Gaz koksowniczy

Gaz koksowniczy – paliwo uzyskiwane przez suchą destylację węgla kamiennego w temperaturze 900–1100 °C^[1] w piecu koksowniczym, bez dostępu tlenu. Gaz koksowniczy zaliczany jest do gazów węglowych, to znaczy gazów powstających w wyniku termicznej obróbki węgla^[2]^[3].

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Wysokotemperaturowe odgazowanie węgla powoduje wydzielenie wszystkich lotnych składników. Oprócz surowego gazu koksowniczego w procesie tym powstają koks, smoła węglowa oraz woda pogazowa. Surowy gaz koksowniczy zawiera amoniak i jego pochodne oraz siarkowodór (pochodzące z rozkładu organicznych resztek zawartych w węglu). Wszystkie te niepożądane domieszki są usuwane w serii procesów oczyszczania.

Skład chemiczny[edytuj | edytuj kod]

Zawartość składników w gazie koksowniczym jest zmienna i zależy od miejsca wydobycia węgla.

Typowy skład gazu koksowniczego oczyszczonego jest następujący:

wodór (ok. 55%)
metan (23–27%)
tlenek węgla (9–10%)
azot (ok. 5%)
węglowodory ciężkie (ok. 3%)
dwutlenek węgla (ok. 3%)
tlen (ok. 0,5%)
siarkowodór (ok. 0,3%).

W skład surowego gazu koksowniczego wchodzą:

gaz koksowniczy (12–18%)
smoła węglowa (3–4%)
benzol koksowniczy (ok. 1,5%)
amoniak (ok. 0,3%)^[1].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości gaz koksowniczy był stosowany w przedsiębiorstwach oraz w gospodarstwach domowych. Wytwarzany był zwykle lokalnie i nazywany gazem miejskim. Był rozprowadzany siecią gazową do odbiorców. Stosowany był powszechnie od drugiej połowy XIX wieku do lat 80. XX wieku. Służył do gotowania w kuchenkach gazowych, oświetlania ulic (gaz świetlny) oraz jako paliwo w wielu procesach przemysłowych. Ze względu na wysoką toksyczność, wynikającą z dużej zawartości tlenku węgla został wycofany z użycia i zastąpiony gazem ziemnym.^[4]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Anna Skwierawska: Procesy oparte na węglu. Politechnika Gdańska (Wydział Chemiczny).
↑ Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, AnielaA. Topulos (red.), t. 1, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1989, s. 249, ISBN 83-204-0968-3, OCLC 830082593 .
↑ gaz węglowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-10-28] .
↑ Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, ISBN 83-204-0968-3, tom 1, str. 249

[procesy-1] Anna Skwierawska: Procesy oparte na węglu. Politechnika Gdańska (Wydział Chemiczny).

[2] Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, AnielaA. Topulos (red.), t. 1, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1989, s. 249, ISBN 83-204-0968-3, OCLC 830082593 .

[3] gaz węglowy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2012-10-28] .

[4] Leksykon naukowo-techniczny z suplementem, ISBN 83-204-0968-3, tom 1, str. 249

[1]

[2]

[3]

[4]