Witalij Kwarciany

Witalij Kwarciany
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Witalij Wołodymyrowycz Kwarciany

Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1953
Łuck

Wzrost

180 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1977 Torpedo Łuck ? (?)
1977–1984 Pryładyst Łuck ? (?)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1977–1984 Pryładyst Łuck (grający trener)
1984–1990 Torpedo/Wołyń Łuck
1990–1994 KSZO Ostrowiec Świętokrzyski
1994–1996 Wołyń Łuck
1997–1999 Podilla Chmielnicki
1999–2000 Pidszypnyk Łuck
2001–2011 Wołyń Łuck
2012 Krywbas Krzywy Róg
2012 Metałurh Zaporoże
2013–2017 Wołyń Łuck
  1. Aktualne na: 31.08.2017. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina)

Witalij Wołodymyrowycz Kwarciany, ukr. Віталій Володимирович Кварцяний (ur. 19 lipca 1953 w Łucku) – ukraiński trener piłkarski i piłkarz, grający na pozycji pomocnika.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

W 1977 rozpoczął karierę piłkarską w klubie Torpedo Łuck, ale już następnego sezonu przeszedł do amatorskiej drużyny Pryładyst Łuck, w której w 1984 zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze będąc piłkarzem Pryładysta pełnił również w nim funkcje trenerskie. Od 1984 trenował Torpedo Łuck, który później zmienił nazwę na Wołyń. W 1990 wyjechał do Polski, gdzie prowadził KSZO Ostrowiec Świętokrzyski. W 1994 powrócił na Ukrainę, gdzie ponownie trenował Wołyń. Po pracy w Podilla Chmielnicki, powrócił na sezon do zespołu, w którym rozpoczął pracę trenerską. Od 2001 po raz trzeci objął stanowisko głównego trenera w Wołyni[1]. W końcu 2011 po wypowiedzi o korupcji w ukraińskiej piłce nożnej został odsunięty od zajmowanego stanowiska, a potem dyskwalifikowany do końca sezonu[2]. W czerwcu 2012 objął prowadzenie Krywbasa Krzywy Róg[3], ale już w lipcu przez konflikt z kierownictwem klubu opuścił Krywbas[4]. 6 września 2012 został zaproszony do Metałurha Zaporoże[5]. 1 grudnia 2012 po ostatnim meczu Metałurha w roku podał się do dymisji[6]. 7 maja 2013 powrócił do kierowania Wołynią[7]. 11 lipca 2013 został wyznaczony również na stanowisko Prezesa Wołyni[8]. 13 lipca 2017 został zmieniony na stanowisku głównego trenera przez Jarosława Komziuka[9].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]