Janusz Wójcik
 Janusz Wójcik (2007) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Janusz Marek Wójcik | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 listopada 1953 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 20 listopada 2017 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost | 180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Janusz Marek Wójcik (ur. 18 listopada 1953 w Warszawie, zm. 20 listopada 2017 tamże[1]) – polski piłkarz, trener piłkarski i polityk. W latach 1989–1992 selekcjoner reprezentacji olimpijskiej, z którą zdobył srebrny medal turnieju olimpijskiego 1992 w Barcelonie, w latach 1997–1999 selekcjoner reprezentacji Polski w piłce nożnej. Poseł na Sejm V kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Jako piłkarz występował w klubach warszawskich: Agrykoli (1968–1970), Gwardii (1970–1974, jeden mecz w ekstraklasie), Ursusie (1974) i Hutniku (1975–1976) oraz za granicą: w Rawalpindi w Pakistanie (1976–1977) i w kanadyjskim polonijnym Toronto Falcons[2] (1979–1980).
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
W 1979 ukończył studia na Wydziale Trenerskim Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie. Pracę trenerską rozpoczął w Hutniku Warszawa. Następnie współpracował z reprezentacją Polski juniorów do lat 16. Później pracował w Pogoni Grodzisk Mazowiecki, Huraganie Wołomin, reprezentacji Polski juniorów do lat 16, Hutniku Kraków i Jagiellonii Białystok, z którą w 1987 awansował do I ligi (najwyższego ówcześnie poziomu ligowego). Odszedł jednak po nieudanym początku nowego sezonu.
Był szkoleniowcem reprezentacji Polski do lat 18. Od lutego 1989 trenował młodzieżowo-olimpijską reprezentację Polski, z którą wywalczył awans do turnieju olimpijskiego w Barcelonie w 1992, gdzie prowadzona przez niego ekipa zdobyła srebrny medal. Po tym sukcesie stał się jednym z głównych kandydatów do zastąpienia na stanowisku selekcjonera reprezentacji Polski Andrzeja Strejlaua. Objął jednak funkcję trenera Legii Warszawa. W pierwszym sezonie pracy zajął z drużyną Legii pierwsze miejsce w lidze. Jednak po zweryfikowaniu wyników ostatniej kolejki PZPN postanowił odebrać Legii punkty zdobyte w meczu z Wisłą Kraków. Tym samym Legia straciła tytuł mistrzowski na rzecz Lecha Poznań. Janusz Wójcik kontynuował pracę z Legią do końca rundy jesiennej sezonu 1993/1994, po czym w przerwie zimowej opuścił Polskę i podjął pracę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, gdzie prowadził reprezentację olimpijską oraz klubowe drużyny Kworfakkan i Al-Khallej.
W lipcu 1997 objął stanowisko pierwszego trenera reprezentacji. Nastąpił to po dymisji Antoniego Piechniczka ze stanowiska selekcjonera kadry narodowej i krótkim epizodzie Krzysztofa Pawlaka. Znaczącą rolę w prowadzonej przez niego drużynie odgrywali zawodnicy, z którymi zdobył srebrny medal w Barcelonie (m.in. Jerzy Brzęczek, Andrzej Juskowiak, Wojciech Kowalczyk, Tomasz Łapiński czy Tomasz Wałdoch). Zwolniony został w 1999 po nieudanych eliminacjach do Mistrzostw Europy w 2000. Później pracował jako menedżer w Pogoni Szczecin, jako trener w Śląsku Wrocław, cypryjskim Anorthosis Famagusta i reprezentacji Syrii. W 2004 prowadził drużynę Świtu Nowy Dwór Mazowiecki. Od 2004 do 2007 był członkiem Wydziału Szkolenia PZPN. W latach 2007–2008 prowadził Znicz Pruszków. W 2008 został trenerem Widzewa Łódź, zwolniono go po trzech meczach. W 2010 prowadził omański zespół Al-Nahda[3].
Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny medal olimpijski: 1992
- Mistrzostwo Polski z Legią Warszawa (prowadził zespół w rundzie jesiennej): 1993/1994
- Wicemistrzostwo Polski z Legią Warszawa (po odebraniu tytułu mistrzowskiego przez PZPN): 1992/1993
- Puchar Polski z Legią Warszawa (prowadził zespół w rundach rozegranych jesienią): 1993/1994
- Awans do I ligi z Jagiellonią Białystok: 1986/1987
- Tytuł „Trenera Roku” w Plebiscycie „Piłki Nożnej”: 1992, 1998
Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]
Należał do PZPR[4]. W okresie III RP przez pewien czas był doradcą szefa Urzędu Kultury Fizycznej i Sportu, Jacka Dębskiego. Później związany z lewicą. W latach 2001–2003 należał do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Zasiadał w zespole konsultacyjnym ds. sportu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, gdy stanowisko premiera piastował Leszek Miller.
W 2005 wystartował w wyborach do Sejmu z okręgu białostockiego z listy Samoobrony RP, uzyskując mandat poselski liczbą 4236 głosów. W Sejmie V kadencji objął funkcję przewodniczącego Komisji Kultury Fizycznej i Sportu. Zasiadał też w Komisji Łączności z Polakami za Granicą i był wiceprzewodniczącym Podkomisji nadzwyczajnej do rozpatrzenia rządowego i poselskiego projektów ustaw o zmianie ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych.
W przedterminowych wyborach w 2007 nie został ponownie wybrany (otrzymał 630 głosów). W lutym 2008 został wykluczony z Samoobrony RP[5].
Postępowania karne i dyscyplinarne[edytuj | edytuj kod]
8 stycznia 2006 został zatrzymany za prowadzenie samochodu w stanie nietrzeźwym[6] (1,48‰ w pierwszym badaniu i 1,30‰ w drugim). Prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie wniósł za to przeciw niemu do sądu akt oskarżenia. Janusz Wójcik zgodził dobrowolnie poddać się karze 10 tys. zł grzywny i dwuletniemu zakazowi prowadzenia samochodów[7].
22 października 2008 został zatrzymany przez policję w związku z aferą korupcyjną w polskiej piłce nożnej. Prokurator przedstawił mu 11 zarzutów dotyczących ustawienia ośmiu meczów Świtu Nowy Dwór Mazowiecki w 2004[8]. Wrocławski sąd zastosował wówczas wobec niego poręczenie majątkowe w wysokości 500 tys. zł[9].
We wrześniu 2012 w związku z aferą korupcyjną Komisja Dyscyplinarna PZPN ukarała trenera czteroletnią dyskwalifikacją[10][11]. 9 października 2014 został skazany za przestępstwa korupcyjne na karę dwóch lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres pięciu lat oraz na karę grzywny, orzeczono również wobec niego dwuletni zakaz pracy w roli trenera[12][13].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Syn Henryka i Janiny[1]. Janusz Wójcik był żonaty z Krystyną, miał syna Andrzeja.
Wystąpił gościnnie w filmie Chłopaki nie płaczą w reż. Olafa Lubaszenki z 2000[14]. W 2014 wraz z Przemysławem Ofiarą wydał swoją autobiografię, pt. Wójt. Jedziemy z frajerami! Całe moje życie[15], natomiast w 2016 ukazała się jej druga część zatytułowana Wójt. Jak goliłem frajerów. O piłce, pieniądzach i kobietach.
Na skutek ataku epilepsji doznał urazu głowy, który spowodował powstanie krwiaka. Zmarł 20 listopada 2017 w szpitalu po operacji, nie wybudziwszy się ze śpiączki farmakologicznej[16][17]. 29 listopada 2017 roku, po żałobnej mszy świętej w warszawskim kościele św. Dominika, został pochowany na nowym cmentarzu na Służewie przy ul. Wałbrzyskiej[18].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Janusz Wójcik. rejestry-notarialne.pl. [dostęp 2021-02-10].
- ↑ Na odsiecz z Krakowa. naszemiasto.pl, 18 grudnia 2004. [dostęp 2015-07-29].
- ↑ Janusz Wójcik. sport.pl. [dostęp 2017-11-20].
- ↑ Ciął równo z trawą. rp.pl, 15 listopada 1999. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ „Żaden Janusz Wójcik nie będzie kandydował”. interia.pl, 14 marca 2009. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Pijany poseł za kierownicą. interia.pl, 8 stycznia 2006. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Janusz Wójcik chce poddać się karze. interia.pl, 27 stycznia 2007. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Areszt dla Janusza W.. rp.pl, 24 października 2008. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Pół miliona za wolność trenera Janusza W.. dziennik.pl, 7 listopada 2008. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Janusz Wójcik ukarany za korupcję. polskapilka.net, 27 czerwca 2012. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Komisja Dyscyplinarna PZPN ukarała trenera i dwóch piłkarzy za udział w korupcji. 90minut.pl, 27 września 2012. [dostęp 2014-09-10].
- ↑ Tadeusz Kądziela: Piłka nożna. Janusz Wójcik skazany za korupcję. sport.pl, 9 października 2014. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ B. trener reprezentacji Janusz Wójcik skazany za korupcję. polskieradio.pl, 9 października 2014. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Janusz Wójcik w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2014-10-09].
- ↑ Piotr Stokłosa: Książki sportowe: Świat według „Wójta”. Książki Sportowe, środa, 19 listopada 2014. [dostęp 2017-11-20].
- ↑ Mateusz Skwierawski: Andrzej Wójcik o śmierci ojca: Wróciłem, a tata leżał. wp.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2020-06-11].
- ↑ Nie żyje Janusz Wójcik. Były selekcjoner kadry miał 64 lata. przegladsportowy.pl, 20 listopada 2017. [dostęp 2017-11-20].
- ↑ Tłumy na pogrzeb Janusza Wójcika. fakt.pl, 29 listopada 2017. [dostęp 2017-11-29].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2014-10-09].
- Janusz Wójcik w serwisie „Ludzie Wprost”. [dostęp 2014-10-09].
|
