OKi1
OKi1 w Muzeum Kolejnictwa w Warszawie | |
Producent | |
---|---|
Lata budowy | 1903–1910 |
Układ osi | 1'C n2t |
Wymiary | |
Masa pustego parowozu | 47,4 t |
Masa służbowa | 62,3 t |
Długość | 11 190 mm |
Wysokość | 4 210 mm |
Średnica kół napędnych | 1 500 mm |
Średnica kół tocznych | przód: 1 000 mm |
Napęd | |
Trakcja | parowa |
Ciśnienie w kotle | 12 bar |
Powierzchnia ogrzewalna kotła | 116,40 m² |
Powierzchnia rusztu | 1,73 m² |
Średnica cylindra | 480 mm |
Skok tłoka | 630 mm |
Pojemność skrzyni węglowej | 2 500 kg |
Pojemność skrzyni wodnej | 7,4 m3 |
Parametry eksploatacyjne | |
Moc znamionowa | 382 kW |
Prędkość konstrukcyjna | 80 km/h |
Nacisk osi na szyny | 16 t |
System hamulca | Knorr |
Parametry użytkowe | |
Rozstaw szyn | 1435 mm |
OKi1 to osobowy parowóz tendrzak produkcji pruskiej serii T 11, oznaczonej w Niemczech jako DRG Baureihe 740-3.
Z 471 zbudowanych parowozów tego typu na PKP po I wojnie światowej użytkowano 52 sztuki, a 4 egzemplarze przydzielono do Rady Portu Wolnego Miasta Gdańska. Parowóz planowany był dla szybkiej kolei miejskiej w Berlinie przed jej elektryfikacją i przewidziany był do krótkich przebiegów. Parowóz posiadał kocioł na parę nasyconą i silnik bliźniaczy i był podobną konstrukcją do stosowanego równolegle OKi2.
W 1939 Niemcy przejęły 25 parowozów OKi1 z których część wróciła po wojnie. Zachowały się dwa egzemplarze tego parowozu. OKi1-28 o numerze seryjnym 5424 (PKP-A OKi1-14; DRB 74 104 - numer wykorzystany powtórnie) znajduje się w Stacji Muzeum w Warszawie natomiast parowóz o numerze 74 231 znajduje się w Niemczech, w muzeum kolei żelaznych w Minden.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- "Parowozy kolei polskich", Jan Piwowski, Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, Warszawa 1978
- "Zabytkowy tabor w zbiorach Stacji Muzeum w Warszawie", wyd. Stacja Muzeum 2022, ISBN 978-83-953336-6-8