Eugênio de Araújo Sales

Eugênio de Araújo Sales
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Impendam et Superimpendar
Kraj działania

Brazylia

Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1920
Acari

Data i miejsce śmierci

9 lipca 2012
Sumaré

Miejsce pochówku

Katedra w Rio de Janeiro

Arcybiskup São Sebastião do Rio de Janeiro
Okres sprawowania

1971–2001

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 listopada 1943

Nominacja biskupia

1 czerwca 1954
biskup pomocniczy natalski
biskup tytularny Thibica

Sakra biskupia

15 sierpnia 1954

Kreacja kardynalska

28 kwietnia 1969
Paweł VI

Kościół tytularny

S. Gregorio VII

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

15 sierpnia 1954

Konsekrator

José de Medeiros Delgado

Współkonsekratorzy

Elizeu Simões Mendes
José Adelino Dantas

Eugênio de Araújo Sales (ur. 8 listopada 1920 w Acari, zm. 9 lipca 2012 w Sumaré), brazylijski duchowny katolicki, arcybiskup São Salvador da Bahia i prymas Brazylii, arcybiskup São Sebastião do Rio de Janeiro, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował w seminarium w Natal, święcenia kapłańskie przyjął 21 listopada 1943. Przez jedenaście lat prowadził pracę duszpasterską w diecezji Natal.

1 czerwca 1954 został mianowany biskupem pomocniczym Natal, ze stolicą tytularną Thibica; sakrę przyjął 15 sierpnia 1954 w Natal z rąk José de Medeirosa Delgado, arcybiskupa São Luís do Maranhão. W wieku niespełna 34 lat był wówczas jednym z najmłodszych biskupów na świecie. Od stycznia 1962 pełnił funkcję administratora apostolskiego sede plena diecezji Natal; brał udział w obradach II soboru watykańskiego. Od lipca 1964 był administratorem apostolskim archidiecezji São Salvador da Bahia, a po śmierci sędziwego kardynała Augusto da Silvy (1968) został pełnoprawnym arcybiskupem tej stolicy.

28 kwietnia 1969 papież Paweł VI wyniósł go do godności kardynalskiej, nadając tytuł prezbitera S. Gregorio VII. W marcu 1971 kardynał Sales został przeniesiony na stolicę arcybiskupią São Sebastiao do Rio de Janeiro, a od czerwca 1972 był jednocześnie ordynariuszem dla wiernych rytów wschodnich zamieszkałych w Brazylii (bez własnego ordynariusza). Brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, był jednym z prezydentów-delegatów sesji specjalnej dla Kościoła w Ameryce (listopad-grudzień 1997); ponadto uczestniczył w konferencjach generalnych Episkopatów Latynoamerykańskich (1979, 1992), sesjach plenarnych Kolegium Kardynalskiego w Watykanie (1979, 1982, 1985) oraz obu konklawe w 1978. W 1981 został członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Organizacyjnych i Ekonomicznych Problemów Stolicy Świętej.

W listopadzie 2000 ukończył 80 lat i utracił prawo udziału w kolejnych konklawe. W lipcu 2001 przeszedł w stan spoczynku z funkcji arcybiskupa São Sebastiao do Rio de Janeiro (pozostał do września 2001 administratorem apostolskim), a w październiku 2001 z funkcji ordynariusza dla wiernych rytów wschodnich. Kilkakrotnie reprezentował Jana Pawła II na uroczystościach religijnych i rocznicowych w charakterze legata lub specjalnego wysłannika, m.in. na Narodowych Kongresach Eucharystycznych w Brasilii (1970) i Natal (1991).

16 lutego 2009 został nowym protoprezbiterem Kolegium Kardynałów.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]