pierwszego trenera: w Dniprze Dniepropetrowsku (1996-1997) i Lewskim Sofia (1998). W obu zanotował znaczące osiągnięcia: prowadzone przez niego Dnipro dotarło do finału Pucharu Ukrainy i zajęło czwarte miejsce w lidze, a Lewski zdobył mistrzostwo Bułgarii. Sam Hrozny otrzymał tytuły najlepszego trenera na Ukrainie (1996) i w Bułgarii (1998).
Po ostatecznym rozstaniu ze Spartakiem latem 2001 roku objął stanowisko głównego trenera nowo utworzonego klubu Arsenał Kijów[1]. Z Arsenałem utrzymał status ligowego średniaka: rozgrywki 2002-2003 i 2003-2004 klub kończył odpowiednio na piątym i dziewiątym miejscu. W 2006 prowadził krótko Metałurh Zaporoże. Potem powrócił do Rosji, gdzie bez sukcesów pracował - od lipca 2008 do października 2009 – w Tereku Grozny. Odszedł, tłumacząc się kłopotami zdrowotnymi.
30 października 2009 bułgarskie media podały, że jest faworytem do ponownego objęcia stanowiska szkoleniowca w Lewskim Sofia[2]. Ostatecznie trenerem mistrza Bułgarii został Georgi Iwanow, a Hrozny - 28 stycznia 2010 - powrócił do pracy w Arsenale Kijów[3]. Ale już 16 kwietnia 2010 po niespodziewanej domowej porażce 1:6 z Tawriją podał się do dymisji[4]. W grudniu 2011 objął stanowisko głównego trenera kazachskiego klubu Tobył Kostanaj[5], w którym pracował do końca grudnia 2012 roku[6]. 18 czerwca 2013 roku stał na czele Howerły Użhorod[7]. Po zakończeniu sezonu 2015/16 klub z Użhoroda został rozwiązany i trener pozostał bez pracy, ale już 25 października 2016 objął prowadzenie gruzińskiego Dinama Tbilisi[8]. 13 lutego 2017 z powodu problemów rodzinnych zrezygnował z pracy w gruzińskim klubie[9]. 16 sierpnia 2017 został mianowany na stanowisko głównego trenera kazachskiego Irtyszu Pawłodar[10], z którym pracował do końca sezonu[11]. 1 października 2018 ponownie stał na czele Arsenału Kijów[12]. 9 stycznia 2019 opuścił kijowski klub[13]. 30 grudnia 2019 podpisał kontrakt z Szachtiorem Karaganda[14].
Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Sukcesy piłkarskie[edytuj | edytuj kod]
- zdobywca Pucharu Ukraińskiej SRR spośród drużyn amatorskich: 1980
Sukcesy szkoleniowe[edytuj | edytuj kod]
- mistrz Rosji: 1994, 1996, 1999, 2000 i 2001 ze Spartakiem Moskwa (jako asystent)
- mistrz Bułgarii: 1998 z Lewskim Sofia
- finalista Pucharu Ukrainy: 1997 z Dniprem Dniepropetrowsk
Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]
- najlepszy trener Ukrainy: 1996, 2002
- najlepszy trener Bułgarii: 1998
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- tytuł Zasłużonego Trenera Ukrainy
- tytuł Zasłużonego Trenera Rosji
- Order „Za zasługi” III klasy: 2004[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Вячеслав Грозный
- ↑ „Sportal.bg”: Грозни идва за преговори с Левски. [dostęp 2009-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-02)].
- ↑ „Арсенал” ждут грозные перемены? ᐉ UA-Футбол. (ros.)
- ↑ Вячеслав Грозный подал в отставку ᐉ UA-Футбол. (ros.)
- ↑ Вячеслав Грозный - главный тренер казахстанского „Тобола” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
- ↑ Вячеслав Грозный покинул „Тобол” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
- ↑ Грозный возглавил „Говерлу” ᐉ UA-Футбол. (ros.)
- ↑ Офіційно: В'ячеслав Грозний очолив тбіліське Динамо ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ Грозний покинув Динамо (Тбілісі) ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ В'ячеслав Грозний очолив Іртиш ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ Український фахівець залишає клуб з Казахстану ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ Арсенал-Київ представив нового головного тренера -ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ Грозний покинув Арсенал-Київ ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ Офіційно: Грозний очолив Шахтар з Караганди ᐉ UA-Футбол. (ukr.)
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 1214/2004 - Офіційне представництво Президента України
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- V. Grozny, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2021-01-01].
- Wjaczesław Hrozny w bazie Football Facts (ros.)
- Życiorys na peoples.ru (ros.)
- Vyacheslav Groznyi, [w:] baza Transfermarkt (trenerzy) [dostęp 2020-11-20].