Ulica Wierzbięcice w Poznaniu

Ten artykuł dotyczy ulicy w Poznaniu. Zobacz też: inne obiekty o nazwie „Wierzbięcice”.

ulica Wierzbięcice

Wilda
Ulica Wierzbięcice po zakończeniu remontu z lat 2020–2021 (październik 2021)
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Przebieg
0 m ul. Krzyżowa 130 m ul. św. Jerzego 270 m ul. Czajcza 320 m ul. Górna Wilda, 28 Czerwca 1956 r. 540 m ul. Jana Spychalskiego[a] 640 m ul. Jana Żupańskiego 740 m ul. św. Czesława 950 m ul. Mieczysława Niedziałkowskiego 1060 m ul. ks. Jakuba Wujka 1120 m ul. Topolowa 1260 m ul. Królowej Jadwigi, ul. S. Matyi , ul. Niezłomnych kontynuacja jako ul. Niezłomnych
Położenie na mapie Poznania ulica Wierzbięcice
Położenie na mapie Polski ulica Wierzbięcice
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ulica Wierzbięcice
52°23′46,3″N 16°55′16,8″E/52,396200 16,921336
Multimedia w Wikimedia Commons

Wierzbięcice – jedna z głównych arterii Wildy, na terenie jednostki pomocniczej Osiedle Wilda w Poznaniu wytyczona w 1897. Dawna nazwa to ul. Gwardii Ludowej^[2]. Nazwa południowego odcinka ul. Gwardii Ludowej między ul. Górna Wilda a ul. Krzyżową została zmieniona w 1991.^[3]

Charakter i przebieg[edytuj | edytuj kod]

Ulica rozpoczyna bieg na północy od ul. Królowej Jadwigi, a kończy się na południu przy ul. Krzyżowej, przechodząc wcześniej przez Rynek Wildecki. Zabudowana reprezentacyjnymi, kilkupiętrowymi kamienicami o zwartej i jednolitej strukturze urbanistycznej. Uzupełniona po II wojnie światowej budynkami modernistycznymi (np. kino Wilda), dostosowanymi do reszty zabudowy. Ulica ma charakter handlowo-usługowo-mieszkaniowy. Mimo zmian w sferze handlu utrzymały się na Wierzbięcicach stare zakłady rzemieślnicze, częstokroć wielopokoleniowe.

Nazwa pochodzi od dawnej osady Wierzbięcice, zlokalizowanej w tym rejonie. Całą Wildę włączono do Poznania w 1900 i od tej daty rozpoczął się okres intensywnego rozwoju i zabudowy Wierzbięcic, m.in. przez pierwszą w Poznaniu spółdzielnię mieszkaniową – Spar- und Bauverein. Ulica miała pasy zieleni po obu stronach, po których obecnie nie ma śladu – zastąpiły je parkingi samochodowe.

W latach 2020^[4]–2021 trwała gruntowna przebudowa ulicy na odcinku od skrzyżowania z ulicami Górna Wilda i 28 Czerwca 1956 r. do skrzyżowania z ulicami Stanisława Matyi i Niezłomną. W ramach prac dokonano między innymi:

• budowy dwóch jednopasowych jezdni, pomiędzy którymi znajduje się wydzielone torowisko tramwajowe
• przebudowy przystanków tramwajowych z wysepką na tzw. przystanki wiedeńskie
• wymiany oświetlenia ulicznego z lamp sodowych marki Philips^[b] na nowe w oparciu o LED.

Dodatkowo obowiązuje tam ograniczenie prędkości do 30 km/h.

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Ulicą przebiega dwutorowa trasa tramwajowa na Dębiec (linia 10). Dawniej na krótkim północnym odcinku (do ul. Niedziałkowskiego) wykorzystywana była przez linię autobusową 71 (wyłącznie w kierunku południowym) – trasa linii została zmieniona w związku z otwarciem Zintegrowanego Centrum Komunikacyjnego. W północnej części ulicy (po stronie zachodniej) zbudowano w 2010 krótki odcinek drogi dla rowerów.

Obiekty[edytuj | edytuj kod]

• pierzeja zachodnia od północy:
  • dworzec PKS (od 1932 do 2013)
  • nr 1 – Dwór Hamburski – biurowiec z lat 90. XX wieku (architekci Ewa i Stanisław Sipińscy)
  • nr 3 – były Oddział 3 PKO BP (przeniesiony na ulicę Półwiejską nr 47)
  • kamienica nr 21 – Spar- und Bauverein (architekt Joseph Leimbach)
  • kamienica nr 23 (architekt Richardt Mendelski)
  • kamienica nr 27 – od 26 stycznia 1945 do połowy lutego tego roku siedziba Komendy Milicji Miasta Poznania, jednej z formacji ochotniczych, początkowo dowodzonych przez Rosjan, a wcześniej siedziba lokalnej komórki NSDAP^[5]
  • kamienica nr 29 z 1904 zbudowana dla Ryszarda Sworowskiego – autora malatur klatek schodowych
  • zespół mieszkalny pod numerami 49–59
  • nr 45 – Urząd Skarbowy Poznań-Wilda
  • Rynek Wildecki z kościołem Maryi Królowej (1904–1907, architekt Oskar Hoßfeld)
  • rzeźba Michała Archanioła z 2010
• pierzeja wschodnia od północy:
  • Park Izabeli i Jarogniewa Drwęskich
  • Pomnik Powstańców Wielkopolskich
  • pozostałości osiedla Spar- und Bauverein (pierwszego osiedla spółdzielczego w mieście, 1894–1897, nr 20)
  • kino Wilda (obecnie market Biedronka)
  • Gimnazjum nr 42.

Tablice pamiątkowe[edytuj | edytuj kod]

• Wierzbięcice 41a – ku czci Barbary Sobotty (olimpijki zamieszkałej pod tym adresem) o treści: W tym domu urodziła się Barbara Lerczak Janiszewska-Sobotta / 1936-2000 / Olimpijka, sprinterka / Melbourne, Rzym – brązowy medal / Tokio – złota medalistka i miss mistrzostw europy – Sztokholm 1958 i Belgrad 1962 / AZS WZLA.

Osoby związane z Wierzbięcicami[edytuj | edytuj kod]

• Krzysztof Krawczyk – piosenkarz zamieszkały w latach młodości^[6]
• Joseph Leimbach – architekt, autor okazałych kamienic przy ulicy
• Jan Raczyborski – sztukator, autor wystroju zewnętrznego kamienic przy ulicy
• Barbara Sobotta – olimpijka zamieszkała pod numerem 41A

Galeria zdjęć[edytuj | edytuj kod]

• 
  Wierzbięcice 21 – dom Josepha Leimbacha
• 
  Ulica Wierzbięcice w rejonie Rynku Wildeckiego (2014)
• 
  Pomnik Powstańców Wielkopolskich
• 
  Park Drwęskich
• 
  Wierzbięcice 20 – Budynek Spar- und Bauverein
• 
  Wierzbięcice 27 – sztukaterie Jana Raczyborskiego
• 
  Wierzbięcice 49 – 59 – zespół mieszkalny
• 
  Rynek Wildecki
• 
  Kościół Maryi Królowej
• 
  Kamienica, w której znajdowało się kino Wilda. Zdjęcie z 2011 roku
• 
  Dwór Hamburski

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Poznań – atlas aglomeracji 1:15.000, wyd. CartoMedia/Pietruska & Mierkiewicz, Poznań, 2010, ISBN 978-83-7445-018-8
• Praca zbiorowa, Poznań – przewodnik po zabytkach i historii, Wydawnictwo Miejskie, Poznań, 2003, ss.321-323, ISBN 83-87847-92-5
• MagdalenaM. Mrugalska-Banaszak MagdalenaM., Wilda – dzielnica Poznania 1253–1939, Poznań: Wydawnictwo Miejskie, 1999, ISBN 83-87847-20-8, OCLC 177304975 .brak strony (książka)