Wzgórze przy ulicy Ziębickiej
 Widok wzgórza od strony północno-zachodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Wysokość | 133 m n.p.m. |
| Wybitność | 8,5 m |
Położenie na mapie Wrocławia  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
 51°04′24″N 17°03′47″E/51,073333 17,063056 | |
Wzgórze przy ulicy Ziębickiej (Wzgórze Tarnogajskie) – sztucznie utworzone wzniesienie, położone w południowej części Wrocławia, na osiedlu Tarnogaj, przy ulicy Ziębickiej[1]. Według mapy topograficznej okolic Wrocławia z 1939 roku, usypisko miało wysokość bezwzględną równą 138 m n.p.m.[2]. Obecnie Wzgórze Tarnogajskie ma wysokość 133 m n.p.m. i wybitność 8,5 m ponad otaczający teren[3].
Na południe i na wschód od wzgórza przebiega kolejowa obwodnica Wrocławia, na północnym wschodzie znajdują się budynki nieczynnej obecnie gazowni miejskiej, od północy ulokowane są ogródki działkowe, a za nimi zabudowa mieszkalna, natomiast na zachodzie – Cmentarz Ducha Świętego przy ulicy Bardzkiej[1].
Historia powstania[edytuj | edytuj kod]
Obecny kształt Wzgórze Tarnogajskie otrzymało w czasie przeprowadzonej w latach dziewięćdziesiątych XX wieku rekultywacji dawnego składowiska odpadów pochodzących z nieczynnej obecnie gazowni miejskiej na Tarnogaju (niem. Gasanstalt IV[4] lub Städtische Gasanstalt Dürrgoy[5]). Odpady te były wynikiem wytwarzania tu od 1906 roku gazu koksowniczego[6]. Dawne składowisko zostało uformowane w postaci płaskiego wzgórza, na powierzchni ułożono warstwę uszczelniającą z gliny oraz warstwę humusu do rekultywacji biologicznej. Wykonano drenaż oraz odwadniające rowy opaskowe, wraz z systemem piezometrów kontrolnych.
-
Wzgórze Tarnogajskie zimą -
Widok w kierunku Sky Tower -
Piezometr obserwacyjny na stoku wzgórza -
Widok w kierunku dawnej gazowni -
Zrównana powierzchnia wierzchołka wzgórza -
Widok w kierunku Wzgórza Gajowego
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
W ramach Wrocławskiego budżetu obywatelskiego w 2017 roku zgłoszono projekt zagospodarowania Wzgórza Tarnogajskiego jako Lokalnego Centrum Relaksu[7]. Projekt zagospodarowania zakładał uporządkowanie terenu wzgórza oraz drogi dojazdowej do niego, stworzenie ścieżek, ustawienie ławek i stołów, rozmieszczenie koszy na śmieci, wyznaczenie miejsc do grilowania, budowę dużej altany oraz w miarę możliwości oświetlenia wzgórza[8]. Po pozytywnym zweryfikowaniu kosztorysu budżetu wynoszącego do 750 tys. zł. projekt nie został wybrany w głosowaniu Wrocławskiego Budżetu Obywatelskiego na rok 2017[9], za projektem zagłosowały 834 osoby[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Centralny Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej [online], Geoportal.gov.pl [dostęp 2017-12-30] (pol.).
- ↑ mapa okolic Wrocławia z 1939 roku na stronie Wratislaviae Amici (dostęp 2010-04-15)
- ↑ Profile wysokościowe Wrocławia [online], Geoportal.wroclaw.pl [dostęp 2018-01-01] (pol.).
- ↑ Gazownia Tarnogaj - plan sytuacyjny, Dolny-slask.org.pl, 1904–1906 [dostęp 2017-12-30].
- ↑ Gazownia Tarnogaj - szkic perspektywiczny, Dolny-slask.org.pl, 1904–1906 [dostęp 2017-12-30].
- ↑ Wzgórze przy ulicy Ziębickiej na stronie Wratislaviae Amici (dostęp 2009-11-27)
- ↑ Tomasz Pajączek, Mieszkańcy wrocławskiego osiedla walczą o zaniedbane Wzgórze Tarnogajskie, „Onet Wrocław”, 20 września 2017 [dostęp 2017-12-30] (pol.).
- ↑ Zgłoszenie projektu nr 32 do WBO 2017, „www.wroclaw.pl”, 2 stycznia 2017 [dostęp 2017-12-30] (pol.).
- ↑ a b Wzgórze Tarnogajskie - lokalne centrum relaksu [WBO. 2017], „www.wroclaw.pl” [dostęp 2017-12-30] (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wzgórze przy ulicy Ziębickiej w portalu Wratislaviae Amici (dostęp 2009-11-27)
- Wikimapia (dostęp 2009-11-27)
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Lewicki (red.): Środowisko Wrocławia - Informator 2010. Wrocław: Lemitor Ochrona Środowiska Sp. z o.o., 2010. ISBN 978-83-931357-0-7. (pol.).
