PZL-111 Koliber-235
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | jednosilnikowy, metalowy górnopłat |
| Załoga | 4 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | 1989-1991 |
| Liczba egz. | 2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik tłokowy Textron Lycoming O-540-B4B5 |
| Moc | 173 kW (235 KM) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 9,74 m |
| Długość | 7,52 m |
| Wysokość | 2,8 m |
| Powierzchnia nośna | 12,97 m² |
| Profil skrzydła | NACA 64A416 |
| Masa | |
| Własna | 715 kg |
| Użyteczna | 435 kg |
| Startowa | 1150 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. | 265 km/h |
| Prędkość przelotowa | 235 km/h |
| Prędkość minimalna | 90 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 5,3 m/s |
| Pułap | 4500 m |
| Zasięg | 650 km |
| Dane operacyjne | |
| Użytkownicy | |
| Polska | |
PZL-111 Koliber-235 – prototyp polskiego samolotu wielozadaniowego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1979 r. zespół pod kierunkiem inż. Janusza Drozdowskiego podjął prace nad wersją rozwojową PZL-110 Koliber. Zakładano stworzenie cięższej wersji pierwowzoru, do jego napędu planowano zastosować silnik PZL-Franklin 6A-350-C1 o mocy 162 kW. W konstrukcji wprowadzono zmiany w strukturze – pogrubiono pokrycie kadłuba oraz płata. W prototypie wykorzystano ostatecznie silnik Lycoming 0-540-B4B5 o mocy 173 kW. Zewnętrznie samolot różnił się od pierwowzoru dodatkowymi okienkami umieszczonymi za kabiną oraz powiększoną płetwą przed statecznikiem pionowym[1].
W 1981 r., z powodu braku środków, przerwano prace nad konstrukcją. Zostały wznowione przez Ryszarda Kaczkowskiego i Mariana Jakoniuka. W latach 1989-1991 zbudowano prototypy. Oblot został wykonany 13 września 1995 r.[2] Pierwszy lot miał miejsce na Okęciu, prototyp nosił znaki SP-PHI. Za sterami maszyny siedział Maciej Lech Aksler[3].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Jednosilnikowy samolot szkolny w układzie dolnopłata o konstrukcji metalowej.
Skrzydło dwuczęściowe, jednodźwigarowe, nitowane ze zgrzewanych podzespołów. Wyposażone w klapy Flowera i bezszczelinwe lotki. NA krawędzi natarcia płata były umieszczone automatyczne sloty. Kadłub o konstrukcji półskorupowej, kabina załogi czteromiejscowa, osłonięta osłoną odsuwaną do tyłu. Za kanapą tylną umieszczono bagażnik, dostępny od wewnątrz. Usterzenie klasyczne, krzyżowe o konstrukcji metalowej. Podwozie identyczne jak w PZL-110 Koliber ale o wzmocnionej konstrukcji[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Makowski 1996 ↓, s. 23.
- ↑ PZL-111 "Senior" ("Koliber-235"), 1995. samolotypolskie.pl. [dostęp 2024-03-02]. (ang.).
- ↑ Jędrzejewski 2014 ↓, s. 112.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Jędrzejewski: Polscy piloci doświadczalni. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe Instytutu Lotnictwa, 2014. ISBN 978-83-63539-05-4. OCLC 883576680.
- Tomasz Makowski: Współczesne konstrukcje lotnicze Polski. Warszawa: Altair, 1996, seria: Przewodniki lotnicze. ISBN 83-86217-30-8. OCLC 750825903.