TS-16 Grot

TS-16 Grot
PZL TS-16 Grot
(dane przewidywane)
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Polskie Zakłady Lotnicze

Konstruktor

Tadeusz Sołtyk

Typ

projekt samolotu myśliwsko-szturmowego,
projekt samolotu szkolno-treningowego

Konstrukcja

duralowy, naddźwiękowy grzbietopłat o napędzie odrzutowym

Załoga

1/2

Dane techniczne
Napęd

silnik turboodrzutowy SO-2 z dopalaczem

Wymiary
Rozpiętość

7,00 m

Długość

14,30 m

Wysokość

4,20 m

Powierzchnia nośna

19,2

Masa
Własna

3190 kg

Użyteczna

1760 kg

Startowa

4950 kg

Osiągi
Prędkość maks.

1460 km/h

Prędkość minimalna

210 km/h

Pułap

14 000 m

Zasięg

2200 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
działko kal. 23 mm
bomby oraz niekierowane pociski rakietowe na podskrzydłowych pylonach

PZL TS-16 Grot – projekt samolotu myśliwsko-szturmowego oraz samolotu szkolno-treningowego, opracowany przez zespół pod kierunkiem Tadeusza Sołtyka (stąd oznaczenie TS) w 1958 r. w WSK Mielec. Był to z założenia samolot naddźwiękowy, o układzie grzbietopłata z płytowym usterzeniem wysokości.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1963 zakończono studium nad tym samolotem i przygotowano makietę w skali 1:1. Konstrukcja była bardzo nowoczesna jak na czasy, w których powstała. Napędzany miał być dwoma silnikami z dopalaniem (SO-2). Miał być dostosowany do operowania z lotnisk polowych, samolotu jednak nie wprowadzono do produkcji.

Przyczyną porzucenia projektu nie były względy polityczne, ale chęć skonstruowania od podstaw kompletnego płatowca, silnika i awioniki. Oznaczało to koszty dwukrotnie wyższe, niż leżały w możliwościach PRL, stąd Komitet Ekonomiczny Rady Ministrów projekt odrzucił[1]. Większość dokumentacji uległa zniszczeniu.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

  • TS-16A jednomiejscowy myśliwsko-szturmowy
  • TS-16B dwumiejscowy szkolno-treningowy
  • TS-16RD prototyp (makieta 1-silnikowa)

Samoloty porównywalne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spotkanie promocyjne III książki "Polskie Konstrukcje Lotnicze" Andrzeja Glassa, relacja Edwarda Margańskiego, 20 grudnia 2008, Muzeum Techniki w Warszawie.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]