Zagłębie Sosnowiec (piłka nożna)

Zagłębie Sosnowiec S.A.

Logo klubu
Pełna nazwa	Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna w Sosnowcu
Przydomek	Sosnowiczanie, Zagłębiacy, Chłopcy znad Brynicy, Fanatycy znad Brynicy, Łowcy Hanysów, Łowcy Flag, ZS (Zagłębie Sosnowiec)
Maskotka	Łowca
Barwy	czerwono-zielono-białe
Data założenia	1906 jako KS Milowice
Debiut w najwyższej lidze	20 marca 1955 Zagłębie – Górnik Radlin 4:0
Liga	I liga
Państwo	Polska
Siedziba	Sosnowiec
Adres	ul. Kresowa 1 41-200 Sosnowiec
Stadion	ArcelorMittal Park (Pojemność: 11 600) Stadion Ludowy (Pojemność: 4950)
Sponsor techniczny	Hummel
Właściciel	Miasto Sosnowiec 98% Rafał Collins 0,74%
Trener	Marek Saganowski
Asystent trenera	Seweryn Gancarczyk
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Multimedia w Wikimedia Commons
Wiadomości w Wikinews
Strona internetowa

Zagłębie Sosnowiec – polski klub piłkarski z Sosnowca. Od sezonu 2019/2020 klub po roku przerwy występuje w I lidze po spadku z Ekstraklasy w sezonie 2018/2019.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Od KS Milowice do Unionu Sosnowiec[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza organizacja sportowa na terenie Sosnowca powstała w 1906 – przy hucie „Milowice” w dzielnicy o tej samej nazwie. Wśród założycieli powstałego wówczas klubu sportowego byli: Aleksander Rene, Edward Michałowski i Józef Komander. Powstała drużyna nie miała stałego boiska – w piłkę grano praktycznie wszędzie tam, gdzie się dało.

W 1908 m.in. za prowadzenia nielegalnego klubu, aresztowany i osadzony w więzieniu w Łodzi został jeden z jego założycieli Aleksander Rene. Wydawało się, że nowo powstały klub nie ma szans na przetrwanie zwłaszcza że gubernator piotrkowski (któremu administracyjnie podlegał Sosnowiec) odmówił pomocy w stworzeniu w mieście filii petersburskiego Unionu.

Pomimo tak niesprzyjających okoliczności Rene nie rezygnował i jeszcze w 1908 r. zwrócił się z prośbą wprost do władz Unionu. Tym razem sprawę udało się załatwić pozytywnie i jeszcze w tym samym roku klubik z Sosnowca mógł nosić dumne miano „TS Union”. Organizacją nowego klubu zajął się m.in. wypuszczony na wolność Aleksander Rene.

Wtedy też powstał pierwszy w mieście plac do gry (stadionem to jeszcze to miejsce trudno było nazwać) przy skrzyżowaniu ulic Swobodnej i Starososnowieckiej^[1], gdzie starano się rozgrywać mecze z drużynami ościennych miast. Union grał w barwach białych z poprzecznie przechodzącym czerwonym pasem. Oprócz drużyny piłkarskiej w klubie istniały również sekcje: cyklistów i kręglarska. W składzie Unionu grali: Peterek, Kwapisz, Nalewka, Bińkowski, Rene, Pladek, Plich, Kandziora, Twardoch, Kiel, Brinwgwald, Lenger, bracia Heizelmannowie, Oskar^[2].

Czasy Victorii, KS Sosnowiec i Unii[edytuj | edytuj kod]

Podczas I wojny światowej wszelka działalność sportowa w Sosnowcu uległa zawieszeniu. Drużynę piłkarską udało się reaktywować dopiero pod koniec 1918, kiedy przy Towarzystwie Kulturalno-Oświatowym „Świt” powstał klub TS „Victoria”. Drużyna przyjęła barwy biało-zielone, a w jej składzie możemy odnaleźć m.in. braci Kiepurów (przez krótki czas w klubie grał późniejszy słynny tenor Jan Kiepura), Filipkowskiego, Judę, Okularczyka, Muszyńskiego, Rolskiego, Siwka, Słomczyńskiego, Wieprzyckiego, Wiewiórkę i Zygmuntowskiego.

W 1919 powstał drugi z sosnowieckich klubów – TS Sosnowiec (przemianowany w 1921 na KS Sosnowiec), który poprzez kierownika Aleksandra Rene nawiązywał do wcześniejszych sosnowieckich klubów – KS Milowice i Unionu.

Już w 1922 sosnowieccy działacze piłkarscy podjęli rozmowy nad stworzeniem jednej, silnej organizacji sportowej. Niestety nie udało się im wówczas dojść do porozumienia.

Do szczebla ogólnokrajowego (pierwszej ligi) Victoria miała szansę awansować w 1928, kiedy to po wygraniu kieleckiej klasy A (Sosnowiec należał wówczas administracyjnie do województwa kieleckiego), w pierwszej rundzie eliminacji drużyna zagrała z Garbarnią Kraków i Pogonią Katowice. Spotkania te zakończyły się jednak znaczącymi porażkami klubu.

Brak sukcesów na arenie ogólnopolskiej skłoniły działaczy do ponownego podjęcia rozmów w sprawie fuzji. Ostatecznie realizacja śmiałych planów doszła do skutku dopiero w 1931, kiedy to na bazie Victorii i KS Sosnowiec stworzono Unię Sosnowiec. Nowa drużyna miała rozgrywać swoje mecze na boisku przy Alei Mireckiego (otwartym kilka lat wcześniej w 1926). Pierwszym sprawdzianem nowej drużyny był mecz towarzyski z pierwszoligowym Ruchem Hajduki Wielkie zakończony zaszczytnym dla nowej drużyny remisem 1:1. Prezesem nowo utworzonego klubu został inż. Jerzy Bijasiewicz, a do zarządu weszli Bronisław Bitnerowski, Stanisław Iskry, Teofil Kubiczek i Aleksander Wiprzycki^[3]. Wśród wybijających się graczy tego okresu widzimy: Dudka, Gwoździa, Słotę, Suwałę i Widawskiego. Klub oprócz sekcji piłki nożnej prowadził jeszcze sekcje: hokeja na lodzie, bokserską, gier sportowych, łyżwiarską, kolarską, motocyklową, lekkoatletyczną, tenisa ziemnego oraz turystyczno-krajoznawczą.

Unia Sosnowiec aż do wybuchu II wojny światowej swoją wyższość w klasie A udowadniała 4 -krotnie. W każdym z tych przypadków nie udawało się jednak awansować do pierwszej ligi.

Za pierwszym razem w 1933 drużyna zajęła drugie miejsce w pierwszej rundzie eliminacji za Naprzodem Lipiny (remis i porażka), a przed Olszą Kraków (zwycięstwo i porażka).

Trochę lepiej Unii poszło rok później, kiedy to odniosła zwycięstwo i remis nad Grzegórzeckim Kraków oraz remis i porażkę ze Śląsk Świętochłowice. Zajęte ponownie drugie miejsce nie dawało prawa do dalszych gier eliminacyjnych.

Ostatnią przed wojną szansę na awans drużyna z Sosnowca miała w 1939, którą jednak tak jak i poprzednio nie udało się wykorzystać. Co więcej Unia przegrała wówczas wszystkie cztery mecze i zajęła ostatnie miejsce w tabeli za Śląskiem Świętochłowice i Fablokiem Chrzanów.

W drużynie grał wtedy m.in. wyróżniający się junior, późniejszy prezes PZPN Wiesław Ociepka.

Późniejsze losy[edytuj | edytuj kod]

Podczas okupacji początkowo grano sporadycznie, potem przeprowadzano regularne konspiracyjne rozgrywki z udziałem zespołów z Czeladzi, Piasków, Dąbrowy Górniczej, Niwki, Będzina, Zagórza i Sosnowca.

 Ta sekcja jest niekompletna. Jeśli możesz, rozbuduj ją.

Afera korupcyjna[edytuj | edytuj kod]

2 sierpnia 2007 Wydział Dyscypliny PZPN za udział w największej w historii polskiego futbolu ujawnionej aferze korupcyjnej ukarał Zagłębie Sosnowiec degradacją o jedną klasę rozgrywkową, karą czterech ujemnych punktów oraz grzywną w wysokości 50 tys. złotych. Karą punktową klub ukarany został w sezonie 2007/08 zaś karą degradacji w sezonie 2008/09^[4]. Później karę punktów przeniesiono na sezon 2008/09.

Powrót i spadek z Ekstraklasy[edytuj | edytuj kod]

27 maja 2018, po zwycięstwie 1:0 z Ruchem Chorzów, Zagłębie Sosnowiec po 10 latach wróciło do Ekstraklasy. 5 maja 2019 po porażce z Śląskiem Wrocław 2:4, Zagłębie spadło do I ligi.

Szkolenie Juniorów[edytuj | edytuj kod]

Klub szkoli 14 grup młodzieżowych od 6 latków do juniorów starszych. Od 2012 roku Zagłębie wprowadziło projekt szkolenia dla najmłodszych^[5]. Który dba o przygotowania dzieci w wieku od 3 do 6 lat. W sumie Zagłębie szkoli ponad 300 młodych piłkarzy.

Dotychczasowe nazwy[edytuj | edytuj kod]

• 1906 – Klub Sportowy Milowice
• 1908 – Towarzystwo Sportowe Union Sosnowiec (jako filia Unionu Petersburg)
• 1918 – Towarzystwo Sportowe Victoria Sosnowiec
• 1919 – KS Sosnowiec
• 1931 – Po fuzji KS Sosnowiec z Towarzystwem Sportowym Victoria Sosnowiec powstaje Unia Sosnowiec
• 1945 – Robotniczy Klub Sportowy Sosnowiec
• 1945 – Rejonowa Komenda Uzupełnień Sosnowiec
• 1948 – ZKSM Unia Sosnowiec
• 1949 – Zakładowy Klub Sportowy Stal Sosnowiec
• 1962 – Górniczy Klub Sportowy Zagłębie Sosnowiec
• 1990 – Klub Sportowy Zagłębie Sosnowiec
• 1993 – Stal Sosnowiec
• 1994 – Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji Sosnowiec
• 1995 – Sosnowieckie Towarzystwo Sportowe Zagłębie Sosnowiec
• 2001 – Zagłębie Sosnowiec Sportowa Spółka Akcyjna
• 2004 – Zagłębie Sosnowiec Spółka Akcyjna

Sukcesy[edytuj | edytuj kod]

• Mistrzostwa Polski:
  • Wicemistrzostwo (4x): 1955, 1963/64, 1966/67, 1971/72
  • 3. miejsce (3x): 1962, 1962/63, 1964/65
• Puchar Polski:
  • 1. miejsce (4x): 1961/1962, 1962/1963, 1976/1977, 1977/1978
  • 2. miejsce (1x): 1970/1971
• Puchar Ligi Polskiej:
  • 2. miejsce (1x): 1978
• Półfinał Pucharu Karla Rappana (Intertoto): 1966/67.
• Mistrzostwo w International Soccer League, czyli promującej w Stanach Zjednoczonych piłkę nożną, czyli „europejską odmianę futbolu” amerykańskiej lidze międzynarodowej – i związany z tym udział w Finale Pucharu Ameryki tejże organizacji – 1964.

Statystyki drużyny[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Zagłębie Sosnowiec w krajowych rozgrywkach w piłce nożnej.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej lidze 36 sezonów: 1955-58, 60-85/86, 89/90-91/92, 2007/08, 2018/19

• Debiut w ekstraklasie:
  • 20 marca 1955 z Górnikiem Radlin u siebie 4:0 (1:0)
• Najwyższa wygrana w I lidze:
  • 9 kwietnia 1966 z ŁKS Łódź u siebie 6:0 (2:0)
• Najwyższe przegrane w I lidze:
  • 14 sierpnia 1958 z ŁKS-em Łódź na wyjeździe 0:7 (0:5)
  • 1 czerwca 1991 ze Śląskiem Wrocław na wyjeździe 0:7 (0:5)
• Zagłębie Sosnowiec zajmuje 15 miejsce w tabeli Wszech czasów Ekstraklasy.

Europejskie puchary[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Rozgrywki	Runda	Przeciwnik	Dom	Wyjazd	Ogólnie
1962/1963	Puchar Zdobywców Pucharów	Q	Újpest FC	0–0	0–5	0–5
1963/1964	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	Olympiakos SFP	1–0	1–2	2–2, 0–2 (N)
1971/1972	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	Åtvidabergs FF	3–4	1–1	4–5
1972/1973	Puchar UEFA	1R	Vitória Setúbal	1–0	1–6	2–6
1977/1978	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	PAOK FC	0–2	0–2	0–4
1978/1979	Puchar Zdobywców Pucharów	1R	SSW Innsbruck	2–3	1–1	3–4

Statystyki piłkarzy[edytuj | edytuj kod]

 Z tym tematem związana jest kategoria: Piłkarze Zagłębia Sosnowiec.

Królowie strzelców[edytuj | edytuj kod]

• Królowie strzelców w Ekstraklasie w barwach Zagłębia:
  • 1964 – Józef Gałeczka – 18 bramek
  • 1970 – Andrzej Jarosik – 18 bramek
  • 1971 – Andrzej Jarosik – 13 bramek
  • 1977 – Włodzimierz Mazur – 17 bramek

Najskuteczniejsi strzelcy[edytuj | edytuj kod]

W meczach rozgrywanych w ekstraklasie najwięcej bramek zdobyli:

1. Andrzej Jarosik 113
2. Józef Gałeczka 98
3. Włodzimierz Mazur 79
4. Ginter Piecyk 61
5. Czesław Uznański 42

Reprezentanci Polski[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Polski grało 19 zawodników Zagłębia^[6]. Zaszczytu tego dostąpili:

• 57 – Jan Urban
• 38 – Wojciech Rudy w latach 1974–1981
• 25 – Andrzej Jarosik w latach 1965–1972
• 21 – Roman Bazan w latach 1963–1968
• 21 – Włodzimierz Mazur w latach 1976–1982
• 20 – Józef Gałeczka w latach 1962–1966
• 18 – Roman Strzałkowski w latach 1966–1970
• 8 – Włodzimierz Śpiewak
• 7 – Witold Majewski
• 3 – Witold Szyguła
• 3 – Czesław Uznański
• 2 – Marian Masłoń
• 1 – Jerzy Dworczyk
• 1 – Witold Kasperski
• 1 – Zdzisław Kostrzewa
• 1 – Józef Kowalczyk
• 1 – Jan Leszczyński
• 1 – Zbigniew Myga
• 1 – Zbigniew Mikołajów

Występy zawodników w I lidze[edytuj | edytuj kod]

Najwięcej meczów rozegrali:

1. Roman Bazan 304
2. Włodzimierz Mazur 282
3. Wojciech Rudy 275
4. Andrzej Jarosik 265
5. Zbigniew Seweryn 263

Trenerzy (po 1945)[edytuj | edytuj kod]

Prezesi klubu (po II wojnie światowej)[edytuj | edytuj kod]

Stadion[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Zagłębiowski Park Sportowy (stadion).

Zagłębiowski Park Sportowy został otwarty 25 lutego 2023 r. Pojemność stadionu przy ulicy generała Mariusza Zaruskiego to 11600 widzów^[7].

Kibice[edytuj | edytuj kod]

Kibice Zagłębia Sosnowiec przyjaźnią się z kibicami Legii Warszawa^[8] (od połowy lat 70.), Olimpii Elbląg (od drugiej połowy 2004 roku), BKS Stal Bielsko-Biała od 1982 roku^[9], a także od niedawna z kibicami Czuwaju Przemyśl.

Piłkarze[edytuj | edytuj kod]

Obecny skład[edytuj | edytuj kod]

Stan na 5 Kwietnia 2024 roku.

Nr	Poz.	Piłkarz
1	1 bramkarzBR	Ołeksij Szewczenko
2	2 obrońcaOB	Oleksiy Bykov
3	2 obrońcaOB	Artem Suchock
4	2 obrońcaOB	Kamil Szlachta
5	3 pomocnikPO	Kamil Lipka
6	3 pomocnikPO	Oleksiy Dovgyi
7	3 pomocnikPO	Artem Polyarus
9	4 napastnikNA	Kamil Bilinski
10	3 pomocnikPO	Michal Janota
11	4 napastnikNA	Marek Fabry
14	3 pomocnikPO	Sebastian Bonecki
17	3 pomocnikPO	Joel Valencia
18	3 pomocnikPO	Dean Guezen
19	2 obrońcaOB	Marcel Ziemann

Nr	Poz.	Piłkarz
20	4 napastnikNA	Gabriel Kirejczyk
23	2 obrońcaOB	Hubert Matynia
25	2 obrońcaOB	Pawel Szostek
27	2 obrońcaOB	Dominik Jonczy
29	3 pomocnikPO	Maksymilian Rozwandowicz
33	1 bramkarzBR	Mateusz Kos
44	2 obrońcaOB	William Rémy
80	3 pomocnikPO	Konrad Wrzesiński
87	1 bramkarzBR	Kacper Siuta
88	3 pomocnikPO	Adrian Troć
95	3 pomocnikPO	Nikodem Zielonka
96	3 pomocnikPO	Patryk Caliński
97	4 napastnikNA	Dominik Sokół

Sztab szkoleniowy[edytuj | edytuj kod]

Stan na 16 Listopada 2023

Funkcja	Imię i Nazwisko
TRENER	Marek Saganowski
ASYSTENT	Seweryn Gancarczyk
TRENER PRZYGOTOWANIA FIZYCZNEGO	Marcin Nawrat
TRENER BRAMKARZY	Łukasz Gajda
FIZJOTERAPEUTA	Damian Wdowik
MASAŻYSTA	Grzegorz Buczek
KIEROWNIK DRUŻYNY	Marcel Płachta
KIEROWNIK TECHNICZNY	Mirosław Janosz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Oficjalna strona klubu (pol.)