Petro Kuszłyk

Petro Kuszłyk
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Petro Iwanowycz Kuszłyk

Data i miejsce urodzenia

22 marca 1951
Kałusz

Wzrost

180 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1981 Spartak Iwano-Frankiwsk 258 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1981–1985 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk (asystent)
1985 Podilla Chmielnicki (asystent)
1986 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk (asystent)
1986–1988 Bystrycia Nadwórna
1988–1989 Prykarpattia Iwano-Frankowsk (asystent)
199?–199? Chimik Kałusz
1992–1994 Granat Skarżysko-Kamienna
1994–1995 Avia Świdnik
1996–1997 ZKS Tłoki Gorzyce
199?–199? Hetman Włoszczowa
2000 Widzew Łodź
2001–2005 Wołyń Łuck (asystent)
2005–2007 Zakarpattia Użhorod
2011 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk
2011–2012 Prykarpattia Iwano-Frankiwsk
2016 Lietava Janów (asystent)
2018– Beskyd Nadwórna
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Petro Iwanowycz Kuszłyk, ukr. Петро Іванович Кушлик, ros. Петр Иванович Кушлык, Piotr Iwanowicz Kuszłyk (ur. 22 marca 1951 w Kałuszu, w obwodzie iwanofrankowskim) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął karierę piłkarską w klubie Spartak Iwano-Frankiwsk, w którym występował przez 11 lat do 1981 roku.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął pracę trenerską. Najpierw pomagał trenować Prykarpattia Iwano-Frankowsk. W 1985 przez pół roku pracował w sztabie szkoleniowym Podilla Chmielnicki, po czym wrócił do Prykarpattia. Od lata 1986 do 1988 prowadził amatorski zespół Bystrycia Nadwórna, z którym zdobył mistrzostwo i Puchar Ukraińskiej SRR spośród drużyn amatorskich. Potem pracował w sztabie szkoleniowym Prykarpattia Iwano-Frankiwsk na stanowisku starszego trenera. Prowadził rodzimy Chimik Kałusz. W latach 1992-2000 trenował drugoligowe i trzecioligowe polskie kluby m.in. Granat Skarżysko-Kamienna[1], Avia Świdnik[2], ZKS Tłoki Gorzyce (1996-1997)[3] i Hetman Włoszczowa. W sezonie 2000/001 objął stanowisko głównego trenera Widzewa Łódź, z którym pracował przez 5 miesięcy (14 kolejek)[4]. W 2001 powrócił do Ukrainy, gdzie został starszym trenerem Wołyni Łuck, pomagając trenować Witalijewu Kwarcianemu. Na początku września 2005 został zaproszony na stanowisko głównego trenera w Zakarpattia Użhorod[5]. W sierpniu 2007 przez niestabilne finansowanie oraz nikłe zainteresowanie klubem władzami podał się do dymisji[6]. W styczniu 2011 objął stanowisko głównego trenera Prykarpattia Iwano-Frankiwsk[7], ale już w połowie marca przeniósł się na inne stanowisko w iwano-frankowskim klubie[8]. Po tym, jak Prykarpattia latem spadł do Drugiej Ligi, w lipcu 2011 ponownie objął stanowisko głównego trenera[9]. W lipcu 2016 dołączył do sztabu szkoleniowego litewskiego klubu Lietava Janów[10].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]