George Foreman

George Foreman
	; George Foreman (2016)
Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1949 ; Marshall
Obywatelstwo	Stany Zjednoczone
Wzrost	192 cm
Masa ciała	100-115 kg
Kategoria wagowa	waga ciężka
	Bilans walk zawodowych
Liczba walk	81
Zwycięstwa	76
Przez nokauty	68
Porażki	5
Remisy	0
Nieodbyte	0
Dorobek medalowy
	Igrzyska olimpijskie
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

George Edward Foreman (ur. 10 stycznia 1949 w Marshall) – amerykański pięściarz i pastor. Dwukrotny zawodowy mistrz świata wagi ciężkiej (w tym drugi, zaraz po Bernardzie Hopkinsie najstarszy mistrz świata, miał 45 lat kiedy zdobył tytuł) i mistrz olimpijski z 1968 roku z Meksyku. W swojej karierze pokonał 5 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej^[1].

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Już pierwszą oficjalną walkę w ringu, 26 stycznia 1967, wygrał przed czasem, nokautując przeciwnika w pierwszej rundzie. Wyjeżdżając na Igrzyska Olimpijskie miał bilans 16-4 w amatorskim boksie^[2].

W wieku niecałych 20 lat zdobył tytuł Mistrza Olimpijskiego na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku w 1968 w wadze ciężkiej (+81 kg) pokonując w finale przez techniczny nokaut w 2. rundzie litewskiego boksera walczącego w barwach ZSRR Jonasa Čepulisa. Wcześniej, w pierwszej walce na Igrzyskach wygrał na punkty 4:1 z polskim mistrzem wagi ciężkiej, Lucjanem Trelą, była to jedyna walka, której Foreman nie skończył przed czasem^[3].

Rok później przeszedł na zawodowstwo. W pierwszych dwóch latach walk na zawodowym ringu, 1969-1970, stoczył 25 pojedynków wszystkie rozstrzygając przed czasem. W dwóch kolejnych, 1971-1972 wygrał 12 walk, w tym 9 przed czasem^[4].

22 stycznia 1973 roku zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata, pokonując w Kingston na Jamajce ówczesnego mistrza Joe Fraziera, po sześciu knock-downach w pierwszych dwóch rundach. Następnie obronił tytuł po walkach z José Romanem, Kenem Nortonem i ponownie Joe Frazierem^[4].

W 1970 po trzyletniej dyskwalifikacji do ringu wrócił najgłośniejszy pięściarz owych czasów, Muhammad Ali. Po kilku walkach na przetarcie dostał szansę na odzyskanie tytułu. Walka o mistrzostwo świata Foreman – Ali została zorganizowana 30 października 1974 przez Dona Kinga w stolicy Zairu, Kinszasie. Nazwano ją „The Rumble in the Jungle” (pol. Bijatyka w dżungli). Ali przyjął niezwykłą taktykę. Wiedząc, że Foreman zwykle wygrywał przez nokaut w pierwszych rundach, przez siedem pierwszych odsłon pozostawał w defensywie. Opierał się o liny i przyjmował uderzenia na gardę, odpowiadając z rzadka ciosami prostymi. W ósmej rundzie Foreman był już krańcowo zmęczony, wtedy zupełnie nieoczekiwanie Ali błyskawicznie zaatakował, nokautując mistrza.

Po walce obaj zawodnicy zaprzyjaźnili się. Film dokumentalny When We Were Kings (pol. Gdy byliśmy królami) autorstwa Leona Gasta, zdobył w 1996 Oscara w kategorii Film Dokumentalny. Podczas wręczenia nagrody na scenie pojawili się obaj dawni adwersarze, przy czym Foreman pomógł wchodzić po schodach cierpiącemu na chorobę Parkinsona Alemu, ilustrując przyjaźń między sportowcami. Norman Mailer, który był wśród dziennikarzy obsługujących spotkanie, napisał w 1975 książkę pt. The Fight (pol. Walka). Grupa Jethro Tull nagrała w 1974 piosenkę „Bungle in the Jungle”, podobnie jak The Fugees (wraz z A Tribe Called Quest, Busta Rhymes i Johnem Forté) – „Rumble in the Jungle”. W 2002 walka ta została uznana za 7. największe wydarzenie sportowe w rankingu Channel 4's „100 Greatest Sporting Moments”.

5 listopada 1994 Foreman w wieku 45 lat niespodziewanie odzyskał tytuł mistrza świata federacji IBF i WBA, pokonując Michaela Moorera. Pomimo że Moorer kontrolował cały pojedynek, to w 10. rundzie znalazł się na deskach po potężnym prawym prostym Foremana i został wyliczony. Cios ten został okrzyknięty przez magazyn The Ring nokautem roku.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Ma dziesięcioro dzieci, w tym pięciu synów o imieniu George i jedną córkę, która uprawia boks.

Jest propagatorem zdrowego żywienia. Reklamuje specjalną linię grillów, które pozwalają na przygotowywanie posiłków o mniejszej ilości tłuszczu.

Wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

2002 Złota Odznaka Honorowa za Zasługi dla Republiki Austrii^[5]

Nagrody

2003 Wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu

George Foreman w filmie[edytuj | edytuj kod]

W 2001 odbyła się premiera filmu Ali w reżyserii Michaela Manna. Rolę Foremana zagrał w nim Charles Shufford.

W 2023 miał premierę film "Big George Foreman" w reżyserii Georga Tillmana Jr. z Khrisem Davisem w roli głównej.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).
↑ George Foreman. boxing-scoop.com. [dostęp 2017-09-17]. (ang.).
↑ George Foreman vs Lucjan Trela. sfd.pl, 2010-09-13. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-17)]. (pol.).
↑ ^a ^b George Edward Foreman. legendyboksu.pl. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-29)]. (pol.).
↑ parlament.gv.at – Lista odznaczonych odznakami honorowymi Republiki Austrii od 1952 (niem.) [dostęp 2012-10-04].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

George Foreman w serwisie BoxRec.com (ang.)
George Foreman w bazie IMDb (ang.)

[boxrec-stats-1] Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-01-03]. (ang.).

[2] George Foreman. boxing-scoop.com. [dostęp 2017-09-17]. (ang.).

[3] George Foreman vs Lucjan Trela. sfd.pl, 2010-09-13. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-17)]. (pol.).

[legendy-4] George Edward Foreman. legendyboksu.pl. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-29)]. (pol.).

[5] rlament.gv.at – Lista odznaczonych odznakami honorowymi Republiki Austrii od 1952 (niem.) [dostęp 2012-10-04].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]