10 Korpus Strzelecki (ZSRR)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1922, 1943 |
| Rozformowanie | 1941 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | piechota |
| Podległość | |
10 Korpus Strzelecki (ros. 10-й стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
Sformowany został w 1922 roku[1]. W 1939 roku wchodził w skład 3 Armii i wraz z wojskami III Rzeszy i Słowacji brał udział w ataku na Polskę. Następnie w składzie 7 Armii uczestniczył w wojnie radziecko-fińskiej[1]. W 1941 roku, w czasie niemieckiego ataku na Związek Radziecki korpusem należącym do 8 Armii dowodził gen. mjr Iwan Nikołajew[2]. W tym czasie w 10 KS służyło około 25 000 żołnierzy, którzy mieli do dyspozycji 453 działa i moździerze oraz 12 czołgów[1]. Już na początku niemieckiego ataku 90 Dywizja została rozbita a resztki korpusu wycofały się do Rygi. Tam 10 KS został wzmocniony 22 Zmotoryzowaną Dywizją Strzelecką NKWD, ale i tak pod naporem wojsk niemieckich musiał wycofać się z miasta. W kolejnych walkach uczestniczył pod Tallinnem, skąd 28 sierpnia został ewakuowany do Kronsztadu[3]. W dniu 10 września 1941 roku 10 KS został rozwiązany[1].
10 KS był formowany jeszcze dwukrotnie. W czasie trzeciego (ostatniego formowania) mającego miejsce w 1943 roku został włączony w skład 58 Armii. Szlak bojowy zakończył w składzie 51 Armii uczestniczącej w likwidacji niemieckich wojsk odciętych w tzw. kotle kurlandzkim[4].
Dowództwo korpusu[edytuj | edytuj kod]
Dowódcy:
- Pawieł Dybienko (1924-1925)[5]
- Komdiw Jewgienij Jegorow[6]
- gen. mjr Iwan Nikołajew[2]
- gen. mjr Aleksandr Pychtin (3.02.1943 – 17.03.1943)
- gen. mjr Konstanty Niewierow (od 17.03.1943 do czerwca 1948)[4]
Szefowie sztabu:
- płk Lew Samoiłow[6]
Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]
Skład w 1939 roku[7]:
jednostki korpuśne oraz
Skład 22 czerwca 1941 roku[2]:
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ a b c Fiszer i Gruszczyński 2009 ↓, s. 47.
- ↑ Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 112.
- ↑ a b nashapobeda.lv [online], nashapobeda.lv [dostęp 2024-04-22] (pol.).
- ↑ Биография Павла Дыбенко - РИА Новости, 17.11.2017 [online], ru/20171117/1506989020.html [dostęp 2024-04-22] (ros.).
- ↑ a b Zarzycki 2014 ↓, s. 256.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 257,255.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Fiszer, Jerzy Gruszczyński: Operacja Barbarossa 1941. Hitlera uderza na ZSRR. Poznań: 2009. ISBN 978-83-261-0286-8.
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.