Loyola de Palacio
 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Komisarz UE ds. transportu | |
| Okres | od 13 września 1999 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister rolnictwa Hiszpanii | |
| Okres | od 1996 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Loyola de Palacio y del Valle-Lersundi (ur. 16 września 1950 w Madrycie, zm. 13 grudnia 2006 tamże) – hiszpańska prawnik i polityk. Współzałożycielka Partii Ludowej, minister rolnictwa w latach 1996–1999, parlamentarzystka krajowa i europejska, od 1999 do 2004 wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej. Jedna z pierwszych kobiet obejmujących wysokie funkcje polityczne w Hiszpanii wczesnych lat demokratyzacji[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w arystokratycznej rodzinie pochodzącej z Kraju Basków[1]. Miała trzech braci i trzy siostry, wśród nich Anę de Palacio, minister spraw zagranicznych z lat 2002–2004[2]. Kształciła się w stołecznym liceum francuskim[1], a następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Complutense w Madrycie[2]. Od 1972 do 1978 pracowała na różnych stanowiskach w sektorze prywatnym, następnie przez cztery lata była sekretarzem technicznych hiszpańskiej federacji prasy[3].
Jeszcze w trakcie studiów poznała Manuela Fragę, byłego frankistowskiego ministra, z którym w 1976 zakładała Sojusz Ludowy (przekształcony w 1989 w centroprawicową Partię Ludową)[1][2]. Od 1977 do 1978 pełniła funkcję pierwszej przewodniczącej Nowej Generacji (hiszp. Nuevas Generaciones de Alianza Popular), organizacji młodzieżowej tego ugrupowania. W latach 1983–1986 była głównym sekretarzem technicznym grupy parlamentarnej ludowców w obu izbach Kortezów Generalnych[3]. W 1986 została wybrana do Senatu III kadencji w okręgu Segowia, następnie uzyskiwała mandat posłanki do Kongresu Deputowanych (do 1999)[1]. Od 1987 do 1990 reprezentowała krajowy parlament w Zgromadzeniu Parlamentarnym Rady Europy[4].
Od 1996 do 1999 sprawowała urząd ministra rolnictwa, rybołówstwa i żywności w centroprawicowym rządzie kierowanym przez José Maríę Aznara[2][5]. W wyborach europejskich w 1999 została liderką listy wyborczej Partii Ludowej. Uzyskała mandat deputowanej do Parlamentu Europejskiego V kadencji, przystąpiła do grupy chadeckiej oraz Komisji Budżetowej[6].
Z miejsca w Europarlamencie zrezygnowała już po trzech miesiącach w związku z objęciem stanowiska europejskiego komisarza ds. energii i transportu, a także funkcji wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej, kierowanej przez Romano Prodiego[2]. Urząd ten sprawowała do 2004, później pracowała jako dyrektor w bankowości (m.in. w BNP Paribas) i w koncernie farmaceutycznym[7].
Zmarła w 2006 na chorobę nowotworową wkrótce po powrocie z leczenia w Houston[5]. Wyróżniana odznaczeniami krajowymi i zagranicznymi. W 2008 Komisja Europejska jej imieniem nazwała katedrę polityki europejskiej w Centrum Roberta Schumana działającym w ramach Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Loyola de Palacio. timesonline.co.uk, 17 stycznia 2007. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e Michael Eaude: Obituary. Loyola de Palacio. Spanish minister and EU commissioner. guardian.co.uk, 15 grudnia 2006. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
- ↑ a b Elecciones al Parlamento Europeo 1999. España. europarl.europa.eu. [dostęp 2011-02-27]. (hiszp.).
- ↑ Profil na stronie Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
- ↑ a b Obituaries: Loyola de Palacio, former EU official, dies at 56. nytimes.com, 14 grudnia 2006. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-02-27].
- ↑ Loyola de Palacio. Politician and EU commissioner. independent.co.uk, 15 grudnia 2006. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
- ↑ Presentation of the Chair. loyola-de-palacio-chair.eu. [dostęp 2011-02-27]. (ang.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpeg)