Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1888 roku

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1888 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Rodzaj

wybory prezydenckie

Data przeprowadzenia

6 listopada 1888 (głosowanie powszechne)

Podstawa prawna

Konstytucja Stanów Zjednoczonych

Głosowanie
poprzednie:
1884
następne:
1892
Mapa wyborcza Stanów Zjednoczonych w 1888 roku. Liczba na mapie określa liczbę przedstawicieli stanu w Kolegium Elektorów

Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1888 roku – dwudzieste szóste wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano Benjamina Harrisona, a wiceprezydentem został Levi Morton.

Kampania wyborcza[edytuj | edytuj kod]

Partia Demokratyczna, zebrana na konwencji w Saint Louis w dniach 5-7 czerwca 1888 już w pierwszej turze, jednogłośnie nominowała Clevelanda by ubiegał się o reelekcję[1]. Jego współkandydatem został Allen Thurman[1]. Partia Republikańska zebrała się w Chicago dwa tygodnie później (19-23 czerwca) i planowała wystawić kandydaturę Johna Shermana, wobec rezygnacji z ubiegania się o prezydenturę Jamesa Blaine’a[2]. Sherman nie uzyskał wymaganej większości, a gdy nadeszła wiadomość od nieobecnego Blaine’a, by głosować na Harrisona, delegaci poparli jego kandydaturę w ósmym głosowaniu[2]. Kandydatem na wiceprezydenta został Levi Morton[2]. Kandydatem Partii Prohibicji został Clinton Fisk, natomiast Krajowej Partii PracyAlson Streeter[3]. Głównym tematem kampanii demokratów była polityka celna[4]. Cleveland twierdził, że dzięki nadwyżkom budżetowym można było zmniejszyć taryfy celne, co obniżyło by ceny towarów[4]. Sam prezydent nie wziął jednak aktywnego udziału w kampanii[4]. Harrison wygłaszał liczne przemówienia na werandzie w swoim domu, co przysporzyło mu popularności[5]. Republikanie promowali protekcjonizm i obiecywali m.in. wysokie renty dla weteranów wojennych[6]. Zdaniem historyków, wybory te były najbardziej skorumpowane w historii USA – oba główne obozy polityczne kupowały głosy i dopuszczały się fałszerstw[7]. Zwycięstwo kandydata republikanów zagwarantowały głównie głosy przemysłowców, obawiających się zmian taryf celnych[7].

Kandydaci[edytuj | edytuj kod]

Krajowa Partia Pracy[edytuj | edytuj kod]

Partia Demokratyczna[edytuj | edytuj kod]

Partia Prohibicji[edytuj | edytuj kod]

Partia Republikańska[edytuj | edytuj kod]

Wyniki głosowania[edytuj | edytuj kod]

Głosowanie powszechne odbyło się 6 listopada 1888[3]. Cleveland uzyskał 48,6% poparcia, wobec 47,8% dla Harrisona, 2,2% dla Clintona Fiska i 1,3% dla Alsona Streetera[3]. Ponadto, około 8500 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[3]. Frekwencja wyniosła 79,3%[8]. W głosowaniu Kolegium Elektorów Harrison uzyskał 233 głosów, przy wymaganej większości 201 głosów[9]. Na Clevelanda zagłosowało 168 elektorów[9]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Levi Morton, uzyskując 233 głosów, wobec 168 dla Allena Thurmana[9].

Benjamin Harrison został zaprzysiężony 4 marca 1889 roku[2].

Kandydat na prezydenta Partia Głosowanie powszechne Kolegium Elektorów
Głosy Procent
Benjamin Harrison Partia Republikańska 5 443 892 47,8% 233
Grover Cleveland Partia Demokratyczna 5 534 488 48,6% 168
Clinton Fisk Partia Prohibicji 249 819 2,2% 0
Alson Streeter Krajowa Partia Pracy 146 602 1,3% 0
Łącznie 401
Kandydat na wiceprezydenta Partia Kolegium Elektorów
Levi Morton Partia Republikańska 233
Allen Thurman Partia Demokratyczna 168
Łącznie 401

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 446.
  2. a b c d L. Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. s. 452.
  3. a b c d US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  4. a b c A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 251.
  5. A. Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. s. 252.
  6. M. Jones: Historia USA. s. 403.
  7. a b M. Jones: Historia USA. s. 404.
  8. Election of 1888. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).
  9. a b c Electoral College Box – 1888. NARA. [dostęp 2017-10-08]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]