Kodeks 0230
| Data powstania | IV wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 0230 |
| Zawartość | List do Efezjan 6,11-12; 5-6 † |
| Język | grecko-łaciński |
| Rozmiary | 34 × 27 cm |
| Typ tekstu | tekst aleksandryjski |
| Miejsce przechowywania |
Kodeks 0230 (Gregory-Aland no. 0230) – grecko-łaciński kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na IV wiek. Rękopis przechowywany jest we Florencji.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Do XX wieku zachowały się tylko fragment jednej karty, z tekstem Listu do Efezjan[1]. Na stronie recto zachował się grecki tekst 6,11-12, a na stronie verso łaciński tekst 6,5-6. Tekst łaciński sporządził prawdopodobnie inny skryba. Zachowany fragment ma rozmiary 13,5 cm na 2,5 cm[2]. Przypuszcza się, że oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 34 na 27 cm[1]. Tekst pisany jest dwiema kolumnami na stronę, zachowany fragment zawiera tylko 4 linijki tekstu[1]. Fragment jest najstarszym zachowanym bilingwicznym grecko-łacińskim rękopisem Nowego Testamentu. Rękopis zawierał prawdopodobnie wszystkie Listy Pawła[2].
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Kurt Aland nie zaklasyfikował fragmentu do żadnej kategorii[3], ponieważ fragment jest zbyt krótki i nie zawiera żadnych istotnych wariantów[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Giovanni Mercati w oparciu o paleograficzną analizę datował fragment na koniec IV wieku lub początek V wieku[2]. INTF datuje rękopis na IV wiek[3][4]. Przypuszcza się, że rękopis powstał w Egipcie, ponieważ kształt litery mu zdradza, że skryba był przyzwyczajony do kopiowania koptyjskich tekstów[2].
Rękopis został znaleziony w Antinoopolis (El-Sheikh Ibada) w Egipcie. W 1953 roku kardynał Giovanni Mercati po raz pierwszy opublikował fragment. W 1965 Mario Naldini wydał jego facsimile, a w 1971 roku Elias Avery Lowe wydał transkrypcję tekstu[5].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0230[6][7]. Na liście starołacińskich rękopisów fragment otrzymał numer 85 (system Beuron)[2].
Rękopis obecnie przechowywany jest w bibliotece Laurenziana (PSI 1306) we Florencji[1][4].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Aland i Aland 1995 ↓, s. 126.
- ↑ a b c d e f Dahl 1979 ↓, s. 79.
- ↑ a b Aland i Aland 1995 ↓, s. 125-126.
- ↑ a b INTF i Cod. 0230 ↓.
- ↑ PSI 13 1306 LDAB
- ↑ Aland 1963 ↓, s. 10.
- ↑ Aland i Aland 1995 ↓, s. 74.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- K. Aland: Kurzgefasste Liste der griechieschen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter, 1963, s. 10. (niem.).
- Nils Alstrup Dahl: 0230 (= PSI 2306) and the Fourth-century Greek - Latin Edition of the Letters of Paul. W: Text and Interpretation. ed. E. Best and R. McL. Wilson. Cambridge: Cambridge University Press, 1979, s. 79–98. ISBN 0-521-220211.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- INTF: Kodeks 0230 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2015-08-12].