Hugues Aycelin
| Kardynał biskup | |
 | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1230 |
| Data i miejsce śmierci | 28 grudnia 1297 |
| Miejsce pochówku | |
| Biskup Ostii | |
| Okres sprawowania | 1294-1297 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska | 16 maja 1288 |
| Kościół tytularny | |
Hugues Aycelin de Billom (ur. 1230 – zm. 28 grudnia 1297) – francuski kardynał i teolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zwany również Hugues Aycelin de Montaigut. Urodził się w Billom w diecezji Clermont w szlacheckiej rodzinie. Wstąpił do zakonu dominikanów zostając najpierw lektorem, a potem profesorem teologii w domach zakonnych na terenie Francji i Włoch. W 1286 papież Honoriusz IV mianował go Mistrzem Świętego Pałacu. Dwa lata później, na konsystorzu celebrowanym 16 maja 1288 otrzymał od Marcina IV nominację kardynalską z tytułem prezbitera S. Sabinae. Uczestniczył w papieskiej elekcji 1292-94. Kardynał biskup Ostia e Velletri od sierpnia 1294. Uczestniczył w konklawe 1294 i 23 stycznia 1295 udzielił sakry biskupiej papieżowi Bonifacemu VIII. Autor dzieł teologicznych i komentarzy do Księgi Przysłów i Lamentacji Jeremiasza. Zmarł w Rzymie. W 1295 został kamerlingiem Świętego Kolegium.
Niektóre źródła podają, że był dziekanem Św. Kolegium Kardynałów, co jednak nie wydaje się prawdopodobne, gdyż powiązanie diecezji Ostia e Velletri z funkcją dziekana nastąpiło dopiero w XVI wieku. W owym czasie funkcję tę spełniał każdorazowo kardynał-biskup o najdłuższym stażu, a tym od sierpnia 1294 aż do śmierci w marcu 1302 był Gerardo Bianchi[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zob. hasło Decano del Sagro Collegio w: Gaetano Moroni, Dizionario di erudizione storico-ecclesiastica da S. Pietro sino ai nostri giorni, Tipografia Emiliana, Wenecja 1840-1861, vol. XIX, s. 168-179