Ryszard Strzelecki (minister)
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 stycznia 1988 |
| Członek Rady Państwa | |
| Okres | od 15 maja 1961 |
| Przynależność polityczna | |
| Minister kolei | |
| Okres | od 20 września 1951 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister transportu drogowego i lotniczego | |
| Okres | od 27 lutego 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister komunikacji | |
| Okres | od 5 kwietnia 1957 |
| Przynależność polityczna | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
              | |
Ryszard Strzelecki (ur. 31 stycznia 1907 w Warszawie, zm. 10 stycznia 1988 tamże) – polski inżynier mechanik i polityk. Minister kolei (1951–1957), minister transportu drogowego i lotniczego (1957) oraz minister komunikacji (1957–1960). Członek Biura Politycznego KC PZPR (1964–1970). Poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, w latach 1961–1972 członek Rady Państwa. Budowniczy Polski Ludowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w robotniczej rodzinie Romana i Aleksandry Strzeleckich. Posiadał wykształcenie wyższe. Przed wojną pracował jako robotnik metalowiec, działał w organizacjach związkowych; podczas okupacji działał w konspiracji (Gwardia Ludowa i Armia Ludowa). Od 1942 w Polskiej Partii Robotniczej. Był członkiem Komitetu Okręgowego PPR Warszawa Lewa Podmiejska. Od 1943 kierował Centralną Techniką PPR. Uczestniczył w powstaniu warszawskim jako członek kierownictwa AL. W 1945 był zastępcą kierownika Wydziału Organizacyjnego KC PPR, w latach 1945–1948 zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR, a w 1948 członkiem Biura Organizacyjnego PPR. W 1946 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. W 1948 wraz z PPR partią przystąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W latach 1948–1971 był członkiem Komitetu Centralnego PZPR, a w 1964 zastępcą członka Biura Politycznego KC, w latach 1964–1970 członkiem Biura Politycznego KC, w latach 1960–1970 sekretarzem KC. Pełnił także funkcje kierownicze w organizacjach wojewódzkich – w latach 1945–1946 II sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR w Katowicach, w latach 1946–1948 I sekretarza KW PPR w Krakowie, a w latach 1948–1950 I sekretarza KW PZPR ponownie w Katowicach.
W latach 1950–1951 podsekretarz stanu w Ministerstwie Komunikacji, w 1951 (od lutego do września) podsekretarz stanu w Ministerstwie Kolei; w latach 1951–1957 minister kolei, w 1957 minister transportu drogowego i lotniczego, w latach 1957–1960 minister komunikacji. W latach 1961–1972 był członkiem Rady Państwa. Wieloletni poseł: do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, III, IV i V kadencji, (mandat pełnił w latach 1945–1956 i 1961–1972); w latach 1961–1965 przewodniczący Komisji Mandatowo-Regulaminowej w Sejmie III kadencji.
W latach 1968–1971 członek prezydium Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Odszedł z życia politycznego wraz z upadkiem ekipy Władysława Gomułki po wydarzeniach grudnia 1970.
Został pochowany z pełnym ceremoniałem 13 stycznia 1988 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A4-Tuje-7)[1]. W pogrzebie udział wziął ówczesny I sekretarz KC PZPR, przewodniczący Rady Państwa gen. armii Wojciech Jaruzelski, członek Biura Politycznego KC PZPR, sekretarz KC gen. broni dr Józef Baryła, zastępcy członków Biura Politycznego KC PZPR Stanisław Ciosek i Janusz Kubasiewicz[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Budowniczych Polski Ludowej (1969)[3]
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)[4]
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (5 października 1948)[5]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- Srebrny Krzyż Zasługi (18 stycznia 1946)[6]
- Krzyż Partyzancki
- Warszawski Krzyż Powstańczy (1986)[7]
- Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986)[8]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)[9]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[10]
- Odznaka honorowa „Zasłużony dla Warmii i Mazur” (1960)[11]
- Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965)[12]
- Złota odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego” (1962)[13]
- Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983)[14]
- Medal jubileuszowy „W upamiętnieniu 100-lecia urodzin Władimira Iljicza Lenina” (ZSRR, 1969)[15]
- Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1965)[16]
- Odznaka „25 lat Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1970)[17]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 10 (14386), 14 stycznia 1988, s. 1.
- ↑ Z okazji srebrnego jubileuszu Polski Ludowej. Dekoracja zasłużonych działaczy najwyższymi odznaczeniami. „Dziennik Polski”. Rok XXV, Nr 170 (7906), s. 1, 4, 19 lipca 1969 r. Kraków. [dostęp 2023-05-02].
- ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 2, nr 170 z 20 lipca 1964.
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 76, poz. 664 („za wybitne zasługi w walce konspiracyjnej i partyzanckiej z okupantem hitlerowskim”).
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 31, poz. 59 („w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomienia uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach województwa Śląsko-Dąbrowskiego”).
- ↑ Odznaczeni Warszawskim Krzyżem Powstańczym, „Stolica”, nr 43, 26 października 1986, s. 21.
- ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 20.
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 („w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”).
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Olsztynie, nr 9, 20 września 1960, s. 1.
- ↑ Odznaki honorowe „Za Zasługi dla Warszawy”, „Głos Słupski”, nr 15, 18 stycznia 1965, s. 1.
- ↑ Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15 sierpnia 1962, s. 1.
- ↑ Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30 grudnia 1983, s. 3.
- ↑ Euzebiusz Basiński, Polska-ZSRR. Kronika faktów i wydarzeń 1944–1971, Wyd. Książka i Wiedza, Warszawa 1973, s. 392.
- ↑ „Trybuna Robotnicza”, nr 110, 11 maja 1965, s. 1.
- ↑ Z kraju, „Echo Krakowa”, nr 147, 25 czerwca 1970, s. 2.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Mołdawa: Ludzie władzy 1944–1991. Warszawa: PWN, 1991, s. 426–427. ISBN 83-01-10386-8. OCLC 69290887.
- Informacje w BIP IPN.
.svg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
.jpg)
- kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
- kursywa – ministrowie, odwołani przed końcem istnienia rządu