Xiphos
Xiphos, ksifos (stgr. ξίφος) – prosty obosieczny miecz używany w starożytnej Grecji.
Pierwotnie wykonywany z brązu, o głowni długości ok. 50-60 cm, z trzonem. Rozszerzenie głowni osiągało największą szerokość pośrodku sztychu[1]. W okresie klasycznym miecz ten wykonywano z żelaza, lecz jego podstawowa forma, o głowni liściastego kształtu (najszerszej w ok. 2/3 długości), zazwyczaj nie przekraczającej 60 cm, nie uległa istotnej zmianie.
Xiphos był zasadniczą bronią boczną hoplitów, nadającą się zarówno do cięcia, jak i (głównie) do kłucia. Podstawową bronią greckiego piechura była jednak włócznia, dla której miecz stanowił uzupełnienie, używane po stracie włóczni lub w bliskim zwarciu[2]. Zawieszony na pendencie, noszony był na biodrze. Od V wieku p.n.e. częściowo wypierany przez jednosieczną machairę[3].
Podobni hoplitom hypaspiści z czasów Aleksandra Wielkiego także używali włóczni oraz xiphosów jako broni dodatkowej[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronym. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981, s. 212. ISBN 83-11-06559-4.
- ↑ Por. Peter Connolly: Grecja i Rzym w wojnie. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2021, s. 14, 50, 75. ISBN 978-83-8178-708-6.
- ↑ Victor Hanson: Hoplites: the classical Greek battle experience. London – New York: Routledge, 1991, s. 26. ISBN 0-415-09816-5. (ang.).
- ↑ J.B. Campbell: The Oxford handbook of warfare in the classical world. Oxford – New York: Oxford University Press, 2013, s. 168. ISBN 978-0-19-530465-7. (ang.).