Boeing C-97 Stratofreighter
Ten artykuł od 2012-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | wojskowy samolot transportowy |
Załoga | 4 |
Historia | |
Data oblotu | 9 listopada 1944 |
Lata produkcji | 1947–1958 |
Wycofanie ze służby | 1978 |
Liczba egz. | 888 |
Dane techniczne | |
Napęd | 4 × Pratt & Whitney R-4360 Wasp Major |
Moc | 4 × 2610 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość | 43,07 m |
Długość | 35,81 m |
Wysokość | 11,7 m |
Masa | |
Własna | 37 410 kg |
Startowa | max. 79 379 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 604 km/h |
Prędkość przelotowa | 482 km/h |
Pułap | 10 668 m |
Zasięg | 6920 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
96 | |
Użytkownicy | |
Rzuty | |
Boeing C-97 Stratofreighter (Boeing Model 367) – amerykański samolot transportowy, opracowany pod koniec II wojny światowej. Samolot skonstruowano przez połączenie nowego, powiększonego kadłuba z kadłubem i skrzydłami bombowca Boeing B-29 Superfortress.
Pierwszy prototyp – XC-97 – pokonał 9 stycznia 1945 trasę Seattle – Waszyngton w ciągu zaledwie 6 godzin i 4 minut, osiągając średnią prędkość 616 km/h.
Prototyp otrzymał cztery 2200-konne silniki Wright R-3350 – maszyny seryjne wyposażano w mocniejsze, 3500-konne silniki Pratt & Whitney Wasp Major.
Samolot miał ładowność 16 ton, mógł przewozić 96 w pełni wyposażonych żołnierzy lub dwie ciężarówki czy dwa lekkie czołgi. Ładowanie ułatwiała wysuwana rampa w dolnej części ciśnieniowego kadłuba. Samolot wykorzystywano podczas wojny koreańskiej do ewakuacji rannych, misji poszukiwawczych i ratowniczych oraz jako latające centrum dowodzenia Dowództwa Strategicznych Sił Powietrznych (Strategic Air Command).
W latach 1947-1958 zbudowano 888 egzemplarzy C-97, w tym 811 latających cystern KC-97 Stratotanker. Maszyna ta stała się również podstawą do opracowania samolotu pasażerskiego Boeing 377 Stratocruiser.