Hymn do Ducha Świętego
Hymn do Ducha Świętego (Veni Creator Spiritus) – hymn gregoriański, prawdopodobnie z 809 roku[1]; za autora uważany jest teolog i mnich benedyktyński, Hraban Maur[1].
W Kościele rzymskokatolickim wykonywany przez kapłanów i wiernych, m.in. w czasie:
- wejścia kardynałów do Kaplicy Sykstyńskiej celem wyboru papieża (konklawe)
- obrzędu nadania sakry biskupiej
- liturgii uroczystości Zesłania Ducha Świętego
- święceń kapłańskich oraz konsekracji zakonnej
- liturgii sakramentu małżeństwa (zazwyczaj 3 zwrotki, pierwsza, wybrana przez organistę i ostatnia)
- liturgii sakramentu bierzmowania
- liturgii uroczystości Uroczystości Świętej Bożej Rodzicielki Maryi (1 stycznia – Nowy Rok) – aby uzyskać odpust zupełny.
Podczas wykonywania tego hymnu należy przyjąć postawę stojącą[potrzebny przypis].
Hymnu tego używają również Kościoły starokatolickie, anglikański i luterański.
Hymn do Ducha Świętego przekładało na język polski wielu poetów; poniżej przekład używany w liturgii, śpiewany zwykle z melodią gregoriańską, oraz oryginalny tekst łaciński:
Przekład | Oryginalny tekst łaciński |
---|---|
O Stworzycielu, Duchu, przyjdź, Nawiedź dusz wiernych Tobie krąg. Niebieską łaskę zesłać racz Sercom, co dziełem są Twych rąk. Pocieszycielem jesteś zwan I najwyższego Boga dar. Tyś namaszczeniem naszych dusz Zdrój żywy, miłość, ognia żar. Ty darzysz łaską siedmiokroć, Bo moc z prawicy Ojca masz, Przez Ojca obiecany nam, Mową wzbogacasz język nasz. Światłem rozjaśnij naszą myśl, W serca nam miłość świętą wlej, I wątłą słabość naszych ciał, Pokrzep stałością mocy swej. Nieprzyjaciela odpędź w dal I twym pokojem obdarz wraz. Niech w drodze za przewodem Twym, Miniemy zło, co kusi nas Daj nam przez Ciebie Ojca znać, Daj, by i Syn poznany był, I Ciebie, jedno Tchnienie Dwóch, Niech wyznajemy z wszystkich sił. Niech Bogu Ojcu chwała brzmi, Synowi, który zmartwychwstał, I Temu, co pociesza nas, Niech hołd wieczystych płynie chwał. Amen. | Veni, Creátor Spíritus, Mentes tuórum vísita, Imple supérna grátia Quae tu creásti péctora. Qui díceris Paráclitus, Donum Dei altíssimi, Fons vivus, ignis cáritas, Et spiritális únctio. Tu septifórmis múnere, Déxterae Dei tu Dígitus, Tu rite promíssum Patris, Sermóne ditans gúttura. Accénde lumen sénsibus, Infúnde amorem córdibus, Infirma nostris córporis Virtúte firmans pérpeti. Hostem repéllas lóngius, Pacémque dones prótinus, Ductóre sic te praévio Vitémus omne nóxium. Per Te sciámus da Patrem, Noscámus atque Fílium, Teque utriúsque Spíritum Credámus omni témpore. Deo Patri sit glória, Et Fílio, qui a mórtuis Surréxit, ac Paráclito, In saeculórum saécula. Amen. |
Tekst hymnu został wykorzystany w pierwszej części VIII Symfonii Gustava Mahlera, zw. Symfonią Tysiąca.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Międzykościelna Komisja Śpiewnikowa: Śpiewnik ewangelicki. Bielsko-Biała: Wydawnictwo Augustana, 2002, s. 326-3271. ISBN 83-88941-19-4.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
|