Charles Dixon (tenisista)
 | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 7 lutego 1873 | ||||||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 29 kwietnia 1939 | ||||||||||||||||||
| Gra podwójna | |||||||||||||||||||
| Australian Open | W (1912) | ||||||||||||||||||
| Wimbledon | W (1912, 1913) | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Charles Percy Dixon (ur. 7 lutego 1873 w Grantham, zm. 29 kwietnia 1939 w Londynie) – brytyjski tenisista, czterokrotny medalista olimpijski, zdobywca Pucharu Davisa i późniejszy kapitan drużyny.
Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 lutego 1873 roku w Grantham (Lincolnshire), a zmarł 29 kwietnia 1939 roku w Londynie.
W 1908 roku na igrzyskach olimpijskich w Londynie zdobył pierwszy medal – brązowy – w turnieju deblowym mężczyzn na otwartym korcie w parze z Clementem Cazaletem. Cztery lata później, w Sztokholmie wywalczył trzy medale, złoty w grze mieszanej w hali w parze z Edith Hannam, srebrny w grze singlowej w hali oraz brązowy w halowym turnieju deblowym z Alfredem Beamishem.
W turniejach wielkoszlemowych odniósł trzy triumfy w grze podwójnej. W 1912 roku zwyciężył w Australasian Championships, w parze z Jamesem Parkiem. W tym samym roku triumfował na Wimbledonie, w parze z Herbertem Roperem-Barrettem, i rok później ponownie był razem z Roperem-Barrettem najlepszy na Wimbledonie. W 1914 roku para Dixon–Roper-Barrett przegrała finałowy pojedynek Wimbledonu.
W latach 1909–1913 reprezentował Wielką Brytanię w Pucharze Davisa. W 1912 roku zdobył wspólnie z drużyną trofeum, po pokonaniu w finale Australii 3:2.
W latach 1929–1932 reprezentował International Club of Great Britain w grze przeciwko Francji w turnieju w Queen's oraz w 1932 i 1933 roku w turnieju Ateuil. Po zakończeniu kariery sędziował w turniejach juniorskich i seniorskich.
Finały w turniejach wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (3–1)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1912 | Australasian Championships, Hastings | Trawiasta |  James Parke | Alfred Beamish Gordon Lowe | 6:4, 6:4, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 1912 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Herbert Roper-Barrett |  Max Décugis André Gobert | 3:6, 6:3, 6:4, 7:5 |
| Zwycięzca | 3. | 1913 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Herbert Roper-Barrett | James Parke Ethel Thomson Larcombe | 3:6, 5:3 krecz |
| Finalista | 1. | 1914 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Herbert Roper-Barrett |  Norman Brookes Anthony Wilding | 1:6, 1:6, 7:5, 6:8 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-10-20] (ang.).
- Charles Dixon Biography and Olympic Results. Sports-Reference.com. [dostęp 2012-05-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-02)]. (ang.).