Wiadukt Dolna Wilda w Poznaniu

Wiadukt Dolna Wilda
{{{alt zdjęcia}}}
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Miejscowość

Poznań

Podstawowe dane
Przeszkoda

ul. Dolna Wilda

Liczba torów

2 (tramwajowe)

Data budowy

19731976

Data remontu

20062007

Położenie na mapie Poznania
Mapa konturowa Poznania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Dolna Wilda”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Dolna Wilda”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Wiadukt Dolna Wilda”
Ziemia52°23′00,67″N 16°55′19,95″E/52,383519 16,922208

Wiadukt Dolna Wilda w Poznaniuwiadukt drogowy nad ul. Dolna Wilda – droga wojewódzka nr 430, w granicach administracyjnych miasta Poznania, na pograniczu Wildy i Łęgów Dębińskich na osiedlu samorządowym Wilda.

Znajduje się w ciągu ul. Hetmańskiej, a zarazem II ramy komunikacyjnej Poznania. Do momentu otwarcia wschodniej i zachodniej obwodnicy Poznania wiaduktem był poprowadzony przebieg dróg krajowych nr 5 i nr 11 oraz trasy europejskiej nr E261.

17 października 2007 wiadukt został oficjalnie otwarty po przebudowie[1]. Projektantami obiektu byli Robert Palicki (firma Scott Wilson) i Marek Jusik (Biuro Projektów Komunikacyjnych). Ten drugi był projektantem części tramwajowej budowli, gdyż wiadukt dolnowildecki składa się de facto z trzech równoległych nitek: dwóch drogowych i jednej dla tramwajów (każda w odległości metra od siebie). Żywotność konstrukcji oszacowano na 150 lat. Stalowe belki konstrukcyjne przywieziono z Luksemburga z wytwórni ArcelorMittal (136 sztuk o wadze łącznej 636 tysięcy kilogramów). Obiekt wzmocniono palami (176 sztuk). Mogą nim jeździć ciężarówki o nacisku na 11,5 tony (klasa A). Wiadukt obudowany jest ekranami akustycznymi. Wykonawcą budowli było konsorcjum firm: Feroco, Hydrobudowa 9, Scott Wilson i Biuro Projektów Komunikacyjnych Poznań[2].

Poprzedni wiadukt w tym miejscu powstał w latach 1973–1976 z elementów prefabrykowanych niskiej jakości. Po 30 latach eksploatacji prawie wszystkie części budowli nie nadawały się do dalszego używania. Stary wiadukt zamknięto 5 sierpnia 2006, kiedy to przystąpiono do prac wyburzeniowych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZDM Poznań. [dostęp 2007-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-27)].
  2. Bartosz Trzebiatowski, Jazda Hetmańską już bez przeszkód, w: Głos Wielkopolski, 18.10.2007, s.14
  3. Jacek Łuczak, Wiadukt na Hetmańskiej od jutra otwarty, w: Gazeta Wyborcza (Poznań), 16.10.2007, s.4

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]