Tw12
.jpg) Tw12-12 w skansenie w Chabówce | |
| Producent | StEG Wien |
|---|---|
| Lata budowy | 1911-1921 |
| Układ osi | E |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu | 39 000 kg |
| Masa służbowa | 69 400 kg |
| Długość | 10 861 mm |
| Długość z tendrem | 17 284 mm |
| Wysokość | 4 570 mm |
| Średnica kół napędnych | 1260 mm |
| Napęd | |
| Trakcja | parowa |
| Typ tendra | 16 Cl1 |
| Ciśnienie w kotle | 14 at |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 137,8 m² |
| Powierzchnia przegrzewacza | 31,0 m² |
| Powierzchnia rusztu | 3,4 m² |
| Średnica cylindra | 590 mm |
| Skok tłoka | 632 mm |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Prędkość konstrukcyjna | 50 km/h |
Tw12 – polskie oznaczenie austriackiego parowozu towarowego serii (kkStB/BBÖ) 80.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Parowóz ten został wprowadzony do użytku na kolejach austriackich w 1909 roku jako ulepszona wersja parowozu Tw11. W odróżnieniu od poprzedniej wersji posiadał silnik bliźniaczy, który wykorzystywał parę przegrzaną. Maszyna zaprojektowana została przez Karla Gölsdorfa z przeznaczeniem wykorzystania jej na trasach górskich. Produkowana była w latach 1911-1921. W okresie międzywojennym na PKP pracowało 14 maszyn tej serii. Po II wojnie światowej polskie koleje posiadały 12 takich parowozów. Parowóz Tw12-12 znajduje się w skansenie w Chabówce.
Dane techniczne[1][edytuj | edytuj kod]
- średnica cylindrów – 590 mm
- skok tłoka – 632 mm
- średnica kół napędnych – 1260 mm
- ciśnienie pary w kotle – 14 at
- powierzchnia ogrzewalna kotła – 137,8 m²
- powierzchnia przegrzewcza – 31,0 m²
- powierzchnia rusztu – 3,4 m²
- masa służbowa – 69,4 t
- prędkość konstrukcyjna – 50 km/h
- tender serii – 16 Cl1
- pojemność skrzyni na wodę – 16,0 m³
- pojemność skrzyni na węgiel – 6,0 t
- masa pustego parowozu – 39,0 t
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kalendarz Młodego Technika '89. Maria Pietrzyk (red.). Warszawa: Instytut Wydawniczy "Nasza Księgarnia", 1988, s. 24.