Benedetto Barberini
| Kardynał prezbiter | |
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 października 1788 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 10 kwietnia 1863 |
| Miejsce pochówku | |
| Prefekt Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów | |
| Okres sprawowania | 28 listopada 1834–10 kwietnia 1863 |
| Archiprezbiter bazyliki św. Jana na Lateranie | |
| Okres sprawowania | 28 kwietnia 1844–10 kwietnia 1863 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska | 2 października 1826 |
| Kościół tytularny | S. Maria sopra Minerva |
Benedetto Barberini (ur. 22 października 1788 w Rzymie, zm. 10 kwietnia 1863 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był najmłodszym z dziesiątki dzieci księcia Palestriny Carla Marii Barberiniego i hrabiny Giustiny Borromeo Arese. W młodości został prałatem Jego Świątobliwości, a następnie protonotariuszem apostolskim. W marcu 1823 został prefektem Domu Papieskiego. 2 października 1826 został kreowany kardynałem in pectore. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona 15 grudnia 1828 (otrzymał kościół tytularny Santa Maria sopra Minerva). 28 listopada 1834 został prefektem Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów. Od 28 kwietnia 1844 do śmierci pełnił funkcję archiprezbitera bazyliki św. Jana na Lateranie. Od 20 kwietnia 1856 do 10 kwietnia 1863 pełnił rolę protoprezbitera, a w latach 1856-1857 – rolę kamerlinga Świętego Kolegium Kardynałów. Zmarł jako ostatni żyjący kardynał z nominacji Leona XII.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barberini, Benedetto. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).