Tour de France 1983

Tour de France 1983
1982 1984
Data

1 – 24 lipca 1983

Etapów

21 (23)

Dystans

3861 km

Czas zwycięzcy

105 h 07' 52"
(36,230 km/h)

Zgłoszenia

140 kolarzy

Ukończyło wyścig

88 kolarzy

Podium
Pierwsze miejsce

Francja Laurent Fignon

Drugie miejsce

Hiszpania Ángel Arroyo

Trzecie miejsce

Holandia Peter Winnen

Pozostałe klasyfikacje
Górska

Belgia Lucien Van Impe

Punktowa

Irlandia Sean Kelly

Sprinterska

Irlandia Sean Kelly

Młodzieżowa

Francja Laurent Fignon

Najaktywniejszych

Szwajcaria Serge Demierre

Drużynowa

Holandia TI-Raleigh

Drużynowa punktowa

Holandia TI-Raleigh

70. Tour de France rozpoczął się 1 lipca w Fontenay-sous-Bois, a zakończył się 24 lipca w Paryżu. Wyścig składał się z prologu i 22 etapów. Cała trasa liczyła 3861 km.

Klasyfikację generalną wygrał Francuz Laurent Fignon, wyprzedzając Hiszpana Ángela Arroyo i Holendra Petera Winnena. Klasyfikację punktową i sprinterską wygrał Irlandczyk Seán Kelly, górską Belg Lucien Van Impe, a młodzieżową Fignon. Najaktywniejszym kolarzem został Szwajcar Serge Demierre[1]. W obu klasyfikacjach drużynowych najlepsza była holenderska ekipa TI-Raleigh[2].

Zmiany w stosunku do poprzednich edycji[edytuj | edytuj kod]

W 1983 roku zmieniono zasady klasyfikacji młodzieżowej. Od tego roku w klasyfikacji tej uwzględniano wyniki tylko tych kolarzy, którzy po raz pierwszy startowali w Tourze. Zmieniono także zasady liczenia czasu w klasyfikacji drużynowej. Dotąd dodawano do siebie czasy czterech najlepszych kolarzy jednej drużyny, a od 1983 roku sumowano czasy tylko trzech najlepszych zawodników danej ekipy[3].

Po raz pierwszy do startu w TdF zostali dopuszczeni amatorzy.

Doping[edytuj | edytuj kod]

Sześciu kolarzy: Francuzi Pierre Bazzo, Didier Vanoverschelde, Jacques Bossis, Patrick Clerc i Jean-François Rodriguez oraz Holender Joop Zoetemelk zostało przyłapanych na stosowaniu dopingu. We krwi Vanoverschelde wykryto nandrolon, z kolei Zoetemelk został uniewinniony przez sąd[4].

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

W tej edycji TdF wzięło udział 14[5] drużyn:

  • Coop-Mercier-Mavic
  • Renault-Elf-Gitane
  • TI Raleigh-Campagnolo
  • Peugeot-Shell-Michelin
  • Cilo-Aufina
  • Boule d'Or-Colnago-Campagnolo
  • J.Aernoudt-Hoonved-Marc Zeep
  • La Redoute-Motobecane
  • Wolber
  • Sem-Mavic-Reydel
  • Euro Shop-Mondial Moquette-Splendor
  • Metauromobili-Pinarello
  • Colombia-Varta
  • Reynolds

Etapy[edytuj | edytuj kod]

Etap Data Trasa Dystans Zwycięzca Lider
P 1 lipca Fontenay-sous-Bois ITT 5,5 km Belgia Eric Vanderaerden Belgia Eric Vanderaerden
1 2 lipca Nogent-sur-Marne – Créteil 163,0 km Holandia Frits Pirard Belgia Eric Vanderaerden
2 3 lipca Soissons – Fontaine-au-Pire TTT 100,0 km Francja Mercier Francja Jean-Louis Gauthier
3 4 lipca Valenciennes – Roubaix 153,0 km Belgia Rudy Matthijs Dania Kim Andersen
4 5 lipca Roubaix – Le Havre 300,0 km Szwajcaria Serge Demierre Dania Kim Andersen
5 6 lipca Le Havre – Le Mans 257,0 km Francja Dominique Gaigne Dania Kim Andersen
6 7 lipca Châteaubriant – Nantes ITT 58,5 km Holandia Bert Oosterbosch Dania Kim Andersen
7 8 lipca Nantes – Île d’Oléron 216,0 km Włochy Ricardo Magrini Dania Kim Andersen
8 9 lipca La Rochelle – Bordeaux 222,0 km Holandia Bert Oosterbosch Dania Kim Andersen
9 10 lipca Bordeaux – Pau 207,0 km Francja Philippe Chevallier Irlandia Sean Kelly
10 11 lipca Pau – Bagnères-de-Luchon 201,0 km Wielka Brytania Robert Millar Francja Pascal Simon
11 12 lipca Bagnères-de-Luchon – Fleurance 177,0 km Francja Régis Clère Francja Pascal Simon
12 13 lipca Fleurance – Roquefort-sur-Soulzon 261,0 km Dania Kim Andersen Francja Pascal Simon
13 14 lipca Roquefort-sur-Soulzon – Aurillac 210,0 km Holandia Henk Lubberding Francja Pascal Simon
14 15 lipca Aurillac – Issoire 149,0 km Francja Pierre Le Bigaut Francja Pascal Simon
15 16 lipca Clermont-Ferrand – Puy de Dôme ITT 15,6 km Hiszpania Ángel Arroyo Francja Pascal Simon
16 17 lipca Issoire – Saint-Étienne 144,5 km Francja Michel Laurent Francja Pascal Simon
17 18 lipca Tour-du-Pin – L’Alpe d’Huez 223,0 km Holandia Peter Winnen Francja Laurent Fignon
19 lipca Dzień przerwy
18 20 lipca Le Bourg-d’Oisans – Morzine 247,0 km Francja Jacques Michaud Francja Laurent Fignon
19 21 lipca Morzine – Avoriaz ITT 15,0 km Belgia Lucien Van Impe Francja Laurent Fignon
20 22 lipca Morzine – Dijon 291,0 km Francja Philippe Leleu Francja Laurent Fignon
21 23 lipca Dijon ITT 50,0 km Francja Laurent Fignon Francja Laurent Fignon
22 24 lipca Alfortville – Paryż (Champs-Élysées) 195,0 km Szwajcaria Gilbert Glaus Francja Laurent Fignon

Klasyfikacje końcowe[edytuj | edytuj kod]

Klasyfikacja generalna[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Francja Laurent Fignon Renault 105 h 07' 52"
2. Hiszpania Ángel Arroyo Reynolds +4' 04"
3. Holandia Peter Winnen Raleigh +4' 09"
4. Belgia Lucien Van Impe Metaurobili +4' 16"
5. Francja Robert Alban La Redoute +7' 53"
6. Francja Jean-René Bernaudeau Wolber +8' 59"
7. Irlandia Sean Kelly SEM +12' 09"
8. Francja Marc Madiot Renault +14' 55"
9. Australia Phil Anderson Peugeot +16' 56"
10. Holandia Henk Lubberding Raleigh +18' 55"

Klasyfikacja punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Irlandia Sean Kelly Green jersey SEM 360
2. Holandia Frits Pirard Metaurobili 144
3. Francja Laurent Fignon Renault 126
4. Szwajcaria Gilbert Glaus Cilo 122
5. Francja Pierre Le Bigaut Mercier 103

Klasyfikacja górska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Belgia Lucien Van Impe Metaurobili 272
2. Kolumbia José Patrocinio Jiménez Colombia 195
3. Wielka Brytania Robert Millar Peugeot 157
4. Hiszpania Pedro Delgado Reynolds 133
5. Francja Jean-René Bernaudeau Wolber 125

Klasyfikacja młodzieżowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Czas
1. Francja Laurent Fignon Peugeot 105 h 07' 52"
2. Hiszpania Ángel Arroyo Mercier +4' 04"
3. Irlandia Stephen Roche Renault +21' 30"
4. Wielka Brytania Robert Millar Raleigh +23' 29"
5. Hiszpania Pedro Delgado Raleigh +25' 44"

Klasyfikacja sprinterska[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Zawodnik Drużyna Punkty
1. Irlandia Sean Kelly SEM 151
2. Francja Pierre Le Bigaut Mercier 77
3. Francja Laurent Fignon Renault 54
4. Australia Phil Anderson Peugeot 48
5. Holandia Frits Pirard Metaurobili 42

Klasyfikacja drużynowa punktowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Punkty
1. Holandia Raleigh 1108
2. Francja La Redoute 1201
3. Francja Renault 1207
4. Francja Peugeot 1293
5. Francja SEM 1308

Klasyfikacja drużynowa[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Drużyna Czas
1. Holandia Raleigh 322 h 39' 07"
2. Francja Mercier +4' 02"
3. Francja Peugeot +9' 03"
4. Francja Renault +36' 39"
5. Francja SEM +40' 13"

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ PRIX DE LA COMBATIVITÉ: PALMARÈS DES COMBATIFS. prixantargazdelacombativite.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-10)]. (fr.).
  2. ↑ Tour Xtra: Other Classifications & Awards (ang.)
  3. ↑ Amigoe: Alleen Portugese en Colombiaanse amateurs in Ronde van Frankrijk. kranten.kb.nl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-30)]. (niderl.).
  4. ↑ Doping bei der Tour de France 1947 - heute (niem.)
  5. ↑ Les équipes du Tour de France 1983 (fr.)

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Tour de France
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tour_de_France_1983&oldid=69292399”