Wiktor Kanewski
 | |||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Wiktor Izrailowycz Kanewski | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 3 października 1936 | ||||||||||||||||
| Data śmierci | 25 listopada 2018 | ||||||||||||||||
| Wzrost | 176 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Wiktor Izrailowycz Kanewski, ukr. Віктор Ізраїльович Каневський, ros. Виктор Израилевич Каневский, Wiktor Izrailewicz Kaniewski (ur. 3 października 1936 w Kijowie, zm. 25 listopada 2018[1]) – ukraiński piłkarz pochodzenia żydowskiego[2], grający na pozycji napastnika, reprezentant Związku Radzieckiego, trener. W 1988 wyemigrował do USA.
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]
Wychowanek piłkarskiej szkoły młodzieży w Kijowie. Pierwszy trener Mychajło Korsunski. W 1952 trafił do drużyny amatorskiej Maszynobudiwnyk Kijów. W 1954 został piłkarzem pierwszoligowego Dynama Kijów, z którym zdobył: mistrzostwo ZSRR w 1961 oraz puchar w 1964. W latach 1961–1964 był kapitanem drużyny. Z 80 bramkami był klubowym rekordzistą Dynama. W 1977 jego rekord pobił Ołeh Błochin[3]. Po ostatnim sukcesie zdecydował się opuścić Dynamo. Po dwóch miesiącach pracy trenerskiej w Metałurhu Zaporoże powrócił na boisko jako gracz Czornomorca Odessa, ale po dwóch sezonach w wieku 30 lat zdecydował się zakończyć karierę piłkarską.
Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
30 sierpnia 1958 zadebiutował w reprezentacji Związku Radzieckiego w spotkaniu towarzyskim z drużyną Czechosłowacji (2:1). Był też powołany do reprezentacji w 1962 na mistrzostwa świata w Chile. Łącznie zaliczył 5 występów w kadrze ZSRR.
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował drużyny Metalist Charków, Bukowyna Czerniowce oraz Dnipro Dniepropietrowsk. Na stanowisku asystenta trenera zdobył z Pachtakorem Taszkent awans do Wyższej Ligi ZSRR. W 1978 był selekcjonerem juniorskiej reprezentacji ZSRR. Po udanej pracy na tym stanowisku miał wyjechać trenować reprezentację Algierii jednak ostatecznie uniemożliwiono mu wyjazd za granicę. Kanewski złożył następnie podanie o umożliwienie mu wyjazdu do Izraela, jednak również odmówiono mu prawa do opuszczenia kraju. W konsekwencji poddawany był represjom: został wykluczony z partii i pozbawiony tytułu Mistrza Sportu ZSRR. Przez kilka lat pracował na budowie. Dopiero w 1983 dzięki pomocy Walerego Łobanowskiego otrzymał zgodę na zatrudnienie w trzecioligowym Dynamie Irpień. W 1987 jako asystent trenera Tawriji Symferopol miał udział w jej awansie do Pierwszej Ligi. W listopadzie 1988 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych[4]. Zamieszkał na Brooklynie, był współwłaścicielem prywatnej szkoły piłkarskiej w Nowym Jorku.
25 listopada 2018 zmarł w Bristolu (stan Connecticut) w wieku 82 lat[5].
Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1959
- tytuł Zasłużonego Trenera Uzbeckiej SRR: 1972
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Died legendary Dynamo forward Viktor Kanevsky. [dostęp 2018-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-11-27)].
- ↑ Спорт – Центральный Еврейский Ресурс. Сайт русскоязычных евреев – Еврейский Футбольный Мир – 1.
- ↑ Пленник застоя, www.old.kv.com.ua.
- ↑ UA-Футбол. Виктору Каневскому – 75! Секретов в футболе для него не было!..
- ↑ Помер легендарний капітан київського Динамо - UA-Футбол. (ukr.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wiktor Kanewski w bazie RusTeam (ros.)
- Profil na PlayerHistory (ang.)
- Wiktor Kanewski w bazie Kopanyi-myach.info (ukr. • ang. • ros.)
- Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru (ros.)
- Wiktor Kanewski w bazie Odeski Futbol (ros.)
- Wiktor Kanewski w bazie National Football Teams (ang.)
|
- O występie ZSRR na Mistrzostwach Świata 1962 czytaj tutaj.