Kodeks Watykański 2066
| Data powstania | X wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer | 046 |
| Zawartość | Apokalipsa |
| Język | grecki |
| Rozmiary | 27,5 × 19 cm |
| Typ tekstu | tekst bizantyjski |
| Kategoria | V |
| Miejsce przechowywania |
Kodeks Watykański 2066, łac. Codex Vaticanus 2066 (Gregory-Aland no. 046), znany też był jako Codex Basilianus, dawniej oznaczany był jako Br lub B2 – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu, paleograficznie datowany na X wiek. Jest cytowany w krytycznych wydaniach Nowego Testamentu.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera 20 pergaminowych kart (27,5 na 19 cm), z tekstem Apokalipsy św. Jana. Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, 35 linijek w kolumnie[1], 36 liter w linijce. Oprócz tekstu Apokalipsy zawiera homilie Bazylego Wielkiego, Grzegorza z Nyssy i innych Ojców Kościoła[2].
Sporządzony został bardzo staranną uncjałą, pochyloną w prawą stronę, kształt liter jest pośredni pomiędzy wczesną kwadratową uncjałą a późną prostokątną. Uncjała jest charakterystyczna dla bizantyjskiego stylu.
Tekst[edytuj | edytuj kod]
Grecki tekst kodeksu przekazuje Tekst bizantyński, w bliskiej relacji do minuskułów 61 i 69[3]. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii V[1].
Kodeks 046 jest najstarszym zachowanym rękopisem reprezentującym główną podgrupę tekstu bizantyjskiego („a”).
Niektóre warianty tekstowe:
- Ap 1,5
- λύσαντι ἡμᾶς ἐκ (uwolnił nas od) — , אc, A, C, 1, 2020, 2081,
- λούσαντι ἡμᾶς ἀπο (oczyścił nas z) — P, 046, 94, 1006, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432
- Ap 1,6
- βασιλειαν (królestwa) — א A 046 1854 2053 2062 2080 2344
- βασιλεις (królowie) — P Byz
- Ap 22,14
- ποιουντες τας εντολας αυτου (wykonujący Jego przykazania) — 046, 1, 94, 1611, 1854, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432
- πλυνοντες τας στολας αυτων (piorący szaty swoje) — א, A, 1006, 2020, 2053
Historia[edytuj | edytuj kod]
Scrivener datował rękopis na VIII wiek. Obecnie INTF datuje na wiek X[1].
Według Giuseppe Bianchiniego kodeks należał niegdyś do Filippo Vitali (1590-1653)[4].
Kodeks przechowywany jest dziś w Bibliotece Watykańskiej (Gr. 2066)[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 118. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
- ↑ C. R. Gregory, „Textkritik des Neuen Testaments“, Leipzig 1900, Bd. 1, p. 121.
- ↑ Bruce M. Metzger, Bart D. Ehrman: The Text of the New Testament: Its Transmission, Corruption and Restoration. Oxford University Press, 2005, s. 86.
- ↑ G. M. Bianchini, Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae, Rzym 1749, cz. 1, tom 2, s. dxxiv.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Angelo Mai, Novum Testamentum Graece ex antiquissimo Codice Vaticano (Rome, 1859).
- Giuseppe Cozza, Ad editionem Apocalypseos s. Johannis... Lipsiae anno 1869 evulgatam animadversionesa (Rome, 1869).
- F.H.A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. London: 1894.
- Pierre Batiffol: L'Abbaye de Rossano. Paris: Alphonse Picard, 1891, s. 63.
- C.R. Gregory: Textkritik des Neuen Testamentes. T. III. Leipzig: J.C. Hinrichs, 1909, s. 1046-1047.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- R. Waltz: Codex Vaticanus 2066. Encyclopedia of Textual Criticism, 2007. (ang.).