12 Dywizjon Artylerii Konnej
 Odznaka pamiątkowa artylerii konnej | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | 1924 |
| Rozformowanie | 1937 |
| Tradycje | |
| Święto | 26 maja |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
12 Dywizjon Artylerii Konnej (12 dak) – oddział artylerii konnej Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Historia dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
12 dywizjon artylerii konnej został sformowany w maju 1924 roku w Ostrołęce, w składzie 2 Dywizji Kawalerii. W skład dywizjonu weszły dwie baterie. Pierwsza bateria została przekazana przez 1 dywizjon artylerii konnej z Warszawy. Drugą baterię wydzielił ze swego składu 8 dywizjon artylerii konnej.
19 maja 1927 roku Minister Spraw Wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 26 maja, jako datę święta pułkowego[1][2].
31 marca 1937 dywizjon uległ rozformowaniu. I bateria powróciła do macierzystego 1 dak-u, a 2 bateria została przeniesiona do 14 dak-u w Białymstoku.
Kadra dywizjonu[edytuj | edytuj kod]
- Dowódcy dywizjonu
- mjr / ppłk art. Andrzej Jan Zagrojski (V 1924[3] – III 1929[4])
- mjr / ppłk art. Wojciech Stachowicz (III 1929 – II 1935)
- ppłk art. Władysław Kaliszek (III 1935 – 1937)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174.
- ↑ Galster 1975 ↓, s. 94.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 281.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 91.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 – 1939. Londyn: 1975.
- Mirosław Giętkowski: Artyleria konna Wojska Polskiego 1918-1939. Toruń: Adam Marszałek, 2001. ISBN 83-7174-823-X.