Stefan Rembowski

Stefan Rembowski
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 września 2012
Warszawa

Gatunki

pop

Zawód

aranżer, autor tekstów, kompozytor, pianista

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Stefan Rembowski (ur. 11 listopada 1923 w Warszawie, zm. 13 września 2012 tamże) – polski kompozytor, pianista, aranżer i autor tekstów. Zasłużony Działacz Kultury.

Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie w klasie fortepianu. Jeden z najwybitniejszych kompozytorów w historii polskiej muzyki rozrywkowej. Skomponował muzykę wielu znanych i nagradzanych polskich przebojów, wielu z nich zaliczanych do grupy tzw. „evergreenów”, takich jak m.in.: Bo z dziewczynami, Cygańska letnia noc, Jak to dziewczyna, Jadą wozy kolorowe, Mówiły mu, Srebrne wesele, Tajemnica mundialu, Ty jeszcze nie wiesz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Stefan Rembowski przez całe swoje życie był związany podwarszawską Radością (obecnie osiedle w dzielnicy Warszawy – Wawra), w której mieszkał oraz tworzył. W czasie II wojny światowej grał na fortepianie w big-bandzie Mieczysława Kleckiego oraz współtworzył konspiracyjny Teatr Amatorski w Radości[1]. Ponadto w przez dwa lata ukrywał w swoim domu zrzuconego nad Warszawą przez aliantów angielskiego żołnierza, za co w 1945 roku Rembowskiego wyróżnionio dyplomem Brytyjskich Sił Zbrojnych, sygnowanym nazwiskiem marszałka Royal Air Force, zastępcy głównodowodzącego Brytyjskich Sił Ekspedycyjnych – Arthura Teddera.

Po zakończeniu II wojny światowej rozpoczął współpracę z zespołami artystycznymi Teatru Domu Żołnierza w Lublinie[1]. Podczas jednego z wypadów wraz z kolegami do Warszawy udał się do Hotelu Europejskiego, w której restauracji zagrał na fortepianie, przez co został zauważony przez właściciela hotelu – księcia Stefana Czetwertyńskiego, który zaproponował zorganizowanie orkiestry, na co Rembowski przystał i tym samym wrócił do stolicy.

W 1945 roku zadebiutował jako kompozytor utworem pt. To co było, do której słowa napisał Bronisław Brok. W 1946 roku został członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS sekcji B – Autorów Utworów Muzyki Rozrywkowej i Tanecznej. W latach 1947–1949 był członkiem łódzkiej orkiestry braci Alberta i Mieczysława Harrisów, warszawskiego zespołu tanecznego Charlesa Bovery’ego oraz był związany z Wrocławskim teatrzykiem satyrycznym „Chochlik”.

W 1949 roku wrócił na stałe do Warszawy, gdzie z rekomendacji Jerzego Jurandota został mianowany kierownikiem muzycznym Teatru Syrena, którym był do 1987 roku. Wkrótce rozpoczął współpracę z kabaretami: U Lopka i Dudek oraz w 1963 roku z radiem i telewizją. W radiu zadebiutował utworem pt. Jak to dziewczyna w wykonaniu Lidii Korsakówny, która stała się jednym z największych polskich przebojów – wygrał plebiscyt dziennika Express Wieczorny, w którym nagrodzona została jeszcze inny utwór skomponowany przez Rembowskiego pt. Ty jeszcze nie wiesz w wykonaniu Jerzego Michotka.

W 1966 roku na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Rio de Janeiro skomponowany przez Rembowskiego utwór pt. Tak daleko już jesteśmy w wykonaniu Ireny Santor otrzymała Nagrodę Prasy i Publiczności.

Grób Stefana Rembowskiego na Cmentarzu Bródnowskim.

Kolejne piosenki skomponowane przez Rembowskiego stały się wielkimi przebojami festiwali: Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu oraz Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie, na których były nagradzane przez jury oraz zdobywały uznanie publiczności, takie jak m.in.: w 1969 roku na festiwalu w Opolu utwór pt. Mówiły mu w wykonaniu Maryli Rodowicz zdobył Nagrodę Towarzystwa Przyjaciół Opola, natomiast utwór pt. Srebrne wesele w wykonaniu Wiktora Zatwarskiego zdobył Nagrodę Zarządu Głównego Związku Młodzieży Socjalistycznej, w 1970 roku utwór pt. Jadą wozy kolorowe w wykonaniu Maryli Rodowicz na festiwalu w Sopocie zdobył III Nagrodę, a także wygrał w plebiscycie czytelników dziennika Głos Wybrzeża oraz zdobył tytuł Radiowej Piosenki Roku, natomiast w 1973 roku utwór pt. Bo z dziewczynami w wykonaniu Jerzego Połomskiego na festiwalu w Opolu zdobył III Nagrodę w konkursie Premier oraz Nagrodę Publiczności, a także w 1974 roku wygrał w plebiscycie tygodnika Nowa Wieś na największy przebój 30-lecia PRL.

W 1982 roku skomponował muzykę i napisał słowa do utworu pt. Tajemnica mundialu, która w wykonaniu Bohdana Łazuki stała się oficjalnym hymnem piłkarskiej reprezentacji Polski na mistrzostwach świata 1982 w Hiszpanii, na których Biało-Czerwoni zakończyli udział na 3. miejscu po wygranej w decydującym meczu 3:2 z reprezentacją Francji (w 2019 roku utwór wygrał w plebiscycie dziennika Przegląd Sportowy na najlepszą sportową piosenkę[2][3].

Pochowany na Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 50C-VI-27).

Wykonawcy i tekściarze[edytuj | edytuj kod]

Stefan Rembowski komponował utwory dla wybitnych artystów i zespołów, takich jak m.in.: 2 plus 1, Bogdan Czyżewski, Anita Dymszówna, Mieczysław Fogg, Framerowie, Anna German, Kabaret Dudek, Lidia Korsakówna, Maria Koterbska, Halina Kunicka, Irena Kwiatkowska, Bohdan Łazuka, Alicja Majewska, Jerzy Michotek, Jerzy Połomski, Sława Przybylska, Danuta Rinn, Maryla Rodowicz, Rena Rolska, Barbara Rylska, Irena Santor, Zdzisława Sośnicka, Jarema Stępowski, Wiktor Zatwarski, Magdalena Zawadzka.

Współpracował również z wybitnymi tekściarzami, takimi jak m.in.: Andrzej Bianusz (Janusz Bibik), Bronisław Brok, Andrzej Dołęgowski, Jerzy Ficowski, Edward Fiszer, Henryk Gaworski, Zdzisław Gozdawa, Zbigniew Kaszkur, Jonasz Kofta, Jacek Korczakowski, Henryk Kotarski, Kazimierz Krukowski, Renata Maklakiewicz, Wiktor Maksymkin, Jerzy Miller, Wojciech Młynarski, Joanna Nawrocka, Agnieszka Osiecka, Włodzimierz Patuszyński, Kamil Peteraj, Roman Sadowski, Zbigniew Stawecki, Wacław Stępień, Teresa Wilińska, Krystyna Wolińska, Zbigniew Zapert, Krystyna Żywulska.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Piosenki[edytuj | edytuj kod]

Muzyka
Muzyka i teksty

Operetki[edytuj | edytuj kod]

Inne[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Nagrody dla wykonawców jego piosenek

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Piosenki Rembowskiego w innych językach[edytuj | edytuj kod]

Piosenki Stefana Rembowskiego były również tłumaczone w innych językach, a także zdobyły popularność za granicą, takie jak m.in.:

Utwory Rembowskiego były także wykonywane w Australii i Kanadzie. Po festiwalu w Sopocie utwory: Jak to dziewczyna (1963 – Like A Girl wyk. Liliana Rovina) oraz Dziś jest kto inny (1965 – Ma djati bria wyk. Mahieddine Bentir)[5], zostały zakupione do 20 krajów oraz nagrane na płytach wydanych przez m.in.: holenderską wytwórnię płytową – Philips Records.

Ponadto w 1972 roku na Międzynarodowym Festiwalu Piosenki w Sopocie I nagrodę za interpretację piosenki pt. Jadą wozy kolorowe ("Los Carretas De Colores") zdobył reprezentant Wenezueli – Hector Cabrera, natomiast III nagrodę za wykonanie piosenki pt. noc zdobyła reprezentantka Czechosłowacji – Eva Mázikova[6].

Ostatnie lata życia[edytuj | edytuj kod]

Stefan Rembowski ostatnie lata życia spędził w dzielnicy Warszawy – Żoliborz oraz w Domu Artystów Scen Polskich w Skolimowie. Zmarł 13 września 2012 roku w Warszawie[7][8]. 19 września 2012 roku w kościele pw. św. Aleksandra w Warszawie odbyły się uroczystości pogrzebowe Rembowskiego, po czym został on pochowany w grobie rodzinnym na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 50C-6-27)[9].

Opinie[edytuj | edytuj kod]

Zbigniew Korpolewski na łamach Gazety Wyborczej Stołecznej wspominał Stefana Rembowskiego jako muzyka z powołania, a także człowieka z niezwykłym poczuciem humoru, lubiącym humor abstrakcyjny i angielski. Był porównywany do m.in.: Jerzego Dobrowolskiego, Adolfa Dymszy, Kazimierza Rudzkiego.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

98 odcinek programu telewizyjnego pt. "Leksykon Polskiej Muzyki Rozrywkowej" emitowanego na stacji TVP1 (reż. Ryszard Wolański) został poświęcony twórczości Stefana Rembowskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Stefan Rembowski w bazie Culture.pl
  2. ↑ Entliczek, pentliczek [data dostępu: 2020-04-03]
  3. ↑ Entliczek, pentliczek. „Przegląd Sportowy”. Dodatek PS Historia 5 czerwca 2019, 2019. Warszawa: Ringier Axel Springer Polska. 
  4. ↑ Cygańska letnia noc
  5. ↑ Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie
  6. ↑ Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie – Strona 2
  7. ↑ Warszawa. Zmarł Stefan Rembowski [data dostępu: 2012-09-17]
  8. ↑ Warszawa. Zmarł Stefan Rembowski. „Gazeta Wyborcza Stołeczna”. 216, 2012-09-15. Warszawa. 
  9. ↑ Stefan Rembowski, Warszawa, 15.09.2012 – nekrolog

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stefan_Rembowski&oldid=72652382”