OKi2
Producent | August Borsig Lokomotiv-Werke |
---|---|
Lata budowy | 1902–1921 |
Układ osi | 1'C h2t |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu | 50,50 t |
Masa służbowa | 65,90 t |
Długość | 11 800 mm |
Wysokość | 2 500 mm |
Rozstaw osi skrajnych | 1 435 mm |
Średnica kół napędnych | 1 500 mm |
Średnica kół tocznych | przód: 1 000 mm |
Napęd | |
Trakcja | parowa |
Ciśnienie w kotle | 12 bar |
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 105,37 m² |
Powierzchnia przegrzewacza | 33,40 m² |
Powierzchnia rusztu | 1,69 m² |
Średnica cylindra | 540 mm |
Skok tłoka | 630 mm |
Parametry eksploatacyjne | |
Moc znamionowa | 870 KM (640 kW) |
Prędkość konstrukcyjna | 80 km/h |
OKi2 – osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 12, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 744-13.
Z 1014 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 12 sztuk. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę przegrzaną i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi1.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów Oki1 i Oki2, z których część wróciła po wojnie. Obecnie zachowane są 3 egzemplarze typu T 12 o numerach seryjnych 74 1192, 74 1230 i 74 1234. OKi2-27 zachowany w Muzeum Przemysłu i Kolejnictwa w Jaworzynie to egz. nr 74 1230, pozostałe 2 egzemplarze znajdują się w Niemczech.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Parowozy kolei polskich", Wydawnictwo Komunikacji i Łączności