Mats Wilander
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 sierpnia 1964 |
| Wzrost | 182 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 1981 |
| Zakończenie kariery | 1996 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 33 |
| Najwyżej w rankingu | 1 (12 września 1988) |
| Australian Open | W (1983, 1984, 1988) |
| Roland Garros | W (1982, 1985, 1988) |
| Wimbledon | QF (1987–1989) |
| US Open | W (1988) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 7 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (21 października 1985) |
| Australian Open | F (1984) |
| Roland Garros | SF (1985) |
| Wimbledon | W (1986) |
| US Open | F (1986) |
| Strona internetowa | |
Mats Wilander (ur. 22 sierpnia 1964 w Växjö) – szwedzki tenisista i trener tenisa, zwycięzca siedmiu turniejów wielkoszlemowych w grze pojedynczej i jednego w grze podwójnej, lider rankingu singlowego, zdobywca Pucharu Davisa.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Startując jeszcze w gronie juniorów Wilander zwyciężył w 1981 roku w Rolandzie Garrosie.
Jako zawodowy tenisista startował w latach 1981–1996[1]. Był czołowym zawodnikiem świata w drugiej połowie lat 80., zwyciężając w 33 turniejach rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, w tym 7 wielkoszlemowych.
W 1982 roku wygrał po raz pierwszy zawody wielkoszlemowe, turniej Rolanda Garrosa, po pokonaniu w finale Guillermo Vilasa; miał wtedy 17 lat i 9 miesięcy i był najmłodszym triumfatorem wielkoszlemowym w historii; wynik ten wkrótce poprawili Boris Becker i Michael Chang[2]. Triumfował także na kortach Rolanda Garrosa w 1985 roku i 1988 roku, a w 1983 roku i 1987 roku dochodził do finału. Trzykrotnie triumfował w Australian Open (1983, 1984 – turnieje rozgrywane w grudniu; 1988), a w 1985 roku (grudzień) przegrał w finale. W 1984 roku grał także w przegranym finale gry podwójnej. Wilander odniósł także zwycięstwo na US Open, 1988 roku. Ponadto osiągał finał singla w Nowym Jorku w 1987 roku i finał debla w 1985 roku. Jedyny tytuł wielkoszlemowy w deblu zdobył w 1986 roku na Wimbledonie, a jego partnerem był Joakim Nyström.
Wielokrotnie tenisista szwedzki kwalifikował się do zawodów Masters Grand Prix, awansując w 1987 roku do finału gry pojedynczej. W 1986 roku był uczestnikiem razem z Joakimem Nyströmem finału gry podwójnej.
W 1988 roku, po zwycięskim finale US Open nad Ivanem Lendlem, awansował na 1. pozycję w rankingu singlowym[3]. Łącznie na szczycie listy znajdował się przez 20 tygodni.
W latach 1981–1990 reprezentował Szwecję w Pucharze Davisa i trzykrotnie zdobywał to trofeum – w 1984, 1985, 1987 roku.
Bierze także aktywny udział w rozgrywkach weteranów, odnosząc kolejne sukcesy.
W 2002 roku został wpisany do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[1].
Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (33–25)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 8 marca 1982 | Bruksela | Twarda (hala) |  Vitas Gerulaitis | 6:4, 6:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 24 maja 1982 | French Open, Paryż | Ceglana |  Guillermo Vilas | 1:6, 7:6, 6:0, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 12 lipca 1982 | Båstad | Ceglana |  Henrik Sundström | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 26 września 1982 | Genewa | Ceglana |  Tomáš Šmíd | 7:5, 4:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 4. | 10 października 1982 | Barcelona | Ceglana | Guillermo Vilas | 6:3, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 2. | 17 października 1982 | Bazylea | Twarda (hala) |  Yannick Noah | 4:6, 2:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 7 listopada 1982 | Sztokholm | Twarda (hala) | Henri Leconte | 6:7, 3:6 |
| Finalista | 4. | 30 stycznia 1983 | Guarujá | Twarda | José Luis Clerc | 6:3, 5:7, 1:6 |
| Zwycięzca | 5. | 3 kwietnia 1983 | Monte Carlo | Ceglana | Mel Purcell | 6:1, 6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 6. | 10 kwietnia 1983 | Lizbona | Ceglana | Yannick Noah | 2:6, 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 7. | 17 kwietnia 1983 | Aix-en-Provence | Ceglana |  Sergio Casal | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 5. | 23 maja 1983 | French Open, Paryż | Ceglana | Yannick Noah | 2:6, 5:7, 6:7 |
| Zwycięzca | 8. | 11 lipca 1983 | Båstad | Ceglana | Anders Järryd | 6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 15 sierpnia 1983 | Cincinnati | Twarda | John McEnroe | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 10. | 25 września 1983 | Genewa | Ceglana | Henrik Sundström | 3:6, 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 11. | 9 października 1983 | Barcelona | Ceglana | Guillermo Vilas | 6:0, 6:3, 6:1 |
| Zwycięzca | 12. | 6 listopada 1983 | Sztokholm | Twarda (hala) | Tomáš Šmíd | 6:1, 7:5 |
| Zwycięzca | 13. | 28 listopada 1983 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Ivan Lendl | 6:1, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 6. | 19 marca 1984 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 7. | 16 kwietnia 1984 | Monte Carlo | Ceglana | Henrik Sundström | 3:6, 5:7, 2:6 |
| Zwycięzca | 14. | 26 sierpnia 1984 | Cincinnati | Twarda | Anders Järryd | 7:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 15. | 7 października 1984 | Barcelona | Ceglana | Joakim Nyström | 7:6, 6:4, 0:6, 6:2 |
| Finalista | 8. | 5 listopada 1984 | Sztokholm | Twarda (hala) | John McEnroe | 2:6, 6:3, 2:6 |
| Zwycięzca | 16. | 26 listopada 1984 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Kevin Curren | 6:7, 6:4, 7:6, 6:2 |
| Finalista | 9. | 17 marca 1985 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Anders Järryd | 4:6, 6:3, 5:7 |
| Finalista | 10. | 7 kwietnia 1985 | Monte Carlo | Ceglana | Ivan Lendl | 1:6, 3:6, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 17. | 9 czerwca 1985 | French Open, Paryż | Ceglana | Ivan Lendl | 3:6, 6:4, 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 18. | 14 lipca 1985 | Boston | Ceglana | Martín Jaite | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 19. | 21 lipca 1985 | Båstad | Ceglana | Stefan Edberg | 6:1, 6:0 |
| Finalista | 11. | 25 sierpnia 1985 | Cincinnati | Twarda |  Boris Becker | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 12. | 22 września 1985 | Genewa | Ceglana | Tomáš Šmíd | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 13. | 29 września 1985 | Barcelona | Ceglana | Thierry Tulasne | 6:0, 2:6, 6:3, 4:6, 0:6 |
| Finalista | 14. | 27 października 1985 | Tokio | Dywanowa (hala) | Ivan Lendl | 0:6, 4:6 |
| Finalista | 15. | 8 grudnia 1985 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Stefan Edberg | 4:6, 3:6, 3:6 |
| Finalista | 16. | 23 lutego 1986 | Boca West | Twarda | Ivan Lendl | 6:3, 1:6, 6:7, 4:6 |
| Zwycięzca | 20. | 23 marca 1986 | Bruksela | Dywanowa (hala) |  Broderick Dyke | 6:2, 6:3 |
| Finalista | 17. | 27 lipca 1986 | Båstad | Ceglana | Emilio Sánchez | 6:7, 6:4, 4:6 |
| Zwycięzca | 21. | 24 sierpnia 1986 | Cincinnati | Twarda | Jimmy Connors | 6:4, 6:1 |
| Finalista | 18. | 9 listopada 1986 | Sztokholm | Twarda (hala) | Stefan Edberg | 2:6, 1:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 22. | 29 marca 1987 | Bruksela | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 23. | 26 kwietnia 1987 | Monte Carlo | Ceglana | Jimmy Arias | 4:6, 7:5, 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 24. | 17 maja 1987 | Rzym | Ceglana | Martín Jaite | 6:3, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 19. | 7 czerwca 1987 | French Open, Paryż | Ceglana | Ivan Lendl | 5:7, 2:6, 6:3, 6:7 |
| Zwycięzca | 25. | 12 lipca 1987 | Boston | Ceglana | Kent Carlsson | 7:6, 6:1 |
| Zwycięzca | 26. | 19 lipca 1987 | Indianapolis | Ceglana | Kent Carlsson | 7:5, 6:3 |
| Finalista | 20. | 13 września 1987 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Ivan Lendl | 7:6, 0:6, 6:7, 4:6 |
| Finalista | 21. | 27 września 1987 | Barcelona | Ceglana | Martín Jaite | 6:7, 4:6, 6:4, 6:0, 4:6 |
| Finalista | 22. | 4 grudnia 1987 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Ivan Lendl | 2:6, 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 27. | 24 stycznia 1988 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Pat Cash | 6:3, 6:7, 3:6, 6:1, 8:6 |
| Zwycięzca | 28. | 27 marca 1988 | Key Biscayne | Twarda | Jimmy Connors | 6:4, 4:6, 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 29. | 5 czerwca 1988 | French Open, Paryż | Ceglana | Henri Leconte | 7:5, 6:2, 6:1 |
| Zwycięzca | 30. | 21 sierpnia 1988 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | 3:6, 7:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 31. | 11 września 1988 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Ivan Lendl | 6:4, 4:6, 6:3, 5:7, 6:4 |
| Zwycięzca | 32. | 2 października 1988 | Palermo | Ceglana | Kent Carlsson | 6:1, 3:6, 6:4 |
| Finalista | 23. | 16 lipca 1989 | Boston | Ceglana |  Andrés Gómez | 1:6, 4:6 |
| Finalista | 24. | 21 października 1990 | Lyon | Dywanowa (hala) |  Marc Rosset | 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 33. | 11 listopada 1990 | Itaparica | Twarda |  Marcelo Filippini | 6:1, 6:2 |
| Finalista | 25. | 12 maja 1996 | Pinehurst | Ceglana |  Fernando Meligeni | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna (7–11)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 18 lipca 1982 | Båstad | Ceglana | Joakim Nyström | Anders Järryd Hans Simonsson | 6:0, 3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 7 marca 1983 | Bruksela | Dywanowa (hala) | Hans Simonsson | Heinz Günthardt Balázs Taróczy | 2:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 17 lipca 1983 | Båstad | Ceglana | Joakim Nyström | Anders Järryd Hans Simonsson | 1:6, 7:6, 7:6 |
| Finalista | 3. | 25 września 1983 | Genewa | Ceglana | Joakim Nyström | Stanislav Birner Blaine Willenborg | 1:6, 6:2, 3:6 |
| Finalista | 4. | 22 kwietnia 1984 | Monte Carlo | Ceglana | Jan Gunnarsson | Mark Edmondson Sherwood Stewart | 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 2. | 23 września 1984 | Genewa | Ceglana |  Michael Mortensen |  Libor Pimek Tomáš Šmíd | 6:1, 3:6, 7:5 |
| Finalista | 5. | 9 grudnia 1984 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Joakim Nyström | Mark Edmondson Sherwood Stewart | 2:6, 2:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 3. | 27 stycznia 1985 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Joakim Nyström |  Wojciech Fibak Sandy Mayer | 3:6, 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 4. | 19 maja 1985 | Rzym | Ceglana | Anders Järryd | Ken Flach Robert Seguso | 4:6, 6:3, 6:2 |
| Finalista | 6. | 25 sierpnia 1985 | Cincinnati | Twarda | Joakim Nyström | Stefan Edberg Anders Järryd | 6:4, 2:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 20 stycznia 1986 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Joakim Nyström | Stefan Edberg Anders Järryd | 1:6, 6:7 |
| Finalista | 8. | 27 kwietnia 1986 | Monte Carlo | Ceglana | Joakim Nyström | Guy Forget Yannick Noah | 4:6, 6:3, 4:6 |
| Zwycięzca | 5. | 6 lipca 1986 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Joakim Nyström | Gary Donnelly Peter Fleming | 7:6, 6:3, 6:3 |
| Finalista | 9. | 7 września 1986 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Joakim Nyström | Andrés Gómez Slobodan Živojinović | 6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 3:6 |
| Finalista | 10. | 12 lipca 1987 | Boston | Ceglana | Joakim Nyström |  Hans Gildemeister Andrés Gómez | 6:7, 6:3, 1:6 |
| Finalista | 11. | 19 lipca 1987 | Indianapolis | Ceglana | Joakim Nyström | Laurie Warder Blaine Willenborg | 0:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 6. | 7 sierpnia 1994 | Praga | Ceglana | Karel Nováček | Tomáš Krupa Pavel Vízner | walkower |
| Zwycięzca | 7. | 30 października 1994 | Santiago | Ceglana | Karel Nováček | Tomás Carbonell Francisco Roig | 4:6, 7:6, 7:6 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)[edytuj | edytuj kod]
| Turniej | 1981 | 1982 | 1983 | 1984 | 1985 | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | 1R | – | W | W | F | – | – | W | 2R | SF | 4R | – | – | 4R | 1R | – | 3 / 10 | 36–7 |
| French Open | – | W | F | SF | W | 3R | F | W | QF | – | 2R | – | – | 1R | 2R | 2R | 3 / 12 | 47–9 |
| Wimbledon | 3R | 4R | 3R | 2R | 1R | 4R | QF | QF | QF | – | – | – | – | – | 3R | – | 0 / 10 | 25–10 |
| US Open | – | 4R | QF | QF | SF | 4R | F | W | 2R | 1R | – | – | 3R | 1R | 2R | – | 1 / 12 | 36–11 |
| Bilans spotkań | 2–2 | 13–2 | 18–3 | 16–3 | 17–3 | 8–3 | 16–3 | 25–1 | 10–4 | 5–2 | 4–2 | 0–0 | 2–1 | 3–3 | 4–4 | 1–1 | N/A | 144–37 |
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
–, nie startował w turnieju głównym
Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]
Na początku XXI wieku Wilander pracował jako trener Marata Safina. Od lipca 2007 do końca sezonu 2007 był szkoleniowcem Tatiany Golovin[4]. Kolejnym podopiecznym Szweda był Paul-Henri Mathieu. W marcu 2016 podjął pracę z Madison Keys, jednak po 8 dniach ich współpraca się zakończyła[5].
Inne informacje[edytuj | edytuj kod]
Od wielu lat pracuje jako komentator i ekspert tenisa dla Eurosportu; wspólnie z Barbarą Schett prowadzi tam program Gem, Schett, Mats[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Wilander and Shriver enshrined in tennis Hall of Fame. hurriyetdailynews.com, 15 lipca 2002. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
- ↑ This day in French Open history. usta.com. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 stycznia 2017)]. (ang.).
- ↑ Year by year. usopen.org. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
- ↑ Golovin bids farewell to Wilander. tsftennis.com, 25 listopada 2007. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
- ↑ Adam Addicott: Madison Keys Ends Coaching Agreement With Mats Wilander After Eight Days. ubitennis.net, 30 marca 2016. [dostęp 2017-01-06]. (ang.).
- ↑ Eurosport: 210 godz. relacji na żywo z US Open [online] [dostęp 2018-03-21] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-09-29] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-09-29] (ang.).