Olli Rehn
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 marca 1962 |
|---|---|
| Prezes Banku Finlandii | |
| Okres | od 2018 |
| Poprzednik | |
| Minister spraw gospodarczych Finlandii | |
| Okres | od 29 maja 2015 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Komisarz UE ds. gospodarczych i walutowych | |
| Okres | od 10 lutego 2010 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Komisarz UE ds. rozszerzenia | |
| Okres | od 22 listopada 2004 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Olli Rehn (ur. 31 marca 1962 w Mikkeli) – fiński polityk i politolog, od 2004 do 2014 członek Komisji Europejskiej, eurodeputowany i poseł do Eduskunty, w latach 2015–2016 minister spraw gospodarczych, od 2018 prezes Banku Finlandii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Kształcił się w Macalester College w Saint Paul. W 1989 ukończył nauki polityczne na Uniwersytecie Helsińskim, a w 1986 uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Oksfordzkim.
Od 1987 do 1989 był przewodniczącym organizacji młodzieżowej centrystów, w latach 1988–1994 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Partii Centrum. W tym samym czasie był radnym Helsinek. W okresie 1991–1995 sprawował mandat deputowanego do Eduskunty, następnie przez rok zasiadał w Parlamencie Europejskim[1]. Zajmował później stanowiska dyrektora gabinetu w Komisji Europejskiej, profesora na Uniwersytecie Helsińskim oraz doradcy politycznego premiera Finlandii.
Od lipca do listopada 2004 sprawował urząd komisarza UE ds. przedsiębiorczości (wspólnie z Jánem Figeľem), następnie został komisarzem UE ds. rozszerzenia w Komisji Europejskiej José Barroso. 27 listopada 2009 ogłoszono, iż w nowej KE z tym samym przewodniczącym ma objąć funkcję komisarza ds. gospodarczych i walutowych[2]. Urzędowanie rozpoczął w lutym 2010 po zatwierdzeniu przez Parlament Europejski.
W 2014 ponownie z listy centrystów uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. W związku z tym 1 lipca 2014 odszedł ze stanowiska w KE[3].
26 kwietnia 2015 zrezygnował z zasiadania w PE[1] w związku z wyborem na posła do Eduskunty[4]. 29 maja tegoż roku wszedł w skład nowego gabinetu Juhy Sipili jako minister spraw gospodarczych[5].
W październiku 2016 ogłoszono jego nominację na funkcję członka zarządu Banku Finlandii[6]. Objął ją w grudniu 2016, odchodząc w konsekwencji z rządu i parlamentu. W lipcu 2018 został nowym prezesem fińskiego banku centralnego[7]. W 2024 kandydował na urząd prezydenta Finlandii, w pierwszej turze wyborów otrzymał 15,3% głosów (zajmując 4. miejsce spośród 9 kandydatów)[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-12-30].
- ↑ RAPID Press Release: President Barroso unveils his new team. europa.eu, 27 listopada 2009. [dostęp 2009-11-27]. (ang.).
- ↑ President Barroso announces caretaker replacements following the resignation of 4 Commissioners. europa.eu, 1 lipca 2014. [dostęp 2014-07-01]. (ang.).
- ↑ Eduskuntavaalit 2015: Koko maa – ehdokkaat. yle.fi. [dostęp 2015-04-30]. (fiń.).
- ↑ Prime Minister Sipilä's Government. valtioneuvosto.fi, 29 maja 2015. [dostęp 2015-05-29]. (ang.).
- ↑ Olli Rehn siirtyy Suomen Pankkiin – tuleeko Paula Lehtomäestä uusi elinkeinoministeri? Vai onko tiedossa isompi kierrätys?. hs.fi, 14 października 2016. [dostęp 2016-12-31]. (fiń.).
- ↑ People: Olli Rehn enters office as Bank of Finland governor. centralbanking.com, 19 lipca 2018. [dostęp 2018-12-30]. (ang.).
- ↑ Sara Sairanen: Stubb ja Haavisto etenevät toiselle kierrokselle – tässä koko vaalitulos. is.fi, 29 stycznia 2024. [dostęp 2024-01-29]. (fiń.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Curriculum vitae na stronie Komisji Europejskiej. [dostęp 2018-12-30]. (ang.).
| W dniu powstania | |
|---|---|
| Późniejsi członkowie |
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
.jpg)