13 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego

13 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1953

Rozformowanie

1957

Tradycje
Rodowód

44 Pułk Lotnictwa Łącznikowego

Dowódcy
Pierwszy

mjr pil. Kazimierz Oleński

Ostatni

kpt. pil. Bolesław Sierociński

Organizacja
Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Skład

Modlin

Po-2

13 Eskadra Lotnictwa Łącznikowego (13 elł) – pododdział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

W 1953 roku, na bazie 44 pułku lotnictwa łącznikowego, sformowano 13 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego oraz Klucz Lotniczy Warszawskiego Okręgu Wojskowego[a].

Realizując postanowienia Uchwały Rady Ministrów nr 109/57 z 25 marca 1957 roku w sprawie zmniejszenia liczebności sił zbrojnych, dowódca Wojsk Lotniczych i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju do 1 listopada 1957 roku rozformował 13 Eskadrę Lotnictwa Łącznikowego[b].

Eskadra stacjonowała na lotnisku w Modlinie i użytkowała samoloty Po-2[1].

Dowódcy eskadry[edytuj | edytuj kod]

Wykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 179.

  • mjr pil. Kazimierz Oleński (1953 - 1954)
  • kpt. pil. Bolesław Sierociński (1954 - 1957)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 0308/Org. z 8 września 1953 roku
  2. Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0054/Org. z 6 lipca 1957 roku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-11-12140-9.