2 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1946 |
| Rozformowanie | 1967 (przemianowany) |
| Nazwa wyróżniająca | Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej |
| Patron | Ludowi partyzanci Ziemi Krakowskiej[1] |
| Tradycje | |
| Święto | 23 września[2] |
| Rodowód | |
| Kontynuacja | 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | 1 Myśliwska Dywizja Lotnicza |
2 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego OPK im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej (2 plm OPK) – oddział lotnictwa myśliwskiego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
W styczniu 1946 roku 10 Myśliwski Pułk Lotniczy został przeformowany na nowy etat nr 6/41 o stanie 236 wojskowych i 1 pracownika kontraktowego i przemianowany na 2 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego[b].
Pułk stacjonował w Rakowicach koło Krakowa i wchodził w skład 1 Myśliwskiej Dywizji Lotniczej[3]. Od 30 października 1946 roku stał się samodzielnym pułkiem myśliwskim[3].
W 1951 roku 2 pułk lotnictwa myśliwskiego został włączony w skład nowo formowanej 7 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego OPL[c].
W roku 1957 2 pułk lotnictwa myśliwskiego OPL został włączony w skład 1 Korpusu Obrony Przeciwlotniczej Obszaru Kraju[d].
W czerwcu 1962 roku pułk otrzymał imię Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej, a w jego nazwie człon „OPL” został zastąpiony „OPK”[e][4]
W 1963 roku 2 plm OPK został przebazowany na lotnisko w Łasku[f].
W 1967 pułkowi przywrócono pierwotną numerację - 10[g]. Jego pełna nazwa brzmiała: 10 pułk lotnictwa myśliwskiego OPK im. Ludowych Partyzantów Ziemi Krakowskiej.
W 1991 pułk został pozbawiony nazwy wyróżniającej[h].
W 1996 roku 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został podporządkowany 3 Korpusowi Obrony Powietrznej[3].
W 2000 roku 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego został rozformowany[i].
Odznaka pułkowa[edytuj | edytuj kod]
Odznakę o wymiarach 55x39 mm stanowi owalny srebrny wieniec laurowy z wkomponowaną u góry okrągłą tarczą z cyfrą 10 na białym tle, a u dołu biało-czerwoną szachownicą. W dolnej części wieniec otoczony białą emaliowaną wstęgą, z napisem PUŁK LOTNICTWA MYŚLIWSKIEGO. Na odznakę nałożony srebrny orzeł lądujący na szachownicę z wieńcem laurowym w dziobie. Odznakę zaprojektował Wiesław Turowiecki[2].
Dowódcy pułku[edytuj | edytuj kod]
Wykaz dowódców pułków podano za: Józef Zieliński [red.]: Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010. s. 115.
- ppłk pil. Wasyl Bystrow 1946
- ppłk pil. Edward Chromy 1947 - 1951
- ppłk pil. Tadeusz Olędzki 1952 -1953
- ppłk pił. Andrzej Rybacki 1953 -1954
- ppłk pil. Henryk Rzemieniecki 1955 -1961
- ppłk pil. Albin Daniłowicz 1961 -1963
- ppłk pil. Janusz Kowalski 1963 -1966
- ppłk pil. Józef Radoń 1966 -1972
- ppłk pil. Maciej Brzeziński 1972-1978
- ppłk pil. Zbigniew Dubiński 1978-1980
- płk pil. Władysław Dąbkowski 1980-1985
- ppłk pil. Marek Ciszewski 1986-1989
- ppłk pil. Stanisław Kohden 1989-1992
- ppłk pil. Waldemar Stajniak 1992-1996
- mjr pil. Jan Śliwka 1996-1999
- mjr pil. Dariusz Pacek 1999-2000
Przeformowania[edytuj | edytuj kod]
10 Myśliwski Pułk Lotniczy (1944-1946)→ 2 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (1946-1967)→ 10 Pułk Lotnictwa Myśliwskiego (1967-2000).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 1 października 1953 roku pułk posiadał 17 samolotów Jak-23
- ↑ Rozkaz naczelnego dowódcy Wojska Polskiego nr 019/Org. z 22 stycznia 1946 roku
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0036/Org. z 7 kwietnia 1951
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 0054/Org. z 6 lipca 1957
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 060/Org. z 2 czerwca 1962
- ↑ Zarządzenie szefa Sztabu Generalnego nr 062/Org. z 18 kwietnia 1963 roku
- ↑ Rozkaz ministra obrony narodowej nr 07/Org. z 4 maja 1967 roku
- ↑ Zarządzenie ministra obrony narodowej z 12 września 1991 roku
- ↑ Rozkaz szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego nr 307 z 23 października 2000
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Leszkowicz 2022 ↓, s. 749.
- ↑ a b Zdzisław Sawicki [i inni]: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. s. 150-151.
- ↑ a b c Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 113–115.
- ↑ Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej ..., s. 35.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tomasz Leszkowicz: Spadkobiercy Mieszka, Kościuszki i Świerczewskiego. Ludowe Wojsko Polskie jako instytucja polityki pamięci historycznej. Warszawa: Wydawnictwo Instytut Pamięci Narodowej, 2022. ISBN 978-83-8229-588-7.
- Zdzisław Sawicki, Jerzy Waszkiewicz, Adam Wielochowski: Mundur i odznaki Wojska Polskiego. Czas przemian. Warszawa: Bellona, 1997. ISBN 83-11-08588-9.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945–2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne „SWAT”, 2011. ISBN 978-83-11-12140-9.
- Paweł Piotrowski, System obrony powietrznej Polski w latach 1959-1990, część III, Lotnictwo Wojskowe. Magazyn Miłośników Lotnictwa Wojskowego Nr 4 (25), MAGNUM X Sp. z o.o., lipiec-sierpień 2002, ISSN 1505-1196.
