Algimantas Liubinskas

Algimantas Liubinskas
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1951
Kibarty

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1976 Žalgiris Wilno
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1976–1980 Žalgiris Wilno (szkoła piłkarska)
1983–1985 Žalgiris Wilno
1988 Abahani Dhaka
1991–1995 Litwa
1995–1997 Kareda Szawle
1997–1998 Panerys Wilno
1998 Jagiellonia Białystok
2002–2003 Litwa U-21
2003–2008 Litwa
2010 FK Lwów
2011–2012 Kajsar Kyzyłorda
2014 FC Santos Tartu
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Algimantas Liubinskas (ur. 4 listopada 1951 w Kibartach) – litewski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski i działacz sportowy. Od 1991 do 1995 oraz od 2003 do 2008 pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji Litwy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1969–1973 studiował w Litewskim Państwowym Instytucie Kultury Fizycznej i Sportu, zaś w latach 1985–1987 uczył się w Wyższej Szkole Trenerskiej w Moskwie. Odbył staże trenerskie w CSKA Moskwa (1986), Zenicie Leningrad (1987) i AC Milan (1987).

Jako piłkarz nie odniósł większych sukcesów. W latach 1973–1976 był zawodnikiem Žalgirisu Wilno. Więcej osiągnięć zanotował jako szkoleniowiec. Jego pierwszą pracą trenerską była opieka nad młodymi zawodnikami w Dziecięco-Młodzieżowej Szkole Piłkarskiej. Na początku lat 80. był głównym trenerem w Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu Litewskiej SRR. W maju 1983 zastąpił Benjaminasa Zelkevičiusa na stanowisku szkoleniowca Žalgirisu Wilno, grającego wówczas w radzieckiej ekstraklasie. Dwa lata później stracił posadę na rzecz wracającego do Žalgirisu Zelkevičiusa. Po opuszczeniu Związku Radzieckiego prowadził klub z Bangladeszu Abahani Dhaka. W 1988 zdobył z nim krajowy puchar.

W 1991 ponownie zastąpił w pracy trenerskiej Benjaminasa Zelkevičiusa, tym razem przejmując od niego stanowisko selekcjonera reprezentacji Litwy. Mimo zwycięstw nad Słowenią i Ukrainą, drużyna nie awansowała do mistrzostw świata 1994. Liubinskas został zwolniony na początku 1995.

W tym samym roku znalazł zatrudnienie w klubie Kareda Szawle, z którym w 1996 zdobył Puchar i Superpuchar Litwy, a w 1997 mistrzostwo kraju. Później pracował w Panerysie Wilno oraz w trzecioligowej wówczas Jagiellonii Białystok.

Po powrocie do kraju objął w 1999 stanowisko szefa wydziału kultury fizycznej w wileńskim samorządzie. W 2002 powrócił do pracy szkoleniowej, obejmując funkcję trenera olimpijskiej reprezentacji Litwy. Rok później po raz kolejny zastąpił Benjaminasa Zelkevičiusa na stanowisku selekcjonera kadry. Bez sukcesów prowadził ją w eliminacjach mistrzostwa świata w 2006 oraz Euro 2008. 1 sierpnia 2008 podał się do dymisji. W grudniu 2009 objął stanowisko głównego trenera FK Lwów[1]. 19 kwietnia 2010 podał się do dymisji po porażce z FK Ołeksandrija[2].

Jako kandydat partii Porządek i Sprawiedliwość bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski w wyborach do Sejmu, które odbyły się 12 i 26 października 2008.

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie[edytuj | edytuj kod]

  • zdobywca Pucharu Bangladeszu: 1988
  • zdobywca Pucharu Litwy: 1996
  • zdobywca Superpucharu Litwy: 1996
  • mistrz Litwy: 1997
  • zdobywca Baltic Cup: 2005

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Mistrz Sportu ZSRR: 1984
  • Zasłużony Trener Litewskiej SRR: 1983

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]