Pete Rademacher
 | ||||||||||
| Pełne imię i nazwisko | Thomas Peter Rademacher | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 20 listopada 1928 | |||||||||
| Data i miejsce śmierci | 4 czerwca 2020 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost | 187 cm | |||||||||
| Styl walki | praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa | ||||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||
| Liczba walk | 23 | |||||||||
| Zwycięstwa | 15 | |||||||||
| Przez nokauty | 8 | |||||||||
| Porażki | 7 | |||||||||
| Remisy | 1 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Thomas Peter „Pete” Rademacher (ur. 20 listopada 1928 w Tieton w stanie Waszyngton, zm. 4 czerwca 2020 w Sanduskym[1][2]) – amerykański pięściarz kategorii ciężkiej, mistrz olimpijski z XVI Letnich Igrzysk Olimpijskich z Melbourne z 1956 roku.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Zdobył złoty medal w wadze ciężkiej (ponad 81 kg) podczas XVI Letnich Igrzysk Olimpijskich w Melbourne w 1956 roku, wygrywając wszystkie walki przez nokaut. Pokonał kolejno: reprezentanta Czechosłowacji Josefa Němeca (KO 2. runda), reprezentanta Związku Południowej Afryki Daniela Bekkera (KO 3. runda) i w finale reprezentanta Związku Radzieckiego Lwa Muchina (KO 1. runda)[1].
Po igrzyskach olimpijskich przeszedł na zawodowstwo. Już w pierwszej walce zawodowej zmierzył się o tytuł z ówczesnym mistrzem wagi ciężkiej Floydem Pattersonem. Był to pierwszy (i do tej pory jedyny) przypadek, by pięściarz walczył o tytuł mistrzowski w swym debiucie. Thomas Peter Rademacher powalił Floyda Pattersona w 2. rundzie, ale później sam leżał na deskach 7 razy i przegrał przez nokaut w 6. rundzie[1][2].
Nigdy więcej nie walczył o tytuł, ale mierzył się ze znanymi pięściarzami. Wygrał z takimi rywalami, jak Ulrich Nitzschke, LaMar Clark, George Chuvalo i Carl „Bobo” Olson (w swej ostatniej walce stoczonej w 1962 roku), a pokonali go: Zora Folley, Brian London, Doug Jones, Archie Moore i Karl Mildenberger.
Po zakończeniu kariery pracował w McNeil Corporation w Akron w stanie Ohio, dochodząc do funkcji prezesa.
Przez ostatnie kilka lat życia poważnie chorował (demencja)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Pete Rademacher [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Pete Rademacher, 1956 Olympic boxing champion, dies at 91 [online], wtop.com [dostęp 2020-06-06] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pete Rademacher Biography [online], BiographyBase [dostęp 2020-06-06] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Rademachera [online], boxrec.com [dostęp 2020-06-06] (ang.).
1904–1908: ponad 71,7 kg, 1920–1936: ponad 79,4 kg, 1948: ponad 80 kg, 1952–1980: ponad 81 kg, 1984–2012: 81–91 kg
