Mistrzostwa Polski w piłce nożnej (1925)
| |||
| Szczegóły | |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Poziom ligowy | Pierwszy | ||
| Edycja | 5 | ||
| Liczba zespołów | 9 | ||
| Termin | 29 marca 1925 – | ||
| Liczba meczów | 25 | ||
| Liczba stadionów | 9 (w 9 miejscowościach) | ||
| Liczba bramek | 90 | ||
| Zwycięzca | Pogoń Lwów (3. tytuł) | ||
| Król strzelców | Henryk Reyman (11 goli[1]) | ||
Mistrzostwa Polski w piłce nożnej 1925 – 5. edycja oficjalnych mistrzostw Polski w piłce nożnej mężczyzn (rozegrana po rocznej przerwie, spowodowanej odwołaniem mistrzostw Polski 1924), a czwarta dokończona oraz zakończona wyłonieniem zwycięzcy (mistrzostwa Polski 1920 zostały bowiem przerwane na skutek trwającej wojny polsko-bolszewickiej). Organizatorem rozgrywek był Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN). Całą rywalizację przeprowadzono systemem mieszanym (quasi ligowym), po raz pierwszy w historii na przełomie dwóch lat kalendarzowych 1924 i 1925, jako sezonie (tzw. cyklem „jesień-wiosna”). Latem i jesienią 1924 odbyły się mistrzostwa poszczególnych okręgów, które wyłoniły uczestników fazy finałowej mistrzostw Polski 1925.
| Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1925 | ||
|---|---|---|
| Rozgrywki | P | Nazwa |
| Centralne | I | Mistrzostwa Polski |
| Okręgowe (9 okręgów) | II | A Klasa |
| III | B klasa | |
| IV | C klasa | |
Zmagania decydującej fazy mistrzostw (fazy finałowej) trwały 154 dni – od 29 marca 1925 do 30 sierpnia 1925. W 25 meczach (24 rozstrzygniętych i 1 remisowym) – rozegranych w jej ramach – formalnie uzyskano 90 bramek, co daje średnią 3,60 gola na mecz. Faktycznie strzelono co prawda 98 goli (średnio: 3,92 gola na mecz), jednak trzy spotkania grupy południowej z udziałem Amatorskiego KS Królewska Huta (AKS–Wisła 4:3, Wisła–AKS 5:2, ŁKS–AKS 2:1) zweryfikowano jako walkowery 3:0 dla rywali, z powodu „braku potwierdzenia statusu narodowościowego” (tzw. kwestia optantów[2], czyli zawodników drużyn górnośląskich przyznających się do narodowości i obywatelstwa niemieckiego, którzy nie mogli zostać członkami PZPN, jako obcokrajowcy)[3]. Tytuł mistrza Polski po raz trzeci z rzędu wywalczyła Pogoń Lwów, a koronę króla strzelców zawodnik Wisły Kraków – Henryk Reyman, zdobywca 11 trafień[2].
Podczas 6. Walnego Zgromadzenia PZPN, zorganizowanego w dniach 28 lutego–1 marca 1925 w Krakowie zatwierdzono regulamin fazy finałowej mistrzostw Polski[3]. Po raz pierwszy w historii wzięło w niej udział dziewięć drużyn. Rywalizację przeprowadzono w dwóch etapach: najpierw uczestników podzielono na trzy trój-zespołowe równorzędne grupy (południową, północną i wschodnią), a ich zwycięzcy stworzyli w drugim etapie kolejną grupę (finałową), której triumfator zostawał mistrzem Polski. W obydwu fazach grano systemem ligowym – „każdy z każdym, mecz i rewanż”. Wywalczenie tytułu mistrza Polski nie dawało gwarancji występu w fazie finałowej następnej edycji.
Faza eliminacyjna[edytuj | edytuj kod]
W związku z odwołaniem fazy finałowej mistrzostw Polski 1924, fazę eliminacyjną mistrzostw Polski 1925 przeprowadzono latem i jesienią 1924. Doprowadziło to zmiany, obowiązującego w latach 1920–1923, systemu „wiosna-jesień” na cykl „jesień-wiosna” (po raz pierwszy w historii rozgrywek o mistrzostwo Polski). Zmiana miała charakter tymczasowy, a jej celem było płynne przejście do poprzednio obowiązującego systemu („wiosna-jesień”), począwszy od sezonu 1926. Dlatego w 1925 mistrzostw okręgowych nie organizowano.
Faza finałowa[edytuj | edytuj kod]
Etap pierwszy[edytuj | edytuj kod]
Tabela końcowa grupy południowej[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1 | Wisła Kraków | 4 | 6 | 10:3 |
| 2 | ŁKS Łódź | 4 | 6 | 9:4 |
| 3 | Amatorski KS Królewska Huta | 4 | 1 | 4:14 |
Dodatkowe spotkanie o awans do grupy finałowej, rozegrane 11 czerwca 1925, na neutralnym boisku (stadionie Czarnych Lwów)[4]:
ŁKS Łódź – Wisła Kraków 3:6 (2:2)
Awans: Wisła Kraków
Tabela końcowa grupy północnej[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1 | Warta Poznań | 4 | 6 | 11:6 |
| 2 | TKS Toruń | 4 | 4 | 7:7 |
| 3 | Polonia Warszawa | 4 | 2 | 5:10 |
Tabela końcowa grupy wschodniej[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1 | Pogoń Lwów | 4 | 8 | 12:1 |
| 2 | Pogoń Wilno | 4 | 2 | 5:11 |
| 3 | KS Lublinianka | 4 | 2 | 3:8 |
Legenda:
| Awans do grupy finałowej mistrzostw Polski. |
Grupa finałowa[edytuj | edytuj kod]
Tabela końcowa[edytuj | edytuj kod]
| M | Nazwa klubu | Mecze | Punkty | Bramki |
| 1 | Pogoń Lwów  | 4 | 7 | 8:3 |
| 2 | Warta Poznań | 4 | 3 | 5:12 |
| 3 | Wisła Kraków | 4 | 2 | 6:4 |
Legenda:
| Mistrz Polski |
Najlepsi strzelcy[edytuj | edytuj kod]
| Bramki | Zawodnik | Drużyna |
|---|---|---|
| 11 | Henryk Reyman | Wisła Kraków |
| 7 | Mieczysław Batsch | Pogoń Lwów |
| 6 | Stefan Schmidt | Warta Poznań |
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
- Pierwszy etap rozgrywek fazy finałowej mistrzostw Polski (trzy grupy po trzy drużyny w każdej) nieco żartobliwie określano systemem „trzy po trzy”[5];
- Zgodnie z regulaminem, Pogoń Lwów zostając mistrzem Polski po raz trzeci w historii zdobyła na własność przechodnie trofeum przyznawane najlepszej drużynie w kraju (puhar wędrowny, ufundowany przez Ministerstwo Zdrowia Publicznego przed rozpoczęciem mistrzostw 1921). Ciekawostkę stanowi fakt, że z chwilą trzeciego triumfu „Pogoniarzy” (formalnie 30 sierpnia 1925, faktycznie tytuł został przez nich wywalczony już 12 lipca 1925[3]) Ministerstwo Zdrowia Publicznego już nie istniało[2];
- Faktycznie, w fazie finałowej mistrzostw Polski 1925 zdobyto 98 goli. Jednak 17 z nich padło w trzech spotkaniach zweryfikowanych później, jako walkowery (3:0). Stąd wzięła się różnica 8 bramek, pomiędzy oficjalnymi statystykami, a rzeczywistą liczbą trafień[2];
- Za sprawą przyznania walkowerów przeciwko Amatorskiemu KS Królewska Huta stali działacze Wisły Kraków, którzy złożyli stosowny protest do Wydziału Gier i Dyscypliny PZPN. Miało to związek z faktem zajęcia przez „Białą Gwiazdę” zaledwie 2. miejsca w tabeli grupy południowej. Po zweryfikowaniu wyników trzech meczów z udziałem AKS-u okazało się, że Wisła wyprzedziła ŁKS Łódź. Dlatego postanowiono zorganizować dodatkowy mecz o awans do grupy finałowej, pomiędzy ŁKS-em i Wisłą[6];
- Po wywalczeniu trzeciego z rzędu tytułu mistrzowskiego i czterech latach pracy w Pogoni Lwów, austriacki trener tego klubu – Karl Fischer odszedł do włoskiego drugoligowca AS Edera Triest. W grudniu 1925 – dzięki jego namowom – do tej drużyny trafili dwaj zawodnicy „Pogoniarzy”: bramkarz Emil Görlitz i napastnik Józef Słonecki. Stali się oni wówczas pierwszymi polskimi piłkarzami zawodowymi[3].
Klasyfikacja medalowa po MP 1925[edytuj | edytuj kod]
| Klub |  |  |  | |
|---|---|---|---|---|
| 1. | Pogoń Lwów | 3 | 0 | 0 |
| 2. | Cracovia | 1 | 0 | 1 |
| 3. | Warta Poznań | 0 | 2 | 2 |
| 4. | Polonia Warszawa | 0 | 1 | 1 |
Wisła Kraków  | 0 | 1 | 1 | |
| 6. | ŁKS Łódź | 0 | 0 | 1 |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Polskie nieligowe rozgrywki w piłce nożnej
- Okręgowe ligi polskie w piłce nożnej (1924)
- Okręgowe ligi polskie w piłce nożnej (1925)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Królowie Strzelców Mistrzostw Polski [online], 90minut.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ a b c d Gowarzewski A. i inni: Liga Polska (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 25). Katowice: Wydawnictwo GiA, 2000, s. 20–21. ISBN 83-88232-02-9.
- ↑ a b c d Gowarzewski A. i inni: 75 lat PZPN Księga jubileuszowa (Encyklopedia piłkarska Fuji, tom 12). Katowice: Wydawnictwo GiA, 1994, s. 26–27. ISBN 83-902751-1-2.
- ↑ 1925.06.11 ŁKS Łódź – Wisła Kraków 3:6. historiawisly.pl. [dostęp 2015-01-02]. (pol.).
- ↑ Pierwszy etap systemu „trzy po trzy” ukończony. Kurjer Sportowy Nr 12. Środa, 27 maja 1925. [dostęp 2015-02-02]. (pol.).
- ↑ Tygodnik Sportowy; O walkowerach. Tygodnik Sportowy, KRAKÓW DNIA 26 MAJA 1925 ROKU. NR 22; KRAKÓW DNIA 3 CZERWCA 1925 ROKU. NR 23. [dostęp 2015-05-05]. (pol.).