Konkurs Piosenki Eurowizji 2019

Konkurs Piosenki Eurowizji 2019
Dare to Dream
Ilustracja
Informacje ogólne
Półfinały

14 maja 2019
16 maja 2019

Finał

18 maja 2019

Miejsce

Expo Tel-Awiw,
Tel Awiw (Izrael)

Nadawca

Israeli Public Broadcasting Corporation (IPBC)

Prowadzący

Bar Refa’eli
Erez Tal
Asi Azar
Lusi Ajjub

Informacje dodatkowe
Producent wykonawczy

Ziwit Dawidowicz

Kierownik wykonawczy

Jon Ola Sand

Uczestnicy
Rezygnacja

Bułgaria Bułgaria
Ukraina Ukraina

Łącznie

41 reprezentacji

Głosowanie
Każdy kraj przyznaje po 1–8, 10 oraz 12 punktów dla dziesięciu najlepiej ocenionych piosenek, osobno w głosowaniu komisji jurorskich i telewidzów.
Zero punktów

 Niemcy (telewidzowie - finał)
 Izrael (jurorzy - finał)
 Austria (telewidzowie - drugi półfinał)

Zwycięzca

Holandia Holandia

Reprezentant

Duncan Laurence

Piosenka

„Arcade”

Tekst i muzyka

Joel Sjöö, Wouter Hardy, Duncan Laurence

Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2018 2020 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

64. Konkurs Piosenki Eurowizji został zorganizowany w dniach 14, 16 i 18 maja 2019 w Centrum Konferencyjnym w Tel Awiwie. Gospodarzem konkursu był Izrael, który zwyciężył w finale konkursu organizowanego w 2018 roku. Organizatorami konkursu była Europejska Unia Nadawców (EBU) i izraelski nadawca publiczny Israeli Public Broadcasting Corporation (IPBC).

Finał konkursu wygrał Duncan Laurence, reprezentant Holandii z piosenką „Arcade”, za którą otrzymał łącznie 498 punktów w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Tel-Awiw na mapie Izraela

Miejsce organizacji konkursu[edytuj | edytuj kod]

Izraelska telewizja otrzymała prawa do organizacji 64. Konkursu Piosenki Eurowizji dzięki wygranej Netty, reprezentantki Izraela w finale konkursu z 2018. 13 września EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w Expo Tel-Awiw w Tel Awiwie, a koncerty rozegrane będą w dniach 14, 16 i 18 maja[1].

Minister finansów Mosze Kachlon zasugerował, że budżet na organizację konkursu może wynieść ok. 120 milionów szekli[2].

Podobnie jak w poprzednich latach, dla gości i akredytowanych dziennikarzy przygotowano kilka atrakcji, w tym m.in. wioskę eurowizyjną (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami), zlokalizowaną w Parku Charlesa Clore’a[3][4] i euroklub (ang. EuroClub; miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów), zlokalizowany w hangarze 11 Portu w Tel Awiwie[4].

Defilada uczestników po pomarańczowym dywanie odbyła się na Placu Orkiestry, a ceremonia otwarcia konkursu odbyła się w Audytorium Manna. Obydwie imprezy odbyły się 12 maja 2019[5].

Proces wyboru miejsca organizacji[edytuj | edytuj kod]

Neta Berzilaj w trakcie przemowy podczas odbierania statuetki dla zwycięzcy konkursu w 2018 frazą „Next year in Jerusalem!” (pol. Za rok w Jerozolimie!) zaprosiła na następny konkurs do Jerozolimy[6], co było uznane za potwierdzenie miejsca organizacji konkursu w 2019. Jest to jednak popularna fraza religijna w judaizmie, odnosząca się do wieloletniej ery braku państwa żydowskiego[7]. W tym samym czasie premier Izraela Binjamin Netanjahu oświadczył na swoim koncie na Instagramie, że konkurs odbędzie się w Jerozolimie, ale nie zostało to jeszcze potwierdzone przez EBU[8][9]. Potencjalnymi miejscami do organizacji konkursu były wówczas Pais Arena Jerusalem oraz stadion Teddy. Poinformowano również, że konkurs na pewno nie odbędzie się w budynku Międzynarodowego Centrum Kongresowego, w którym odbyły się konkursy w 1979 i 1999, co tłumaczono „niewystarczającą pojemnością hali”[10].

Pawilon 2 Expo Tel-Aviv

13 maja burmistrz Tel Awiwu Ron Chuldaj ogłosił, że miasto zostało wykluczone z negocjacji o organizację konkursu. Później pojawiły się głosy, że decyzja miała na celu odradzenie władzom miasta podjęcia rozmów, te zaś wyraziły zainteresowanie przygotowaniem konkursu[11]. 16 maja chęć organizacji wyraziły władze Petach Tikwy, które nie dysponowały jednak odpowiednio przystosowaną halą[12]. Wśród chętnych do organizacji znalazły się także władze Hajfy, o czym poinformował burmistrz Jona Jahaw[13] i Ejlatu[14].

Po ogłoszeniu zwycięstwa Izraela spekulowano, że konkurs może zostać przeniesiony do innego kraju (m.in. do Austrii), co tłumaczono pojawiającymi się groźbami bojkotu konkursu przez niektóre państwa[15]. 22 maja plotka została zdementowana przez EBU[16]. Pod koniec maja Grupa Refencyjna EBU spotkała się z przedstawicielami izraelskiej telewizji Kan, by omówić z nimi szczegóły przygotowań do konkursu[17]. 11 czerwca ogłoszono, że w przetargu o organizację konkursu weźmą udział władze czterech miast: Tel Awiwu, Hajfy, Jerozolimy i Ejlatu[18]. 19 czerwca Grupa Referencyjna EBU ponownie spotkała się z władzami telewizji Kan, by przedyskutować szczegóły związane z organizacją konkursu. Potwierdzono wówczas, że decyzja o mieście-organizatorze, hali konkursowej i dacie rozegrania koncertów zostanie ogłoszona we wrześniu[19].

24 czerwca telewizja Kan rozpoczęła oficjalne przyjmowanie zgłoszeń od władz miast zainteresowanych organizacją konkursu[20], do czterech wcześniej potwierdzonych kandydatów dołączyły władze Samorządu Regionu Tamar, proponując zorganizowanie konkursu na terenie starożytnej twierdzy Masada[21]. Kandydatury przyjmowano do 18 lipca, swoje aplikacje nadesłali włodarze Jerozolimy, Tel-Awiwu, Ejlatu oraz Hajfy. 28 lipca 2018 wiceminister w Kancelarii Premiera Micha’el Oren, oświadczył, że Jerozolima nie ma środków na organizację konkursu, przypominając, że Tel Awiw był bardziej prawdopodobnym gospodarzem[22]. Niedługo potem ujawniono, że telewizja Kan nie dostarczyła wymaganych 12 milionów euro na poczet EBU, co miała obowiązek uczynić do 29 lipca[23]. Ostatecznie osiągnięto kompromis między stronami, a telewizja Kan, dzięki finansowemu wsparciu przez rząd Netanjahu zapłaciła zaliczkę[24]

27 sierpnia 2018 Jon Ola Sand wraz z kilkoma delegatami z EBU pojawił w Izraelu, by spotkać się z włodarzami kandydujących miast. 30 sierpnia potwierdził w wywiadzie dla Kan, że Ejlat nie jest już w stanie kandydować, pozostawiając wybór pomiędzy Jerozolimą a Tel Awiwem. Stwierdził również, że nie było poważnej dyskusji między członkami EBU w sprawie bojkotu wydarzenia, a decyzja w sprawie miasta-gospodarza zostanie podjęta na początku września[25]. 13 września EBU ogłosiła, że konkurs odbędzie się w Expo Tel-Awiw w Tel Awiwie, a koncerty rozegrane będą w dniach 14, 16 i 18 maja[1].

Potencjalne miejsca organizacji
Miasto Miejsce Pojemność Uwagi Data wycofania Źr.
Kandydatura zwycięska
Tel Awiw Expo Tel-Awiw 9628 – – [26]
Oficjalne kandydatury w ostatniej fazie negocjacji
Jerozolima Pais Arena Jerusalem 11 000 Preferowane miejsce organizacji konkursu przez władze miasta. 13 września 2018[1] [26]
Stadion Teddy 31 000 Uzależniona od konstrukcji tymczasowego dachu nad stadionem. 13 września 2018[1] [27]
Ejlat Hangary na porcie w Ejlacie <10 000 30 sierpnia 2018[28] [29]
Miasta zainteresowane goszczeniem konkursu, które nie złożyły aplikacji
Hajfa Stadion Samiego Ofera 30 000 Uzależniona od konstrukcji tymczasowego dachu nad stadionem. 24 lipca 2018[30] [31]
Tamar Kulturowa Hala Natury w Masadzie 20 000 Uzależniona od konstrukcji tymczasowego dachu nad halą. 27 sierpnia 2018 [32]
Petach Tikwa – – – 27 sierpnia 2018 [33]

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

Kierownikiem wykonawczym konkursu z ramienia telewizji Kan została Ziwit Dawidowicz, redaktorem naczelnym i dyrektorem prowadzącym – Juwal Kohen[34], dyrektorem konkursu – Mosze Kepten, a jego producentem – Christer Björkman[35]. Za produkcję muzyczną odpowiedzialny został Tal Forer[36], a za świetlną – Dakar Azulaj i Ronen Najar.

Partnerem prezentacyjnym konkursu został serwis MyHeritage, będący platformą ułatwiającą odnajdowanie przodków i krewnych jej użytkowników[37][38].

Pierwsza transza biletów na koncerty trafiła do sprzedaży 28 lutego[39]. Oficjalnym partnerem sprzedaży była izraelska firma Leaan[40].

Próby sceniczne uczestników rozpoczęły się w sobotę, 4 maja. W związku ze świętem narodowym Izraela, 8 maja nie odbyły się próby do konkursu.

Prowadzący[edytuj | edytuj kod]

Asi Azar, Bar Refa’eli, Lusi Ajjub i Erez Tal – prowadzący konkurs

Wśród wymienianych przez media potencjalnych gospodarzy eurowizyjnych koncertów pojawili się m.in. Sziri Majmon, Ge’ula Ewen Sa’ar[41] czy Li’or Suchard[42]. 7 grudnia gazeta „Jedi’ot Acharonot” podała, że koncerty konkursowe poprowadzą: Erez Tal i Bar Refa’eli, zaś rozmowy w tzw. „green roomie” przeprowadzą Lusi Ajjub i Asi Azar[43]. EBU potwierdziła informacje 25 stycznia 2019[44].

Projekt grafiki i sceny[edytuj | edytuj kod]

30 października ogłoszono, że sloganem konkursu będzie hasło Dare to Dream[45].

8 stycznia 2019 zaprezentowano oficjalny logotyp konkursu wraz z dwiema alternatywnymi wersjami, wszystkie skonstruowane z trzech trójkątów połączonych w gwiazdę. Za projekt loga odpowiada Studio Adama Feinberga[46]. Przedstawiciele telewizji Kan wyjaśnili znaczenie logotypu słowami: Trójkąt (...) ma uniwersalne zastosowanie w sztuce, muzyce i naturze, reprezentuje nierozerwalne więzi i kreatywność. W momencie, gdy trzy trójkąty łączą się ze sobą, tworzą jedność, która przypomina ciało niebieskie i jest odniesieniem do gwiazd, które pojawią się w Tel Awiwie[47].

Scenę konkursową zaprojektował Florian Wieder, którzy stworzył projekt areny na konkursy w 2011, 2012, 2015, 2017 i 2018[48].

Przed każdym występem konkursowym został pokazany krótki, ok. 40-sekundowy filmik (tzw. pocztówka), na którym prezentowano najciekawsze miejsca Izraela. Za realizację nagrań odpowiadała firma OG Group, która tworzyła również kilkuminutowy filmik z udziałem wszystkich uczestników[49]. Producentami pocztówek byli Keren Hochma i Szemu’el Ben Szalom[36].

Losowanie półfinałów i kolejność występów[edytuj | edytuj kod]

Podobnie jak w poprzednich latach, wszystkie kraje uczestniczące, poza tzw. „Wielką Piątką” (czyli Francją, Hiszpanią, Niemcami, Wielką Brytanią i Włochami) oraz gospodarzem (Izraelem), zostały podzielone na tzw. koszyki, a ich ułożenie zależało od statystyk głosowania mieszkańców danych państw w poprzednich konkursach. Państwa miały zostać podzielone na dwa półfinały[50].

Losowanie odbyło się 28 stycznia 2019 na terenie ratusza przy ul. Bialika 27[41]. Podczas wydarzenia odbyła się także m.in. ceremonia przekazania insygniów miasta. Poprowadzili ją Asi Azar i Lusi Ajjub[50].

Oprócz podziału państw na poszczególne półfinały, w wyniku losowania ustalono również, w której połowie każdego z półfinałów mieli wystąpić reprezentanci poszczególnych państw oraz w którym mieli głosować finaliści[51]. EBU przyjęła wniosek szwajcarskiej telewizji SRF o umieszczenie kraju w drugim półfinale konkursu poza oficjalnym losowaniem[50].

Koszyk 1 Koszyk 2 Koszyk 3 Koszyk 4 Koszyk 5 Koszyk 6

Szczegółowa kolejność występów w półfinałach została ustalona przez produkcję i podana do wiadomości publicznej 2 kwietnia. 11 marca w trakcie spotkania szefów delegacji w Tel Awiwie odbyło się losowanie finałowego numeru startowego gospodarza konkursu[52].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

Nawoływanie do bojkotu i antyizraelskie protesty[edytuj | edytuj kod]

Zwycięstwo Izraela w finale konkursu w 2018 oraz ogłoszenie chęci organizacji konkursu w 2019 w Jerozolimie wzbudziło wiele kontrowersji w światowych mediach. W geście solidarności z Palestyńczykami, będącymi w sporze politycznym z Izraelczykami, kilka krajów nawoływało do bojkotu konkursu, w tym m.in. społeczność we Francji[53], w Irlandii (w tym m.in. członkowie organizacji Sinn Féin[54], a także burmistrz Dublina Mícheál Mac Donncha[55] oraz Charlie McGettigan, laureat konkursu w 1994)[56][57], Szwecji[58] Islandii[59] czy Wielkiej Brytanii[60][61], gdzie stworzono petycję zachęcającą do bojkotu konkursu, którą podpisało ponad 140 artystów z Europy[62]. W kolejnych tygodniach telewizje z powyższych krajów potwierdziły udział w konkursie[63][64][65][66].

Członkowie ruchu pokojowego „Bojkot, Wycofanie Inwestycji i Sankcje” zakłócili przebieg kilku koncertów mających wyłonić uczestników 64. Konkursu Piosenki Eurowizji organizowanego w Izraelu. 19 stycznia 2019 jeden z aktywistów wszedł na scenę podczas drugiego półfinału francuskich eliminacji Destination Eurovision, nawołując do bojkotu konkursu[67]. Dzień później do podobnego incydentu doszło w trakcie eurowizyjnych selekcji w Hiszpanii, a aktywiści protestowali przed halą, w której odbywały się eliminacje[68]. Zgodnie z doniesieniami prasowymi, EBU miała skontaktować się z nadawcami publicznymi wszystkich krajów uczestniczących w konkursie, ostrzegając ich przed ryzykiem powtórzenia się podobnych sytuacji[69].

Członkowie zespołu Hatari reprezentującego Islandię podczas oczekiwania na wyniki głosowania w finale pokazali szarfy w barwach Palestyny z napisem „Palestine”. Szarfy zostały przejęte przez ochronę. Zespół islandzki już przed konkursem był stanowczo krytykowany przez organizatorów za swoje wypowiedzi polityczne[70].

Zamieszanie wokół udziału Maruv[edytuj | edytuj kod]

23 lutego w finale ukraińskich eliminacji do konkursu zwyciężyła Maruv z piosenką „Siren Song”. Po ogłoszeniu wyników prywatna stacja telewizyjna STB, organizująca selekcje we współpracy z nadawcą publicznym Perszyj kanał (UA:Perszyj), wydała oświadczenie, w którym podkreśliła, że reprezentant kraju zostanie zatwierdzony po podpisaniu kontraktu z UA:Perszyj. Dzień po koncercie nadawca poinformował, że Maruv nie będzie reprezentować kraju w związku z nieporozumieniem się z władzami telewizji[71]. W oświadczeniu dla mediów piosenkarka wyjaśniła, nie zgodziła się na warunki kontraktu proponowanego przez telewizję, który miał m.in. uniemożliwić jej samodzielne podejmowanie działań promocyjnych oraz zakazać kontaktów z dziennikarzami bez konsultacji z nadawcą[72]. 27 lutego Perszyj kanał poinformował o wycofaniu się z konkursu[73][74].

Plotki o rezygnacji Francji[edytuj | edytuj kod]

Bilal Hassani – reprezentant Francji w trakcie prób do występu w konkursie

W lutym 2019 Jedi’ot Acharonot podał informację, jakoby stacja France 2 miała rozważać wycofanie się z udziału w konkursie z powodu planowanej na maj emisji serialu Duz Pua przez telewizję KAN. Jak cytował portal, opis głównego bohatera produkcji – muzułmańskiego, udającego homoseksualistę piosenkarza podejrzanego o terroryzm – miał kojarzyć się z reprezentantem Francji, Bilalem Hassanim. Europejska Unia Nadawców poinformowała o prowadzeniu rozmów z publicznymi nadawcami z obu państw[75]. Przedstawiciele France 2 zdementowali plotki o rozważaniu rezygnacji z występu w konkursie[76].

Kontrowersje wokół teledysku polskiego zespołu[edytuj | edytuj kod]

Z anglojęzycznej wersji teledysku „Pali się” polskiego wykonawcy Tulia usunięto m.in. ujęcie z kobietami pod przydrożnym krzyżem. Edycja klipu spotkała się z zarzutami o cenzurę sztuki i dyskryminację religijną[77][78]. Menedżment zespołu tłumaczył, że „regulamin Eurowizji zabrania promowania jakichkolwiek instytucji i symboli religijnych, a tym jest krzyż”[79]. Jacek Kurski, prezes TVP, zażądał przywrócenia oryginalnej wersji teledysku[80]. W sprawie wypowiedziała się wytwórnia Universal Music Polska, która przyznała, że nie nadzorowała bezpośrednio prac nad montażem teledysku[81]. Zespół Tulia również wydał oświadczenie w tej sprawie i potwierdził, że montaż teledysku nie był wykonywany osobiście przez grupę, a zmiany w klipie miały na celu dopasowanie czasu obrazu do czasu trwania piosenki w wersji konkursowej, a wycięcie krzyża nastąpiło „zupełnym przypadkiem”[82].

Wynik głosowania jury Białorusi[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiony podczas przekazu na żywo wynik głosowania jury z Białorusi w rzeczywistości nie pochodził od jury z Białorusi. Białoruskie jury zostało odwołane w związku z częściowym ujawnieniem głosowania jury podczas półfinałów, co było złamaniem zasad Konkursu Piosenki Eurowizji. W rzeczywistości przedstawiono więc „zagregowany wynik zatwierdzony przez audytorów”. Podczas przedstawiania wyników nie powiadomiono o tym widzów[83][84].

22 maja 2019 EBU poinformowała o popełnieniu błędu i podaniu nieprawidłowych punktów z Białorusi, wskutek czego poprawiono oficjalne wyniki finału[85].

Gościnny występ Madonny[edytuj | edytuj kod]

Po ogłoszeniu informacji o przyjeździe Madonny na finał Eurowizji pojawiło się liczne grono osób, które wezwało piosenkarkę, aby nie występowała podczas konkursu z powodu ciągłych działań zbrojnych na linii Izrael – Palestyna. Roger Waters z zespołu Pink Floyd zwrócił się do artystki w otwartym liście, w którym apelował o rezygnację z występu. Aktywiści reprezentujący Palestyńską Kampanię na rzecz Akademickiego i Kulturowego Bojkotu Izraela wezwali piosenkarkę w wystosowanym oświadczeniu do wycofania swego udziału w Eurowizji, a 58 palestyńskich artystek podpisało się pod petycją do wokalistki o anulowanie występu. W mediach społecznościowych rozpoczęła się akcja pod hasztagami „#MadonnaDontGo” oraz „#BoycottEurovision2019”. Madonna w wydanym oświadczeniu odrzuciła jednak możliwość bojkotu Eurowizji[86].

13 maja, na pięć dni przed planowanym występem, Jon Ola Sand, kierownik wykonawczy Eurowizji, oznajmił podczas oficjalnej konferencji prasowej, że do tej pory nie został podpisany kontrakt z Madonną, w związku z czym artystka nie będzie mogła pojawić się na scenie[87]. Zdaniem mediów piosenkarka odwlekała podpisanie umowy z organizatorami Eurowizji, aby uniknąć ewentualnego wywierania przez nich wpływu na swój występ[88]. Ostatecznie wieczorem 16 maja, na dwa dni przed finałem, został potwierdzony udział Madonny w wydarzeniu[89].

Występ spotkał się z mieszanymi, przeważnie negatywnymi, recenzjami, przy czym wiele słów krytyki padło na głos piosenkarki – media i fani wyrazili rozczarowanie wykonaniem hitu „Like a Prayer”, z kolei internauci zasugerowali, że drugi utwór, „Future”, Madonna zaśpiewała z playbacku[90]. Podczas ogłaszania wyników głosowania holenderskiego jury prezenterka Emma Wortelboer nawiązała do występu, żartując, że „jest wdzięczna za dzisiejszy wieczór i auto-tune Madonny”. W przeciwieństwie do pozostałych wykonań tego wieczoru nagranie z występu Madonny nie zostało umieszczone na oficjalnym kanale konkursu w serwisie YouTube, tylko dzień później zostało zamieszczone na oficjalnym koncie piosenkarki, ale z poprawionym wokalem[91].

Występ został odebrany zdecydowanie negatywnie również ze względu na swój polityczny wydźwięk. Pomiędzy dwiema wykonywanymi tego wieczoru piosenkami Madonna skierowała monolog (część jej piosenki „Dark Ballet”) do tancerzy noszących maski gazowe, mówiąc: „Oni myślą, że nie jesteśmy świadomi ich zbrodni. My wiemy, ale po prostu nie jesteśmy gotowi zareagować”. Zostało to zinterpretowane jako nawiązanie do konfliktu izraelsko-palestyńskiego[92]. Następnie podczas wykonywania piosenki „Future” dwóch tancerzy miało przyczepione na plecach flagi: jedna osoba flagę Izraela, druga – Palestyny. Tancerze szli ramię w ramię objęci po przyjacielsku, gdy towarzyszący Madonnie na scenie raper Quavo śpiewał: „Nie wszyscy przychodzą do przyszłości, nie wszyscy uczą się z przeszłości”[92]. Spotkało się to z dezaprobatą organizatorów, którzy w oficjalnym oświadczeniu podkreślili, że Eurowizja jest wydarzeniem apolitycznym, o czym Madonna została poinformowana, a mimo to świadomie zdecydowała się złamać zasady. Organizatorzy zapewnili, że nic nie wiedzieli o tym elemencie występu, a podczas prób tancerze nie mieli flag przyczepionych do swoich kostiumów scenicznych[93][94]. Madonna odparła zarzuty, podkreślając, że użycie flagi izraelskiej i palestyńskiej było wyłącznie wezwaniem do jedności i pokoju[92].

We wrześniu media poinformowały o pozwie telewizji KAN – organizatora Eurowizji – przeciwko przedstawicielom Madonny, agencji koncertowej Live Nation oraz Live Nation Israel. Telewizja KAN oskarżyła ekipę Madonny o złamanie warunków umowy, które zostały zawarte pomiędzy stronami – KAN zapewniła Madonnie wsparcie techniczne, które znacznie wykraczało poza produkcję Eurowizji, dlatego oczekiwało pokrycia poniesionych kosztów[95].

Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

7 listopada 2018 EBU potwierdziła, że w 64. Konkursie Piosenki Eurowizji wezmą udział nadawcy publiczni z 42 krajów[96]. Z uczestnictwa wycofała się telewizja z Bułgarii, tłumacząc decyzję problemami finansowymi[97]. Już po opublikowaniu przez EBU listy uczestniczących krajów rezygnację ze startu ogłosił nadawca publiczny z Ukrainy wskutek zamieszania po finale krajowych eliminacji Widbir 2019[73].

Powracający wykonawcy[edytuj | edytuj kod]

Siergiej Łazariew podczas występu w 61. Konkursie Piosenki Eurowizji w Sztokholmie, maj 2016

W 64. Konkursie Piosenki Eurowizji wystąpiło kilku wykonawców, którzy już w przeszłości występowali w konkursie. Macedonię Północną reprezentowała Tamara Todewska, która wystąpiła dla Macedonii w konkursie w 2008, a także jako chórzystka podczas występu Toše Proeskiego i Tijany Dapčević podczas konkursów w 2004 i 2014[98]. W barwach Serbii wystąpiła Nevena Božović, przedstawicielka kraju podczas 58. konkursu (jako jedna z wokalistek zespołu Moje 3)[99]. Reprezentantem Litwy był Jurijus Veklenko, który śpiewał w chórkach podczas występów Litwinów w konkursach w 2013 i 2015. Przedstawicielem San Marino po raz drugi był Serhat, a Rosji – Siergiej Łazariew, uczestnicy konkursu w 2016[100][101]. W barwach Węgier ponownie wystąpił Joci Pápai, reprezentant kraju na 62. konkursie w 2017[102].

Współautorem piosenki „Roi” reprezentującego Francję Bilala Hassaniego jest duet Madame Monsieur, który wystąpił w barwach kraju w finale konkursu w 2018[103]. Za piosenkę „Storm”, nagraną przez Victora Crone’a z Estonii, odpowiadał Stig Rästa, finalista konkursu w 2015[104]. Piosenkarz zaśpiewał w chórkach podczas występu reprezentanta. Michaela Rice’a z Wielkiej Brytanii wokalnie wsparła Sahlene, zdobywczyni trzeciego miejsca dla Estonii w finale konkursu w 2002, Mikiego Núñeza z Hiszpanii – Mikel Hennet, członek zespołu D’Nash reprezentującego kraj w 2007, a Nevenę Božović z Serbii – Mladen Lukić z zespołu Balkanika reprezentującego kraj w 2018. Jednym z chórzystów Ota Nemsadze z Gruzji był Micheil Dżawachiszwili, który śpiewał również w chórkach gruzińskiemu zespołowi Iriao w 2018.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy półfinał[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy półfinał odbył się 14 maja 2019[1]. Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Francji, Izraela i Hiszpanii[51]. Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów[105]. Gośćmi muzycznymi pierwszego półfinału były Netta Barzilaj i Dana International, które zaśpiewały również pozakonkursowo w koncercie finałowym[106][107].

Uczestnicy i wyniki pierwszego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2019[108]
Lp. Kraj Wykonawca Piosenka Miejsce Punkty
1  Cypr[109] Tamta[110] „Replay”[111] 9 149
2  Czarnogóra[112] D mol[113] „Heaven”[113] 16 46
3  Finlandia[114] Darude feat. Sebastian Rejman[115] „Look Away”[116] 17 23
4  Polska[117] Tulia[118] „Fire of Love (Pali się)”[119] 11 120
5  Słowenia[120] Zala Kralj & Gašper Šantl[121] „Sebi”[121] 6 167
6  Czechy[122] Lake Malawi[123] „Friend of a Friend”[123] 2 242
7  Węgry[124] Joci Pápai[102] „Az én apám”[102] 12 97
8  Białoruś[125] Zena[126] „Like It” 10 122
9  Serbia[127] Nevena Božović[99] „Kruna”[99] 7 156
10  Belgia[128] Eliot[129] „Wake Up” 13 70
11  Gruzja[130] Oto Nemsadze[131] „Keep on Going”[131] 14 62
12  Australia[132] Kate Miller-Heidke[133] „Zero Gravity”[133] 1 261
13  Islandia[134] Hatari[135] „Hatrið mun sigra”[135] 3 221
14  Estonia[136] Victor Crone[104] „Storm”[104] 4 198
15  Portugalia[137] Conan Osíris[138] „Telemóveis”[138] 15 51
16  Grecja[139] Katerine Duska[140] „Better Love”[141] 5 185
17  San Marino Serhat[100] „Say Na Na Na”[142] 8 150

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Tabela punktacyjna pierwszego półfinału

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Cypr Czarnogóra Finlandia Polska Słowenia Czechy Węgry Białoruś Serbia Belgia Gruzja Australia Islandia Estonia Portugalia Grecja San Marino Francja Hiszpania Izrael
Uczestnicy konkursu Cypr 149 95 8 4 7 10 4 8 3 5 1 8 1 12 8 6 6 4
54 4 1 3 1 10 3 1 12 10 1 8
Czarnogóra 46 31 4 12 5 10
15 7 8
Finlandia 23 9 1 2 4 2
14 2 12
Polska 120 60 10 3 7 8 6 3 8 7 3 5
60 6 1 7 6 5 5 5 8 2 5 8 2
Słowenia 167 74 5 1 5 8 12 3 7 7 4 5 8 1 4 4
93 8 7 8 5 7 8 10 3 5 5 7 7 5 3 2 3
Czechy 242 157 1 3 8 7 12 10 7 10 8 12 12 10 12 12 8 3 8 8 6
85 2 3 5 5 5 4 3 1 6 1 10 12 8 4 1 4 5 6
Węgry 97 65 6 1 6 2 4 2 6 2 1 6 5 7 10 7
32 2 3 6 2 12 1 3 3
Białoruś 122 78 8 8 12 4 4 3 3 10 6 7 1 4 7 1
44 6 5 2 2 3 4 7 2 6 1 2 4
Serbia 156 91 6 7 3 10 5 6 7 5 6 3 6 6 4 6 5 3 3
65 5 12 1 4 12 4 2 4 3 3 6 2 6 1
Belgia 70 50 10 2 3 6 3 2 4 10 2 5 3
20 3 1 1 4 2 5 4
Gruzja 62 29 7 2 1 2 10 5 2
33 10 1 10 1 4 7
Australia 261 121 5 12 12 5 8 5 12 4 12 1 2 10 6 7 12 8
140 4 7 8 10 4 10 5 10 7 10 10 5 10 8 6 7 7 12
Islandia 221 70 8 4 4 5 4 1 1 10 10 2 2 7 12
151 1 6 12 12 10 6 10 12 6 7 6 12 6 8 7 7 10 10 3
Estonia 198 65 6 1 6 12 1 7 8 7 5 1 1 10
133 7 2 10 7 8 8 8 6 3 12 8 7 7 12 3 8 1 6 10
Portugalia 51 8 3 2 2 1
43 3 2 8 2 4 12 12
Grecja 185 131 12 12 7 10 5 4 5 2 6 10 7 8 4 12 5 10 12
54 12 1 1 2 4 4 8 5 12 3 2
San Marino 150 26 2 10 3 1 2 3 3 2
124 8 10 4 6 3 12 12 7 5 2 12 6 4 10 6 4 8 5

Drugi półfinał[edytuj | edytuj kod]

Drugi półfinał odbył się 16 maja 2019[1]. Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch[51]. Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów[105]. W drugim półfinale gościnnie zaprezentował się zespół Szalwa[106].

Uczestnicy i wyniki drugiego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2019[144]
Lp. Kraj Wykonawca Piosenka Miejsce Punkty
1  Armenia[145] Srbuk[145] „Walking Out”[146] 16 49
2  Irlandia[63] Sarah McTernan[147] „22”[147] 18 16
3  Mołdawia Anna Odobescu „Stay” 12 85
4  Szwajcaria Luca Hänni[148] „She Got Me”[148] 4 232
5  Łotwa[149] Carousel[150] „That Night” 15 50
6  Rumunia[151] Ester Peony[152] „On a Sunday”[152] 13 71
7  Dania[153] Leonora[154] „Love Is Forever”[154] 10 94
8  Szwecja[65] John Lundvik[155] „Too Late for Love”[155] 3 238
9  Austria[156] Paenda[157] „Limits”[158] 17 21
10  Chorwacja[159] Roko[160] „The Dream”[160] 14 64
11  Malta[161] Michela Pace[162] „Chameleon” 8 157
12  Litwa[163] Jurij Veklenko[164] „Run with the Lions” 11 93
13  Rosja Siergiej Łazariew[101] „Scream” 6 217
14  Albania[165] Jonida Maliqi[166] „Ktheju tokës”[166] 9 96
15  Norwegia[167] KEiiNO „Spirit in the Sky” 7 210
16  Holandia[168] Duncan Laurence[169] „Arcade” 1 280
17  Macedonia Północna[98] Tamara Todewska[98] „Proud”[170] 2 239
18  Azerbejdżan[171] Chingiz[172] „Truth”[172] 5 224

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Tabela punktacyjna drugiego półfinału

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Armenia Irlandia Mołdawia Szwajcaria Łotwa Rumunia Dania Szwecja Austria Chorwacja Malta Litwa Rosja Albania Norwegia Holandia Macedonia Północna Azerbejdżan Niemcy Wielka Brytania Włochy
Uczestnicy konkursu Armenia 49 26 2 4 2 1 1 6 6 2 2
23 2 10 5 6
Irlandia 16 13 5 8
3 3
Mołdawia 85 58 5 5 12 6 2 5 5 3 2 6 3 4
27 3 12 2 5 5
Szwajcaria 232 95 6 10 3 4 12 7 10 5 2 5 8 8 5 2 8
137 8 6 6 3 7 6 4 12 8 12 4 4 6 7 8 2 10 12 6 6
Łotwa 50 37 3 7 6 7 1 3 5 5
13 1 12
Rumunia 71 47 2 12 1 12 1 8 4 5 2
24 1 12 1 10
Dania 94 53 3 1 2 7 2 4 3 5 3 5 6 12
41 1 2 2 5 10 2 1 2 3 1 8 4
Szwecja 238 150 12 12 10 12 4 12 12 4 10 10 7 12 12 4 7 10
88 4 5 8 4 1 10 1 4 7 5 2 4 10 10 1 3 5 4
Austria 21 21 1 1 2 8 6 1 1 1
0
Chorwacja 64 26 1 5 5 2 5 8
38 2 5 1 1 8 1 3 3 10 1 3
Malta 157 107 10 4 7 4 4 5 4 2 6 3 8 6 4 10 7 6 6 1 10
50 7 4 3 2 2 5 2 1 3 1 4 6 8 2
Litwa 93 16 3 6 3 3 1
77 12 5 1 10 4 7 3 1 5 12 2 2 1 12
Rosja 217 93 7 8 1 3 6 3 7 3 8 4 8 3 7 10 12 3
124 12 7 10 3 12 8 3 3 4 3 5 10 2 4 3 7 12 7 2 7
Albania 96 38 2 2 5 7 12 7 3
58 12 3 2 3 6 2 12 4 2 12
Norwegia 210 40 1 7 3 6 8 5 3 4 1 2
170 5 10 4 10 8 5 12 12 10 10 8 8 8 12 12 3 5 10 10 8
Holandia 280 140 4 8 12 8 8 7 10 10 8 12 12 1 4 10 6 4 10 2 4
140 10 8 7 6 7 6 8 5 6 7 10 6 7 10 5 8 8 8 5 3
Macedonia Północna 239 155 8 6 10 8 5 10 10 8 12 2 2 10 12 7 4 10 12 12 7
84 6 7 4 1 6 5 12 6 2 6 8 1 6 7 6 1
Azerbejdżan 224 103 5 6 10 7 1 1 6 7 7 8 4 10 6 1 8 3 7 6
121 3 8 4 6 10 7 8 7 5 4 7 12 7 6 7 5 4 7 4

Finał[edytuj | edytuj kod]

Finał odbył się 18 maja 2019[1]. Podczas koncertu wystąpili przedstawiciele 26 krajów, w tym 20 uczestników półfinału, przedstawiciele krajów tzw. „Wielkiej Piątki” (tj. Francji, Hiszpanii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch) oraz reprezentant gospodarza (Izraela)[51]. O wynikach zdecydowali jurorzy i telewidzowie ze wszystkich krajów rywalizujących w konkursie[105]. Gośćmi specjalnymi finału byli: Gali Atari, Conchita Wurst, Måns Zelmerlöw, Wierka Serdiuczka i Eleni Fureira[106], a także Nadav Guedj i Ilanit[106] oraz Idan Raichel, który wystąpił na scenie wraz z 24-osobowym zespołem[106]. W trakcie koncertu pojawiła się także aktorka Gal Gadot, która wystąpiła w minispocie reklamującym Tel Awiw-Jafę[106][174].

Uczestnicy i wyniki finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2019[175]
Lp. Kraj Wykonawca Piosenka Miejsce Punkty
1  Malta Michela Pace „Chameleon” 14 107
2  Albania Jonida Maliqi „Ktheju tokës” 17 90
3  Czechy Lake Malawi „Friend of a Friend” 11 157
4  Niemcy[176] S!sters[177] „Sister”[177] 25 24
5  Rosja Siergiej Łazariew „Scream” 3 370
6  Dania Leonora „Love Is Forever” 12 120
7  San Marino Serhat „Say Na Na Na” 19 77
8  Macedonia Północna Tamara Todewska „Proud” 7 305
9  Szwecja John Lundvik „Too Late for Love” 5 334
10  Słowenia Zala Kralj & Gašper Šantl „Sebi” 15 105
11  Cypr Tamta „Replay” 13 109
12  Holandia Duncan Laurence „Arcade” 1 498
13  Grecja Katerine Duska „Better Love” 21 74
14  Izrael[178] Kobi Marimi[179] „Home”[180] 23 35
15  Norwegia KEiiNO „Spirit in the Sky” 6 331
16  Wielka Brytania[66] Michael Rice[181] „Bigger than Us”[181] 26 11
17  Islandia Hatari „Hatrið mun sigra” 10 232
18  Estonia Victor Crone „Storm” 20 76
19  Białoruś Zena „Like It” 24 31
20  Azerbejdżan Chingiz „Truth” 8 302
21  Francja[182] Bilal Hassani[103] „Roi”[103] 16 105
22  Włochy[183] Mahmood[184] „Soldi”[184] 2 472
23  Serbia Nevena Božović „Kruna” 18 89
24  Szwajcaria Luca Hänni „She Got Me” 4 364
25  Australia Kate Miller-Heidke „Zero Gravity” 9 284
26  Hiszpania[185] Miki[186] „La venda”[186] 22 54
Tabela punktacyjna finału

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Suma punktów Oddzielne wyniki
jurorów i telewidzów 		Malta Albania Czechy Niemcy Rosja Dania San Marino Macedonia Szwecja Słowenia Cypr Holandia Grecja Izrael Norwegia Wielka Brytania Islandia Estonia Białoruś Azerbejdżan Francja Włochy Serbia Szwajcaria Australia Hiszpania Armenia Austria Belgia Chorwacja Czarnogóra Finlandia Gruzja Irlandia Litwa Łotwa Mołdawia Polska Portugalia Rumunia Węgry
Uczestnicy konkursu Malta 107 87 3 3 6 5 2 1 3 8 5 4 12 10 8 4 6 1 1 1 4
20 6 4 4 6
Albania 90 43 2 3 7 8 2 3 7 1 8 2
47 12 5 12 10 1 7
Czechy 157 150 1 12 4 1 12 1 6 8 3 4 4 5 6 3 3 5 7 1 4 12 7 3 8 10 8 12
7 2 2 2 1
Niemcy 24 24 8 6 3 2 5
0
Rosja 370 126 10 1 3 10 6 3 10 5 10 4 6 1 12 3 4 2 5 2 10 3 1 4 5 6
244 4 12 12 8 12 10 8 12 1 12 12 12 3 8 8 2 12 5 1 10 4 8 5 12 12 12 3 10 7 7
Dania 120 69 1 4 7 4 3 2 1 12 2 1 3 7 7 4 5 6
51 4 7 3 5 1 5 6 4 6 4 4 1 1
San Marino 77 12 1 5 6
65 10 8 1 1 10 1 2 8 10 8 6
Macedonia Północna 305 247 3 12 7 7 4 10 1 2 3 1 10 12 8 10 8 7 10 12 12 7 10 12 10 7 7 5 8 12 8 5 7 10
58 5 6 2 12 1 3 12 2 7 6 2
Szwecja 334 241 5 6 12 2 12 7 7 12 6 8 10 12 12 2 10 2 8 8 12 12 12 6 5 12 2 12 8 10 2 2 1 4
93 6 1 10 8 12 5 8 3 4 8 6 2 2 7 6 2 3
Słowenia 105 46 10 4 4 1 6 4 4 10 3
59 6 3 2 7 5 10 2 10 4 1 2 4 3
Cypr 109 77 6 7 8 5 1 7 1 12 1 8 3 5 2 5 6
32 7 12 1 12
Holandia 498 237 7 6 8 7 3 7 12 6 5 12 7 6 7 7 8 12 10 6 8 6 8 6 6 8 8 8 12 12 3 12 5 1
261 10 7 4 7 5 7 6 7 6 5 6 6 2 8 4 5 8 10 7 5 5 3 6 6 8 10 7 12 4 1 5 5 8 7 5 6 10 8 12 8
Grecja 74 50 4 4 10 8 12 3 6 3
24 2 10 12

     Jurorzy

     Telewidzowie

 Kraje głosujące
Suma punktów Oddzielne wyniki
jurorów i telewidzów 		Malta Albania Czechy Niemcy Rosja Dania San Marino Macedonia Szwecja Słowenia Cypr Holandia Grecja Izrael Norwegia Wielka Brytania Islandia Estonia Białoruś Azerbejdżan Francja Włochy Serbia Szwajcaria Australia Hiszpania Armenia Austria Belgia Chorwacja Czarnogóra Finlandia Gruzja Irlandia Litwa Łotwa Mołdawia Polska Portugalia Rumunia Węgry
Uczestnicy konkursu Izrael 35 0
35 3 1 5 12 4 7 3
Norwegia 331 47 5 5 4 7 1 6 7 1 4
291 7 5 10 12 10 12 3 5 12 6 1 12 10 12 12 10 8 1 8 10 4 8 12 7 5 8 7 5 10 12 8 8 3 8 6 4 10
Wielka Brytania 11 8 2 1 2 1 2
3 3
Islandia 232 46 4 2 6 2 5 8 10 6 3
186 1 6 2 7 4 2 8 7 7 2 10 8 5 7 1 7 5 10 3 3 6 3 3 2 12 3 6 6 7 1 12 3 5 12
Estonia 76 28 1 2 8 5 6 1 5
48 1 8 10 1 2 3 8 1 4 10
Białoruś 31 18 7 1 1 1 8
13 8 5
Azerbejdżan 302 202 8 8 5 12 4 4 4 5 10 6 8 7 5 7 4 5 5 6 7 3 2 7 4 2 10 7 10 6 6 2 8 10 5
100 2 3 7 12 5 4 1 3 4 3 3 3 1 6 1 1 1 1 3 7 5 4 10 2 6 2
Francja 105 67 3 2 4 3 4 2 2 1 3 3 1 2 10 5 8 3 5 6
38 3 1 4 2 3 3 4 4 10 2 1 1
Włochy 472 219 12 5 8 12 1 12 12 8 8 8 6 7 10 3 3 7 5 8 10 5 4 8 7 12 12 2 5 1 3 2 6 7
253 12 8 2 6 1 3 8 3 4 8 8 10 10 8 7 6 3 6 10 7 12 5 12 7 10 8 12 5 3 1 4 10 3 5 7 7 8 4
Serbia 89 35 2 4 1 2 4 12 7 3
54 3 10 10 7 4 8 12
Szwajcaria 364 152 10 6 6 2 3 10 5 1 10 3 6 5 5 10 4 2 5 3 7 10 7 8 3 3 10 1 4 3
212 8 4 5 10 2 6 5 4 1 4 7 6 7 7 6 7 7 4 4 8 2 3 6 7 10 8 12 5 6 2 7 2 1 4 5 5 10 5
Australia 284 153 2 10 10 6 2 2 5 8 10 2 4 6 7 4 10 4 4 10 4 2 10 12 7 12
131 3 1 8 5 4 2 5 2 2 2 3 6 4 10 10 2 2 6 6 5 1 3 4 6 10 1 6 6 4 2
Hiszpania 54 1 1
53 1 4 3 4 5 2 2 7 2 5 6 12

Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]

Duncan Laurence – laureat konkursu i zdobywca Nagrody Dziennikarzy im. Marcela Bezençona
Nagrody im. Marcela Bezençona

W 2019 po raz kolejny przyznane zostały tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek byli szwedzcy piosenkarze Christer Björkman i Richard Herrey z zespołu Herreys[188].

Nagrody podzielone są na trzy kategorie[188]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie).

W 2019 nagrody otrzymali[189]:

Kategoria Kraj Piosenka Wykonawca Autor(zy)
Nagroda Dziennikarzy  Holandia „Arcade” Duncan Laurence Duncan de Moor
Joel Sjöö
Wouter Hardy
Nagroda Artystyczna  Australia „Zero Gravity” Kate Miller-Heidke Kate Miller-Heidke
Kair Nuttall
Nagroda Kompozytorów  Włochy „Soldi” Mahmood Mahmood
Dardust
Paolo Alberto Monachetti
Faworyt OGAE

Od 2007 corocznie, przed każdym konkursem, większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)[190][191], zrzeszającej 44 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji[192], przeprowadza głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)[190].

Mahmood – główny faworyt Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji do wygrania konkursu

W 2019 faworytami do zwycięstwa byli[193]:

Lp. Kraj Piosenka Artysta Punkty

OGAE

1  Włochy „Soldi” Mahmood 411
2  Szwajcaria „She Got Me” Luca Hänni 406
3  Holandia „Arcade” Duncan Laurence 401
4  Norwegia „Spirit in the Sky” KEiiNO 224
5  Cypr „Replay” Tamta 218

ESCRadio Top 250

Lp. Kraj Piosenka Artysta Punkty
1  Szwecja "Euphoria” Loreen 8599
2  Holandia „Arcade” Duncan Laurence 7053
3  Cypr "Fuego” Eleni Foureira 6030
4  Włochy „Soldi” Mahmood 4115
5  Norwegia „Spirit in the Sky” KEiiNO 3429
6  Belgia "Rhythm inside” Loic Nottet 3241
7  Portugalia „Amar pelos dois” Salvador Sobral 3115
8  Ukraina "1944” Jamala 2763
9  Włochy „Grande amore” Il Volo 2748
10  Norwegia „Nocturne” Secret Garden 2711
Nagroda im. Barbary Dex

W 2019 po raz kolejny przyznano Nagrodę im. Barbary Dex, czyli tytuł najgorzej ubranego uczestnika Konkursu Piosenki Eurowizji. Decyzją internautów, pierwsze miejsce w plebiscycie zajął Conan Osíris z Portugalii[194]. Drugie miejsce zajęła Tamta reprezentująca Cypr, a trzecie – Zena z Białorusi.

Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie[edytuj | edytuj kod]

Sekretarze[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia poszczególne nazwiska osób, które podawały punkty od jury każdego poszczególnego państwa w finale konkursu[195].

  1.  Portugalia – Inês Lopes Gonçalves
  2.  Azerbejdżan – Faig Agayev
  3.  Malta – Ben Camille
    prowadzący (Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2016)
  4.  Macedonia Północna – Nikola Trajkowski
  5.  San Marino – Monica Fabbri
  6.  Holandia – Emma Wortelboer
  7.  Czarnogóra – Ajda Šufta
  8.  Estonia – Kelly Sildaru
  9.  Polska – Mateusz Szymkowiak
  10.  Norwegia – Alexander Rybak
    (zwycięzca konkursu z 2009, reprezentant kraju w 2018)
  11.  Hiszpania – Nieves Álvarez
  12.  Austria – Philipp Hansa
  13.  Wielka Brytania – Rylan Clark-Neal
  14.  Włochy – Ema Stokholma
  15.  Albania – Andri Xhaku
  16.  Węgry – Bence Forró
  17.  Mołdawia – Doina Stimpovschi
  18.  Irlandia – Sinéad Kennedy
  19.  Białoruś – Maria Wasilewicz
  20.  Armenia – Aram Mp3
    (reprezentant Armenii w konkursie w 2014)
  21.  Rumunia – Ilinca
    (reprezentantka Rumunii w konkursie w 2017)
  22.  Cypr – Hovig
    (reprezentant Cypru w konkursie w 2017)
  23.  Australia – Electric Fields
  24.  Rosja – Iwan Bessonow
    (zwycięzca konkursu Eurowizji dla Młodych Muzyków w 2018)
  25.  Niemcy – Barbara Schöneberger
  26.  Belgia – David Jeanmotte
  27.  Szwecja – Eric Saade
    (reprezentant Szwecji w konkursie w 2011)
  28.  Chorwacja – Monika Lelas Halambek
  29.  Litwa – Andrius Mamontovas
    (reprezentant Litwy w konkursie w 2006)
  30.  Serbia – Dragana Kosjerina
  31.  Islandia – Jóhannes Haukur Jóhannesson
  32.  Gruzja – Gaga Abashidze
    (reprezentant Gruzji w konkursie w 2018 jako część zespołu Ethno-Jazz Band Iriao)
  33.  Grecja – Gus G.
  34.  Łotwa – Laura Rizzotto
    (reprezentantka Łotwy w konkursie w 2018)
  35.  Czechy – Radka Rosická
  36.  Dania – Rasmussen
    (reprezentant Danii w konkursie w 2018)
  37.  Francja – Julia Molkhou
  38.  Finlandia – Christoffer Strandberg
  39.  Szwajcaria – Sinplus
    (reprezentanci Szwajcarii w konkursie w 2012)
  40.  Słowenia – Lea Sirk
    (reprezentantka Słowenii w konkursie w 2018)
  41.  Izrael – Jizhar Kohen
    (zwycięzca konkursu w 1978, reprezentant Izraela w konkursie w 1985)

Nadawcy publiczni i komentatorzy[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

Kraje uczestniczące
Kraje nieuczestniczące

Pozostałe kraje[edytuj | edytuj kod]

Aktywni członkowie EBU
  •  Andora – andorski nadawca publiczny (Ràdio i Televisió d’Andorra) zapowiedział, że z przyczyn personalnych i finansowych nie powróci do konkursu w 2019[235].
  •  Bośnia i Hercegowina – bośniacki nadawca publiczny (BHRT) oświadczył 25 maja, że nie będzie uczestniczyć w konkursie z powodu sankcji (związanych z zadłużeniem), nałożonych na niego przez EBU[236].
  •  Bułgaria – 15 października 2018 bułgarska telewizja poinformowała, że nie wyśle reprezentanta na konkurs w 2019 z powodu problemów finansowych[97].
  •  Luksemburg – 21 lipca 2018 krajowa telewizja poinformowała, że nie powróci na konkurs w 2019[237].
  •  Monako – 17 sierpnia 2018 Telewizja Monako (TMC) poinformowała, że nie powróci na konkurs w 2019[238].
  •  Słowacja – 31 maja 2018 słowacka telewizja (RTVS) oświadczyła, że kraj z przyczyn finansowych nie weźmie udziału w konkursie w 2019.
  •  Turcja – premier Turcji Binali Yıldırım stwierdził, że kraj nie planuje powrotu do konkursu w 2019, co później potwierdził İbrahim Eren, dyrektor generalny Türkiye Radyo Televizyon Kurumu (TRT).
Członkowie stowarzyszeni z EBU
  •  Kazachstan – telewizja Khabar Agency jest członkiem stowarzyszonym z EBU od 1 stycznia 2016, dzięki czemu debiut kraju w konkursie jest możliwy[239]. 18 listopada 2017 Kanał 31 został drugim stowarzyszonym członkiem EBU z tego kraju. Kraj może wystąpić w konkursie jedynie na specjalne zaproszenie EBU.
Członkowie spoza EBU
  •  Liechtenstein – krajowy nadawca 1FLTV potwierdził, że planuje debiut w konkursie w 2019[240]. 26 lipca telewizja ogłosiła, że Liechtenstein nie zadebiutuje na Eurowizji 2019 z powodu nagłej śmierci dyrektora telewizji, Petera Kölbela[241].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Tel Aviv to host Eurovision 2019!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2018-09-13. [dostęp 2018-09-13]. (ang.).
  2. ↑ Maciej Błażewicz: Zwycięstwo Izraela w Konkursie Piosenki Eurowizji 2018! Jak zapamiętamy konkurs w Lizbonie? Eurowizja 2019 – w Izraelu, ale gdzie dokładnie? Dlaczego Jerozolima nie powinna organizować imprezy? Czy konkurs zostanie zbojkotowany?. [w:] Dziennik Eurowizyjny [on-line]. dziennik-eurowizyjny.pl. [dostęp 2018-05-14].
  3. ↑ אירוויזיון 2019 – כל מה שצריך לדעת עד כה [online], כאן-תאגיד השידור הישראלי [dostęp 2021-06-28].
  4. ↑ a b Lots of Eurovision 2019 news during Host Broadcaster press conference [online], Eurovision.tv, 15 kwietnia 2019 [dostęp 2021-06-28] (ang.).
  5. ↑ Eurovision News i inni, Eurovision Eurovision 2019: KAN unveils the Red Carpet and Opening Ceremony location – ESCToday.com [online], Eurovision News, Polls and Information by ESCToday, 13 marca 2019 [dostęp 2021-06-28] (ang.).
  6. ↑ Netta (Israel ‘Toy’) wins Eurovision after dramatic public vote! – Eurovision Song Contest 2018. [w:] YouTube [on-line]. youtube.com, 2018-05-12. [dostęp 2018-05-13]. (ang.).
  7. ↑ Next Year in Jerusalem | My Jewish Learning [online], www.myjewishlearning.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  8. ↑ Benjamin Netanyahu on Instagram: “לשנה הבאה בירושלים 🇮🇱🇮🇱🇮🇱”. [w:] Instagram [on-line]. instagram.com, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-13]. (hebr.).
  9. ↑ Benjamin Netanyahu on Instagram: “נטע, את כפרה אמיתית. הבאת הרבה כבוד למדינת ישראל! לשנה הבאה בירושלים! 🇮🇱🇮🇱🇮🇱”. [w:] Instagram [on-line]. instagram.com, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-13]. (hebr.).
  10. ↑ Israel mulls venue for hosting Eurovision 2019 finals. [w:] Globes [on-line]. Globes, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
  11. ↑ אירוויזיון 2019: תל אביב וחיפה מתחילות לחמם מנועים לקראת התחרות. [w:] Time Out Israel [on-line]. timeout.co.il, 2018-06-07. [dostęp 2018-06-11]. (hebr.).
  12. ↑ Dominik Rössing: Petah Tikva joins race to host Eurovision 2019. [w:] ESCxtra [on-line]. escxtra.com, 2018-05-27. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
  13. ↑ Haifa to host Eurovision 2019? Mayor Yona Yahav says „peaceful” city could install roof on Sammy Ofer Stadium. [w:] Wiwibloggs [on-line]. wiwibloggs.com, 2018-06-10. [dostęp 2018-06-11]. (ang.).
  14. ↑ Anthony Granger: Eilat Being Considered as a Potential Host City for Eurovision 2019. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-06-10. [dostęp 2018-06-11]. (ang.).
  15. ↑ Eurovision Organizers Tell Fans to Hold Off on Booking Flights to Israel – Sparking Instant Controversy. Ha-Arec, 2018-05-22. [dostęp 2018-06-11]. (ang.).
  16. ↑ אם מדינות יסרבו להשתתף באירוויזיון – הוא לא ייערך בירושלים. [w:] Ma’ariw [on-line]. maariv.co.il, 2018-05-24. [dostęp 2018-06-11]. (hebr.).
  17. ↑ Christian Petersen: Eurovision 2019: First meeting between EBU and Israeli broadcaster IPBC. [w:] Eurovisionworld [on-line]. eurovisionworld.com, 2018-06-01. [dostęp 2018-06-11]. (ang.).
  18. ↑ Sanjay Jiandiani: Eurovision 2019: Four cities in contention; government will not interfere in host city election. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2018-06-11. [dostęp 2018-06-19]. (ang.).
  19. ↑ Jessica Weaver: Eurovision 2019: Israeli team meets EBU in Geneva; host city and dates to be decided by September. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2018-07-19. [dostęp 2018-07-18]. (ang.).
  20. ↑ Anthony Granger: KAN Launches Formal Bidding Process for Eurovision Song Contest 2019 Host City. [w:] Eurovoix [on-line]. euroviox.com, 2018-06-24. [dostęp 2018-07-18]. (ang.).
  21. ↑ Anthony Granger: Masada to Submit Bid to Host Eurovision Song Contest 2019. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-06-26. [dostęp 2018-07-18]. (ang.).
  22. ↑ Anthony Granger: Eurovision’19: Israeli Minister States Jerusalem Does Not Have the Resources to Host Eurovision. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-07-28. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  23. ↑ Anat Bein-Leibovitz: Last gasp compromise allows Israel to stage Eurovision final. [w:] Globes [on-line]. Globes, 2018-07-30. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  24. ↑ Anthony Granger: KAN Confirms It Will Pay Eurovision 2019 Guarantee. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-08-14. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  25. ↑ Anthony Granger: ‘No Serious Talk’ About Boycott of Eurovision 2019 – Jon Ola Sand. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-08-30. [dostęp 2018-08-31]. (ang.).
  26. ↑ a b Eurovision 2019 host city: Haifa, Tel Aviv, Eilat and Jerusalem submit bids...as government says it won’t interfere with tender process | wiwibloggs [online], wiwibloggs.com [dostęp 2020-07-09] (ang.).
  27. ↑ Electro-Voice EVH Series brings tested reliability to Jerusalem’s Teddy Stadium | LIVE-PRODUCTION [online], www.live-production.tv [dostęp 2020-07-09].
  28. ↑ Eurovision 2019 host city announcement next week. Eilat out of the race [online], Eurovisionworld, 30 sierpnia 2018 [dostęp 2022-05-01] (ang.).
  29. ↑ https://eurovoix.com/2018/08/30/eilat-out-of-the-race-to-host-the-eurovision-song-contest-2019/.
  30. ↑ Haifa officially drops out of the race for hosting Eurovision 2019 [online], Eurovisionworld, 24 lipca 2018 [dostęp 2022-05-01] (ang.).
  31. ↑ Eurovision'19: Haifa Drops Out of Race to Host Eurovision? [online], Eurovoix, 22 lipca 2018 [dostęp 2021-08-05] (ang.).
  32. ↑ Anthony Granger, Masada to Submit Bid to Host Eurovision Song Contest 2019 [online], Eurovoix, 26 czerwca 2018 [dostęp 2021-08-05] (ang.).
  33. ↑ Petah Tikva joins race to host Eurovision 2019 [online], ESCXTRA.com, 27 maja 2018 [dostęp 2021-08-05] (ang.).
  34. ↑ Josianne Zwart, Evert Groot: KAN appoints two core team members for Eurovision 2019. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2018-07-02. [dostęp 2018-12-13]. (ang.).
  35. ↑ Sami Luukela: Christer Björkman returns as contest producer in Eurovision 2019. escxtra.com, 2019-03-10. [dostęp 2019-03-10]. (ang.).
  36. ↑ a b Tal Forer has benn appointed as music producer (...). [w:] ESCKAZ [on-line]. esckaz.com, 2018-11-19. [dostęp 2018-12-13]. (ang.).
  37. ↑ MyHeritage becomes Presenting Partner of Eurovision 2019. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2018-09-26. [dostęp 2018-12-13]. (ang.).
  38. ↑ MyHeritage partnerem Konkursu Eurowizji 2019. [w:] MyHeritage Blog [on-line]. myheritage.pl, 2018-10-14. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
  39. ↑ Tickets for Eurovision 2019 on sale today. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-02-28. [dostęp 2019-03-11]. (ang.).
  40. ↑ First Eurovision 2019 tickets on sale this month!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-01-08)]. (ang.).
  41. ↑ a b Maciej Błażewicz: Izraelskie przygotowania do Eurowizji! Bilety, noclegi, prowadzący.... [w:] Dziennik Eurowizyjny [on-line]. dziennik-eurowizyjny.pl, 2018-09-17. [dostęp 2018-12-23]. (pol.).
  42. ↑ יש מנחים לאירוויזיון 2019 בתל אביב. [w:] Israel Hayom [on-line]. israelhayom.co.il, 2018-12-13. [dostęp 2018-12-13]. (hebr.).
  43. ↑ מסתמן: ארז טל ובר רפאלי ינחו את האירוויזיון. [w:] Ynet [on-line]. Jedi’ot Acharonot, 2018-12-07. [dostęp 2018-12-09]. (hebr.).
  44. ↑ Josianne Zwart: Bar Refaeli, Erez Tal, Asi Azar & Lusi Ajjub to host Eurovision 2019!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-01-25. [dostęp 2019-01-29]. (ang.).
  45. ↑ Evert Groot: Tel Aviv 2019: Dare to Dream. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2018-10-28. [dostęp 2018-12-13]. (ang.).
  46. ↑ Evert Groot: Reaching for the stars: Theme artwork for Eurovision 2019 revealed!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-08]. (ang.).
  47. ↑ Maciej Sychowiec: Znamy logo Eurowizji 2019!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2019-01-08. [dostęp 2019-01-08]. (pol.).
  48. ↑ Maciej Stępień: Florian Wieder projektuje scenę w Tel Awiwie!. [w:] OGAE Polska [on-line]. eurowizja.org, 2018-11-03. [dostęp 2018-12-13]. (pol.).
  49. ↑ הסתיים מכרז „הגלויות” לאירוויזיון: חברת 'אוג הפקות' זכתה. [w:] Ice [on-line]. ice.co.il, 2018-12-10. [dostęp 2018-12-13]. (hebr.).
  50. ↑ a b c Evert Groot: Semi-Final Allocation Draw pots revealed!. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-01-26. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  51. ↑ a b c d Josianne Zwart, Evert Groot: Eurovision 2019: Which country takes part in which Semi-Final?. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv, 2019-01-28. [dostęp 2019-02-10]. (ang.).
  52. ↑ Israel to perform as 14th in the Grand Final. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. eurovision.tv, 2019-03-11. [dostęp 2019-03-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-30)]. (ang.).
  53. ↑ French Contestant Denies Threats to Boycott Eurovision in Israel: ‘We Are Definitely Participating’. [w:] Haaretz [on-line]. haaretz.com, 2019-02-27. [dostęp 2022-02-19]. (ang.).
  54. ↑ Panagiotis Naris: Sinn Féin calls for Irish boycott of Eurovision in Israel. [w:] EuroVisionary [on-line]. eurovisionary.com, 2018-07-23. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
  55. ↑ Neil Farren: Ireland: Dublin Lord Mayor Calls for Boycott of Eurovision 2019. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
  56. ↑ Anthony Granger: Ireland: Eurovision Winner Charlie McGettigan Calls For RTÉ To Boycott Next Years Contest. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-05-16. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
  57. ↑ Gerard Donaghy: Celebrities launch campaign for Ireland to boycott Eurovision 2019 in Israel. [w:] Irish Post [on-line]. irishpost.com, 2018-06-27. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
  58. ↑ Banesa Martinez: Bojkotta Israel. [w:] Vänsterpartiet Malmö [on-line]. vmalmo.se, 2018-05-13. [dostęp 2018-05-15]. (szw.).
  59. ↑ Anthony Granger: Iceland: Daði Freyr Will Not Participate in 2019 Contest as Thousands Sign Petition For Eurovision Boycott. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-05-15. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
  60. ↑ Members of the We Support Jeremy Corbyn Facebook group.... [w:] Twitter [on-line]. twitter.com, 2018-05-12. [dostęp 2018-05-15]. (ang.).
  61. ↑ Eithne Shortall: Should we boycott Eurovision?. [w:] The Times [on-line]. thetimes.co.uk, 2018-06-24. [dostęp 2018-11-04]. (ang.).
  62. ↑ Eurozet Sp z o.o, Eurowizja 2019 Izrael: ponad 140 artystów bojkotuje konkurs. Jest petycja – Radio Zet [online], radiozet.pl [dostęp 2019-03-19] (pol.).
  63. ↑ a b Anthony Granger: Ireland: Confirms Eurovision 2019 Participation. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-08-16. [dostęp 2018-08-16]. (ang.).
  64. ↑ Iceland to take part in Eurovision in Israel next year. [w:] Morgunblaðið [on-line]. icelandmonitor.mbl.is, 2018-05-14. [dostęp 2018-05-14]. (ang.).
  65. ↑ a b Melodifestivalen och Eurovision: Vanliga frågor. [w:] Sveriges Television [on-line]. svt.se, 2018-05-12. [dostęp 2018-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-15)]. (szw.).
  66. ↑ a b Anthony Granger: United Kingdom: Search is on For Eurovision 2019 Entry. [w:] Eurovoix [on-line]. eurovoix.com, 2018-09-19. [dostęp 2018-09-19]. (ang.).
  67. ↑ Anti-Israel protesters bust onto stage during France Eurovision qualifier. [w:] The Times of Israel [on-line]. timesofisrael.com, 2019-01-20. [dostęp 2019-02-26]. (ang.).
  68. ↑ Just in: Eurovision 2019 boycott supporters gather at the OT Eurovision Gala studios ahead of the show. (...). twitter.com, 2019-01-20. [dostęp 2019-02-26]. (ang.).
  69. ↑ ה-BDS נגד האירוויזיון בישראל. mako.co.il, 2019-01-27. [dostęp 2019-02-26]. (hebr.).
  70. ↑ 2xMW Sp,