10 Korpus Zmechanizowany (ZSRR)

10 Korpus Zmechanizowany

10-й механизированный корпус

Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	marzec 1941
Dowódcy
Pierwszy	generał major Iwan Łazariew
Ostatni	generał porucznik Iwan Wasiliew
Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska zmechanizowane
Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru

10 Korpus Zmechanizowany (ros. 10-й механизированный корпус) – wyższy związek taktyczny wojsk zmechanizowanych Armii Czerwonej okresu II wojny światowej.

I formowanie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze formowanie Korpusu rozpoczęto marcu 1941 roku w Leningradzkim Okręgu Wojskowym.

Skład[edytuj | edytuj kod]

• 21 Dywizja Pancerna,
• 24 Dywizja Pancerna,
• 198 Dywizja Zmotoryzowana,
• 7 pułk motocyklowy,
• oddziały korpuśne:
  • 386 samodzielny batalion łączności,
  • 34 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
  • 110 korpuśna eskadra lotnicza,
  • 65 polowa kasa Gosbanku.

Wypsosażenie[edytuj | edytuj kod]

22 czerwca 1941 10 Korpus zmechanizowany miał na stanie:

• 506 czołgów (bez 198 Dywizji Zmotoryzowanej), w tym:
  • 276 BT,
  • 227 T-26, w tym 38 z miotaczami płomieni (chemiczne),
  • 2 T-27,
  • 1 T-38,
• 86 samochodów pancernych BA-10 i BA-20.

Dowódcy 10 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Iwan Łazariew – 11.03.1941 – 20.07.1941.

W chwili ataku Niemiec korpus znajdował się w składzie 23 Armii Frontu Północnego w okolicach Leningradu. Od 25.06.1941 roku uczestniczył w walkach z armią fińską na przesmyku karelskim (wojna kontynuacyjna). Następnie przeniesiony na zachód od Leningradu do składu 8 Armii Frontu Północno-Zachodniego.

Rozformowany 20.06.1941 roku.

II formowanie[edytuj | edytuj kod]

Drugie formowanie 10 Korpusu Zmechanizowanego nastąpiło w grudniu 1944 roku. Był jedynym Korpusem Zmechanizowanym nie uczestniczącym w walce z wojskami niemieckimi^[1] 

Skład korpusu^[1] :

• 42 Brygada Zmechanizowana,
  • 67 pułk czołgów,
• 72 Brygada Zmechanizowana,
  • 264 pułk czołgów,
• 204 Brygada Pancerna,
• 1207 pułk artylerii samobieżnej,
• 1253 pułk artylerii samobieżnej,
• 1419 pułk artylerii samobieżnej,
• 621 pułk moździerzy,
• 1634 pułk artylerii przeciwpancernej,
• 970 pułk artylerii przeciwlotniczej,
• 55 batalion motocyklowy,
• 2 Gwardyjski dywizjon moździerzy (BM-13),
• oddziały korpuśne:
  • 1023 samodzielny batalion łączności,
  • 97 samodzielny zmotoryzowany batalion saperów,
  • 224 samodzielna kompania chemiczna,
  • 616 samodzielna kompania transportowa,
  • lotniczy oddział łączności,
  • 224 piekarnia polowa,
  • 3156 poczta polowa.

Dowódcy 10 Korpusu Zmechanizowanego:

• generał major Paweł Ziabriew – 01.12.1944 – 01.06.1945,
• generał porucznik Iwan Wasiliew – 05.07.1945 – 03.09.1945.

W dniu 05.08.1945 na stanie korpusu były 154 czołgi: 88 T-34, 53 T-26, 13 BT-7.

10 Korpus Zmechanizowany w okresie grudzień 1944 – wrzesień 1945 roku uczestniczył w operacjach:

• Operacja kwantuńska – 09.08.1945 – 02.09.1945.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Korpus Zmechanizowany (ZSRR)
• Atak Niemiec na ZSRR

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Mark Siemiowicz Sołonin: Czerwiec 1941. Ostateczna diagnoza. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007. ISBN 978-83-7818-616-8. (pol.).
• Mark Siemiowicz Sołonin: 22 czerwca 1941 czyli Jak zaczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana. Poznan: Dom Wydawniczy Rebis, 2007, seria: Historia. ISBN 978-83-7510-130-0. OCLC 750110162. (pol.).
• 10-й механизированный корпус/ 10 Korpus Zmechanizowany. [dostęp 2016-11-25].