21 Eskadra Lotnictwa Myśliwskiego

21 Eskadra Lotnictwa Myśliwskiego
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1 lipca 1955

Rozformowanie

31 października 1957

Dowódcy
Pierwszy

kpt. pil. Zygmunt Czajka

Organizacja
Dyslokacja

Warszawa

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska Lotnicze i Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju

Rodzaj wojsk

Wojska lotnicze

Podległość

5 Dywizja Lotnictwa Myśliwskiego OPL

Skład

Etat Nr 6/232

21 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Myśliwskiego (21 selm) – pododdział lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

21 Samodzielna Eskadra Lotnictwa Myśliwskiego została sformowana 1 lipca 1955 roku na lotnisku Warszawa-Babice[a].

Jednostka została zorganizowana według etatu Nr 6/232 o stanie 103 żołnierzy i 1 pracownika kontraktowego, i podporządkowana bezpośrednio dowódcy 5 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL.

Zadaniem eskadry była obrona Warszawy[1] Początkowo jednostka otrzymała sześć samolotów myśliwskich MiG-17PF wyposażonych w pokładowe celowniki radiolokacyjne. 24 sierpnia 1955 na stan eskadry zostało wpisanych kolejnych sześć samolotów MiG-17PF. Wszystkie samoloty zostały wyprodukowane w Zakładzie Nr 21 w Gorki[2].

W czerwcu 1957 roku 21 selm razem z 1 Pułkiem Lotnictwa Myśliwskiego OPL „Warszawa” została dyslokowana do garnizonu Mińsk Mazowiecki (lotnisko w Janowie, koszary w Barczącej).

W terminie do 1 listopada 1957 roku eskadra została rozformowana, jako samodzielna jednostka wojskowa[b]. Personel eskadry i siedem znajdujących się wówczas na ewidencji samolotów MiG-17PF zostało włączonych w skład 1 plm OPL, w miejsce 3 eskadry, która stała się bazą dla formowanego w Babimoście 45 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego OPL[3][4].

Dowódca eskadry[edytuj | edytuj kod]

  • kpt pil. Zygmunt Czajka[1]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarządzenie Nr 0150/Org. szefa Sztabu Generalnego WP z 16 czerwca 1955 roku
  2. Rozkaz Nr 0054/Org. ministra obrony narodowej z 6 lipca 1957 roku

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 185.
  2. Marian Mikołajczuk, Jerzy Gruszczyński, Samoloty Lim-5 i Lim-6 ..., s. 86-87.
  3. Marian Mikołajczuk, Jerzy Gruszczyński, Samoloty Lim-5 i Lim-6 ..., s. 88.
  4. Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 34.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-11-12140-9.
  • Marian Mikołajczuk, Jerzy Gruszczyński, Samoloty Lim-5 i Lim-6 w polskim lotnictwie wojskowym, Lotnictwo. Magazyn Miłośników lotnictwa wojskowego, cywilnego i kosmonautyki Nr 5 (98), Magnum X Sp. z o.o., Warszawa maj 2009, ISSN 1732-5323.
  • Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część III, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 4 (25), MAGNUM X Sp. z o.o., lipiec-sierpień 2002, ISSN 1505-1196.