Johan Kriek
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 5 kwietnia 1958 |
| Wzrost | 175 cm |
| Gra | praworęczny |
| Status profesjonalny | 1978 |
| Zakończenie kariery | 1994 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 14 |
| Najwyżej w rankingu | 7 (10 września 1984) |
| Australian Open | W (1981, 1982) |
| Roland Garros | SF (1986) |
| Wimbledon | QF (1981, 1982) |
| US Open | SF (1980) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 8 |
| Najwyżej w rankingu | 12 (15 sierpnia 1988) |
| Australian Open | QF (1981, 1982, 1988, 1989) |
| Roland Garros | QF (1986) |
| Wimbledon | QF (1985, 1988) |
| US Open | QF (1985) |
Johan Christian Kriek (ur. 5 kwietnia 1958 w Pongoli) – południowoafrykański tenisista, od 1982 obywatel amerykański, zwycięzca Australian Open 1981 i Australian Open 1982.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Jako nastolatek był mistrzem RPA szkół w kilku konkurencjach lekkoatletycznych. W 1977 był dziesiątą rakietą kraju, w 1978 debiutował w gronie zawodowców i w klasyfikacji ATP znalazł się w czołowej trzydziestce na świecie. Przeniósł się w tymże roku na stałe do USA i w sierpniu 1982 przyjął obywatelstwo amerykańskie[1]. Pierwsze turniejowe zwycięstwo w cyklu Grand Prix odniósł w 1979 w Sarasocie.
Największe sukcesy odniósł w turnieju wielkoszlemowym Australian Open. Wykorzystując nieobecność wielu rywali Kriek wygrał turniej w 1981, pokonując w finale Steve’a Dentona w czterech setach. Tytuł obronił w 1982, po finale z tym samym przeciwnikiem. Był ponadto w półfinale w 1984 oraz w ćwierćfinałach w 1983 i 1985. Tak skuteczny na australijskiej trawie, nie powtórzył sukcesów na Wimbledonie, gdzie dwa razy był ćwierćfinalistą (1981, 1982). W 1986 doszedł do półfinału French Open, w 1980 do półfinału US Open. Na ćwierćfinałach starty w US Open kończył w 1978 i 1979.
Wygrał łącznie 14 turniejów singlowych i 8 deblowych, na koncie miał zwycięstwa m.in. nad Vitasem Gerulaitisem i Johnem McEnroe. We wrześniu 1984 zajmował 7. miejsce w rankingu światowym gry pojedynczej, w sierpniu 1988 – 12. pozycję w rankingu gry podwójnej. Zarobił na korcie ponad 2 miliony dolarów. Praworęczny tenisista, znany był z dynamiki na korcie i dobrej gry wolejowej[2].
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra pojedyncza (2–0)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1981 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta |  Steve Denton | 6:2, 7:6, 6:7, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1982 | Australian Open, Melbourne | Trawiasta | Steve Denton | 6:3, 6:3, 6:2 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Upi, Kriek Tops Gullikson, „The New York Times”, 20 czerwca 1983, ISSN 0362-4331 [dostęp 2017-05-14].
- ↑ Toledo Blade - Google News Archive Search [online], news.google.com [dostęp 2017-05-14].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-12-25] (ang.).
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984