Oficerska Szkoła Topografów (1949)

Oficerska Szkoła Topografów (OST) – szkoła Wojska Polskiego kształcąca kandydatów na oficerów służby topograficznej. JW 1453^[1].

Szkoła sformowana została w czerwcu 1949 r. w Warszawie na bazie rozwiązanej Oficerskiej Szkoły Służby Geograficznej. Szkoła funkcjonowała w dwóch obiektach: w koszarach przy ul. Szwoleżerów i w budynku Wojskowego Instytutu Geograficznego w Alejach Jerozolimskich 97. Kadrę dydaktyczną stanowili pracownicy rozwiązanej OSSG, Oddziału Topograficznego Sztabu Generalnego WP oraz pracownicy dydaktyczni Politechniki Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego.

W sierpniu 1951 szkoła została przeniesiona do Jeleniej Góry. Kadrę dydaktyczną stanowili wówczas oficerowie Oddziału Topograficznego Sztabu Generalnego WP przeniesieni na stanowiska etatowe wykładowców szkoły.

Szkołę rozformowano w październiku 1957 w ramach procesu redukcji Wojska Polskiego. W okresie istnienia szkoły ukończyło ją 300 absolwentów. Kształcenie oficerów służby topograficznej przejęła Wojskowa Akademia Techniczna w Warszawie oraz Fakultet Topografii Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu (do 1967)

Proces kształcenia[edytuj | edytuj kod]

Program szkolenia obejmował cztery grupy przedmiotów:

• podstawowe: topografia, fotogrametria, geodezja, astronomia, geomorfologia i geografia fizyczna Polski
• pomocnicze: matematykę, naukę kreślenia, kartografię matematyczną, historię kartografii, miernictwo i pomiary miejskie, optykę i instrumentoznawstwo oraz fotografię
• społeczno-polityczne:
• wojskowe: taktykę, musztrę, regulaminy

Ważną formą szkolenia podchorążych były praktyczne zajęcia terenowe, które trwały od wiosny do października.

Absolwentów promowano do stopnia podporucznika, od 1956 otrzymywali oni tytuł technika geodety.

Komendanci[edytuj | edytuj kod]

• mjr Bolesław Gawryś (1949-1953)
• mjr Juliusz Milewski (1953-1955)
• mjr Bohdan Bohonos (1955-1957)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• 90 lat geografii wojskowej, Bellona 2009 nr specjalny